معرفی انگور فرنگی قرمز و خواص درمانی آن

نام علمی:

Ribes rubrum L.، نام فرانسه Groseillier a grappes و نام انگلیسی آن Red currants می‌باشد. نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، انگور فرنگی قرمز، انگور فرنگی خوشه‌ای، عنب النصاری و ریباس نامیده شده است.

تیره گیاه:

انگورک Sexifragaceae

نوع گیاه:

درختچه

مشخصات ظاهری:

درختچه‌ای است به ارتفاع حدود 150 سانتی‌متر با ساقه و شاخه‌های قهوه‌ای رنگ و تیغدار، برگ‌های آن پنجه‌ای و دندانه‌دار و گل‌های آن مجتمع به صورت خوشه‌ای و آویخته به رنگ سفید می‌باشند. میوه‌اش به ابعاد یک نخود و قرمز رنگ است.

طبیعت میوه:

طبق نظر حکمای طب سنتی سرد است.

رویش جغرافیایی:

اغلب در نواحی معتدل و معتدله سرد آسیا، آمریکا، اروپا و سیبری انتشار داشته و کاشته می‌شود. در ایران نیز به صورت پرورشی کاشته می‌شود.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در میوه:

ماده رنگی به نام سیانیدرین، گلوکوزید، قند، اسیدهای آلی آزاد مخصوصاً اسید ستیریک، پکتین، پنتوزان و سلولز در آن مشخص شده است.  

بخش مورد استفاده:

میوه

نحوه مصرف:

میوه‌ی رسیده مصرف خوراکی دارد.

خواص درمانی:

دفع کننده سنگ کلیه و رسوبات ادراری، اشتهاآور، برطرف‌کننده آب انساج بدن، ادرارآور و تقویت کننده حرکات دودی شکل روده می‌باشد. در ضمن برای بیماری مبتلا به گاستریت مزمن، خونریزی لثه، بیماری‌های پوستی، ادم، نقرس و روماتیسم نیز مفید است.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.