زندگی در قرون وسطی

در قرون وسطی اکثر مردم در خانه ارباب زندگی می‌کردند. خانه اربابی روستایی با یک قلعه، کلیسا و برخی از سرزمین‌های اطراف آن بود. پادشاه به مهم‌ترین نجیب زاده‌ها و اسقف‌ها زمین می‌داد. آنها قول می‌دادند که به پادشاه سرباز برای ارتش او بدهند.
پایین‌ترین طبقه جامعه، دهقانان بودند. آنها زمینی از خود نداشتند، اما از اربابان زمین می‌گرفتند. ارباب ها نیز به آنها حمایت میدادند. در عوض دهقانان مجبور بودند برای آنها مبارزه کنند. این سیستم فئودالی نامیده می شد.
دهقانان در زمین کار می کردند و کالایی را که مورد نیاز صاحب بود، تولید می کردند. اما آنها زندگی خیلی خوبی را گذران نمی کردند. آنها مجبور بودند مالیات زیادی بپردازند و بسیاری از آنچه که خود درو کرده بودند بودند باید به ارباب میدادند. بعضی از زنان به عنوان جادوگر شناخته شده بودند، که می توانستند با سحر و جادو سایر افراد را درمان کنند. بسیاری از آنها سوزانده شدند. دیگران راهب شدند و برای خدا زندگی کردند. دهقانان حتی به خودشان تعلق نداشتند. هنگامی که آنها اشتباهی مرتکب میشدند، غالباً توسط ارباب خود و یا کلیسا مجازات میشدند. بعضی از دهقانان صنعتگر خوبی بودند؛ آنها چیزهایی را که همه نیاز داشتند میساختند مثل پارچه ها، جواهرات و اغلب اوقات، چیزهایی را که شکسته شده بودند، تعمیر می کردند.
زنان در قرون وسطی زندگی بسیار دشواری را هدایت میکردند. آنها کارهای خانگی مانند پخت و پز، پخت نان، بافندگی و نخ ریسی انجام میدادند. آنها همچنین برای غذا شکار میکردند و در جنگها میجنگیدند. آنها آموخته بودند که برای دفاع از خانه و قلعه خود از سلاح استفاده کنند.
بعضی از زنان قرون وسطایی مشاغل دیگری داشتند. زنانی وجود داشتند که به عنوان آهنگر و بازرگان کار میکردند. دیگران در مزرعه ها کار میکردند یا موسیقی مینواختند.
بعضی از زنان به عنوان جادوگر شناخته شده بودند، که می توانستند با سحر و جادو سایر افراد را درمان کنند. بسیاری از آنها سوزانده شدند. دیگران راهب شدند و برای خدا زندگی کردند.  

غذا

مردم فقیر غذای زیادی نداشتند. آنها مجبور بودند نان تیره بخورند زیرا نان سفید تنها برای پادشاه و خانواده اش بود. فقط افراد ثروتمند برای غذا گوشت میخوردند. گوشت گاو و گوشت گوسفند بسیار رایج بود و سبزیجات نیز بسیار محبوب بودند. مردم دوست داشتند که پیاز، سیر و گیاهان را از باغچه قلعه برداشت کنند. بهترین راه برای حفظ غذا این بود که روی آن نمک بگذارند زیرا در آن روزها هیچ یخچالی وجود نداشت. هیچ بشقاب و چنگالی وجود نداشت، بنابراین غذا را بر روی تخته‌ای چوبی به نام تخته نان بُری میگذاشتند.

تن پوش

در قرون وسطی، مردم معمولا لباس خود را با نخ ریسی و بافتن، خودشان میساختند. گاهی اوقات آنها پارچه کتانی برای ساخت لباس مورد نیاز خود میخریدند. پشم در آن زمان بسیار رایج بود. پشم از گوسفند قیچی و سپس شسته میشد. بیشتر خانه های قرون وسطی سرد، مرطوب و تاریک بودند. گاهی اوقات خارج از خانه روشن تر از داخل آن بود. پنجره ها کوچک بودند، زیرا صاحب خانه ها نمی خواستند مردم به آنها نگاه کنند. افراد ثروتمند لباس های گران تری از پارچه کتانی یا ابریشمی برای خود تهیه میکردند.
زنان فقیر اغلب لباس های بلند ساخته شده از پشم را میپوشیدند. رنگها خیلی قهوه ای تیره یا خاکستری بودند. آنها همچنین جوراب و کفشهای چرمی میپوشیدند.
بانوی قرون وسطایی لباس های ساخته شده از ابریشم، پشم یا خز میپوشید. آنها رنگارنگتر از لباس های فقرا بود. در زمستان او اغلب یک کت خز یا شنل پوشیده بود. فقط یک زن غنی می توانست برای جواهرات پول بپردازد. او کفش هایی با کف چوبی و روی چرمی به پا میکرد.
مردان اغلب لباس های تونیک و شلوار و بعد از آن جوراب شلواری که تمام پای آنها را میپوشاند میپوشیدند. رنگ بنفش برای مردان در قرون وسطی رنگی محبوب بود. خز و مخمل نیز در دو طرف کت و شلوار استفاده میشد.

منازل و خانه های قرون وسطی

بیشتر خانه های قرون وسطی سرد، مرطوب و تاریک بودند. گاهی اوقات خارج از خانه روشن تر از داخل آن بود. پنجره ها کوچک بودند، زیرا صاحب خانه ها نمی خواستند مردم به آنها نگاه کنند.
بسیاری از خانواده های فقیر خوردن، خوابیدن و وقت گذراندن خود را تنها در یک یا دو اتاق انجام میدادند. خانه ها دارای سقف‌های کاهگلی بودند که به آسانی قابل تخریب بودند.
خانه های مردم ثروتمند تر تجملی‌تر از خانه دهقانان بود. آنها کف را سنگ فرش کرده بودند و پرده‌های نقش دار گاهی بر دیوارها آویزان بودند. آنها خانه را گرمتر میساختند. فقط افراد ثروتمند در پنجره هایشان شیشه کار کرده بودند.
در بیشتر خانه ها هیچ دودکشی وجود نداشت. آشپزخانه یک کف منقل یا اجاق سنگی داشت، جایی که زنان پخت و پز میکردند و اتاقها را گرم نگه میداشت. آشپزخانه خانه های اربابی و قلعه ها دارای شومینه های بزرگ بود که گوشت و حتی گوسفندی بزرگ را می شد در آن کباب کرد. گاهی اوقات این آشپزخانه ها در ساختمان های جداگانه‌ای بودند زیرا مردم از آتش سوزی می ترسیدند.

سلامتی

اکثر مردم فقیر پول برای خرید دارو نداشتند، به طوری که آنها به سرعت بیمار میشدند و خیلی طولانی زندگی نمیکردند. آنها مجبور بودند خودشان به خودشان کمک کنند.
فقط افراد ثروتمند درمانهای خوبی به دست می‌آوردند. پزشکان مردم را با کمک گیاهان و علفهای دارویی درمان می کردند. برخی از آنها بر بدن یک فرد بیمار سنگهایی میگذاشتند. مردی که موهای شما را بریده بود اغلب کسی بود که در صورتی که بیمار بودید روی شما عمل انجام می‌داد.