1 تیر 1388 / 28 جمادی الثانی 1430 / 22 ژوئن 2009

بعد از پيروزي انقلاب اسلامي، نهاد شوراي عالي تبليغات اسلامي در اول تيرماه سال 1360، به صورت نهادي منسجم، مستقل و وابسته به ولايت فقيه با دستور امام خميني(ره) و به منظور پرداختن به امر تبليغات ديني و اشاعه معارف اسلامي به وجود آمد. اين نهاد انقلابي در سير تكاملي خود در 14 فروردين سال 1368 با نظر حضرت امام(ره) به سازمان تبليغات اسلامي تغيير نام يافت. سياست‏گذاري، برنامه‏ريزي، هدايت، سازمان‏دهي، پشتيباني و نظارت بر تبليغات ديني مردمي، تلاش در جهت احيا و اشاعه معارف و فرهنگ اسلامي، تاسيس مراكز اطلاع رساني تخصصي، تبليغي و ديني، سازمان‏دهي و اعزام مبلغ به داخل و خارج از كشور، نظارت بر چاپ و نشر قرآن كريم و انجام فعاليت‏هاي قرآني و... از جمله وظايف سازمان تبليغات اسلامي مي‏باشد.
پس از مدت‏ها اختلاف بين مسؤولان انقلابي نظام اسلامي و بني‏صدر، رييس جمهور خائن و طرفداران او، همچنين سوء مديريت در جنگ و نيز موضع‏گيري عليه اهداف نظام اسلامي، حضرت امام خميني(ره) در 20 خرداد 1360، پس از مشورت با مسؤولان عالي رتبه نظام، وي را از فرماندهي كل قوا، كه به نيابت از ولي فقيه در اختيار او بود، بر كنار نمودند. اين عمل حضرت امام، واكنش منفي بني‏صدر را برانگيخت و به جاي آن كه در صدد اصلاح خود و پايان دادن به كارشكني‏ها و مخالفت‏هاي خود باشد، به حكم امام بي‏اعتنايي نمود كه اين امر بر نمايندگان انقلابي مجلس شوراي اسلامي گران آمد. از اين‏رو در 24 خرداد، درخواست طرح عدم كفايت سياسي او را در مجلس عنوان نمودند. در اين ميان هر چند برخي نمايندگانِ هوادار بني‏صدر و طرفداران او در خارج از مجلس، بر عدم طرح اين مسأله در مجلس تلاش كردند ولي در نهايت، نمايندگان پيرو امام خميني و نظام اسلامي در مجلس شوراي اسلامي در 31 خرداد 1360 رأي به عدم كفايت سياسي بني‏صدر داده و اين حكم را به حضرت امام ارسال داشتند. فرداي آن روز در اول تيرماه، حضرت امام خميني(ره)، طي پيامي اين مهره دست‏نشانده اجانب را از رياست جمهوري عزل كردند. ايشان در آن پيام فرمودند: "پس از راي اكثريت قاطع نمايندگان مجلس به عدم كفايت سياسي بني‏صدر، ايشان را از رياست جمهوري عزل نمودم." بني‏صدر كه از بازداشت و محاكمه خود هراسان بود، پس از پنج هفته اختفاء، با لباس و آرايش زنانه و با هماهنگي عوامل مزدور خويش و با ربودن يك هواپيماي متعلق به جمهوري اسلامي ايران، با كوله‏باري از خيانت به ملت، در 7 مرداد 1360 از ايران به فرانسه گريخت و در آنجا عمليات ضد نظام را با همكاري منافقين ادامه داد.
آيت اللَّه سيد حسين طباطبايي بحرالعلوم در سال 1308 ش (1348 ق) در نجف اشرف در بيت علم و فقاهت به دنيا آمد و از كودكي به تحصيل علوم ديني روي آورد. وي پس از گذراندن مقدمات و سطوح حوزه، در 23 سالگي به درس خارج آيات عظام: سيد ابوالقاسم خويي، ميرزاحسن بجنوردي، سيد حسن حكيم و پدرش آيت اللَّه سيد محمدتقي بحرالعلوم راه يافت و به مدارج عالي علمي دست يافت. او همزمان با تحصيل، به تدريس، تاليف و تاسيس مراكز عام المنفعه پرداخت و بنيادهايي براي تحقيق، چاپ و اهداي كتاب‏هاي شيعي پايه‏گذاري كرد. آيت اللَّه بحرالعوم پس از وفات آيت اللَّه خويي، با فشارهاي گوناگوني از جانب رژيم بعثي عراق مواجه شد تا به عنوان مرجعيت عربي وابسته به رژيم با حزب بعث همكاري كند، اما اين فقيه سترگ، هيچ‏گاه سر تسليم در مقابل آنان فرود نياورد. وي در نجف و ساير مناطق شيعه‏نشين عراق به عنوان يكي از مراجع تقليد مطرح بود و در مسجد شيخ طوسي به درس و بحث مشغول بود. در اين ميان تاليفات متعددي از ايشان به چاپ رسيد كه تحقيق كتاب تلخيص الشافي شيخ طوسي در 4 جلد، الجهاد في الاسلام و تحقيق كتاب الفوائدُ الرِّجاليه در 4 جلد از آن جمله است. سرانجام آن فقيه خدمتگزار دين در اول تير ماه 1380 ش برابر با 29 ربيع الاول 1422 ق در 72 سالگي بر اثر مرگ مشكوكي در نجف اشرف درگذشت و رژيم عراق پيكرش را بي‏درنگ و بدون هرگونه تشييع و مجالس بزرگداشت، مظلومانه و غريبانه در مسجد محل درسش به خاك سپرد.
