معرفی بالنگ و خواص درمانی آن

نام علمی:

Citrus medica L. var macrocarpa Risso، نام فرانسه Cedratier و نام انگلیسی آن Citron tree می‌باشد. نام دیگر گیاه در کتب طب سنتی، اترج کبیر نام برده شده است و میوه‌ی آن را به فارسی بالنگ می‌گویند.

تیره گیاه:

نارنج Rutaceae

نوع گیاه:

درختچه

مشخصات ظاهری:

درختچه‌ای است به ارتفاع 150 سانتی‌متر گاهی موارد بیشتر با برگ‌هایی پهن، دراز و تقریباً شبیه برگ سایر مرکبات، گل‌های آن سفید و میوه‌اش نسبتاً بزرگ و پوست میوه زرد، ضخیم، ناهموار و دارای برآمدگی‌هایی غده مانند است.

طبیعت:

طبیعت پوست زرد آن گرم و خشک، طبیعت گوشت سفید داخلی متصل به پوست زرد آن سرد و تر، طبیعت تخم آن سرد و خشک و طبیعت برگ و شکوفه آن گرم و خشک می‌باشد.

رویش جغرافیایی:

در نواحی مدیترانه‌ای، آسیا و آمریکا و در ایران بیشتر در نواحی استان‌های جنوبی و به صورت پراکنده در بعضی از نواحی استان‌های شمالی کاشته می‌شود.
ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در بالنگ: پروتئین، چربی، فیبر، کلسیم، فسفر، آهن، اسید آسکوربیک، فلاونوئیدها، کارتنوئیدها و اسیدهای ارگانیک در آن مشخص شده است.

بخش مورد استفاده:

پوست داخلی میوه.

نحوه مصرف:

معمولاً به صورت مربا استفاده می‌شود و روش‌های مصرف مختلف دیگری نیز دارد.

خواص درمانی:

تحلیل برنده نفخ معده و تقویت کننده کبد، مقوی قوای مغزی و فکری و تقویت کننده معده، محرک و تقویت کننده قلب، نرم کننده سینه و خلط‌آور، اشتهاآور و صفرابر می‌باشد. در ضمن برای بیماری‌های تنفسی، دردهای دستگاه گوارشی، درد مفاصل، روماتیسم و نقرس نیز مفید است.  

تذکر:

استفاده از بالنگ خام سبب ایجاد ناراحتی‌های ریوی، قولنج، سوءهاضمه، امراض مغزی، صرع و عطش می‌شود.

منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.