جهت ارج نهادن به مقام والاي قضاء و قضاوت و تكريم از مقام شهيد مظلوم، آيت‏اللَّه دكتر سيدمحمد حسيني بهشتي، اولين مسؤول دستگاه قضايي جمهوري اسلامي ايران، بنا به پيشنهاد قوه قضاييه، مبني بر نامگذاري هفته اول تيرماه، سالروز شهادت آن بزرگوار، به عنوان هفته قوه قضاييه، اين پيشنهاد در تاريخ 27 تير ماه 1373 در شوراي فرهنگ عمومي مطرح شد و به تصويب رسيد.
«اَبوالقاسم شاطِبي» از بزرگان علوم قرآني در قاهره در گذشت . وي از قاريان مشهور قرآن كريم و معروف به «امامُ القُرّاء» بود. شاطبي افزون بر اصول قرائت و تجويد ، درتفسير، حديث ، نحو ، لغت و ديگر علوم ديني يگانه عصر بود و از استادان برجسته زمانش بشمار مي رفت. اوعلاوه برداشتن مراتب علمي، در زهد و تقوي و اخلاق پسنديده الگويي ممتاز براي معاصران و شاگردان خود بود. «حِرزُ الاماني» و« وَجهُ التَّهاني» از آثار ارزشمند شاطبي محسوب مي شوند. كتاب وجه التهاني مشتمل برهزاروصدوهفتادودوسه بيت است كه همه آنها در يك وزن و قافيه سروده شده اند . گفتني است كه اين كتاب به قصيده شاطبيه نيز شهرت دارد و حاوي كليه مسائل تجويد است. يك نسخه خطي از اين ديوان در مدرسه عالي شهيد مطهري تهران نگهداري مي شود.
« ميرزا محّمد بن سليمان تنكابني» از علماي فاضل قرن 14 هجري قمري بدرود حيات گفت. وي اديبي فرزانه وفاضل بشمار مي رفت و از شاگردان استاد بزرگ صاحب ضوابط بود. تنكابني تاليفات فراواني داردو خود فهرست كليه كتابهايش را در« َقِصَصُ العُلما» گردآوري كرده است. دراين كتاب تنكابني به شرح احوال و آثار برخي از علما و بزرگان قبل از خود پرداخته است.
گاليلئو گاليله منجم ، رياضيدان و فيزيكدان ايتاليايي درقرن هفدهم ميلادي به اجبار در برابر مقامات كليسا عقايد خود را انكار كرد . او در سال 1632 ميلادي درباره عقايد بطلميوس و كپرنيك در مورد حركات منظومه شمسي كتابي به رشته تحرير درآورد و در آن اعلام كرد كه زمين به دور خورشيد مي گردد . اما سال بعد پاپ او را به روم احضار كرد و اظهاراتش را كفرآميز خواند . بدين ترتيب دستگاه كليسا اورا وادار نمود كه عقايد علمي خويش را انكار كند . اما در تاريخ آمده است كه گاليله به هنگام خروج از آن جلسه با انگلستان خود روي زمين نوشت ”با اين همه زمين حركت مي كند.“
اتودوگريك صنعتگر آلماني موفق شد ماشين تخليه هوا را اختراع كند . وي از جمله صنعتگراني بود كه اختراعش به عنوان بزرگترين اختراع قرن هيجدهم ميلادي قلمداد شد وتحول عظيمي در علم و صنعت آن زمان جهان ، بوجود آورد . از ماشين تخليه هوا در صنايع سنگين و امور الكتريسيته استفاده فراوان مي شود . اتودوگريك از اهالي شهر ماگِدبورگ آلمان بود .
اولين هيئت روسي از طرف آلكيسيس امپراتور روسيه وارد ايران شد . اما پس از آشكار شدن قصد آنها براي جاسوسي ، از ايران خارج شدند . روسها نيز به تلافي اين عمل بخشي از مازندران را به آتش كشيدند . بعد از اشغال ”ميان كاله“ قزاق ها در نزديكي آشوراده مستقر شدند اما با مقاومت مردم روبرو گشتند و مجبور به عقب نشيني از اين منطقه شدند .
جوزپه ماتْسيني، نظريه‏پرداز انقلابي ايتاليا در 22 ژوئن 1805م در جِنُوا در اين كشور به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات خود وارد دانشگاه جِنُوا شد و سپس به مبارزين انجمن سري پيوست كه براي آزادي ايتاليا از سلطه اتريش تلاش مي‏كردند. ماتْسيني در اين راه به زندان افتاد و پس از آزادي، نهضت ايتالياي جوان را با سه هدف عمده تشكيل داد: وحدت ايتاليا، ايجاد جمهوري ايتاليا و شكل دادن اروپا به صورت اتحاديه‏اي از كشورهاي آزاد و مساوي. وي بار ديگر رنج زندان را به جان خريد اما در همه جا به دنبال برپايى انقلاب بدون خون‏ريزي بود. از اين رو به كشورهاي فرانسه و سوئيس رفت و چون وي را از آنجا راندند در انگلستان اقامت گزيد. از ديدگاه وي، انقلاب، كار اصول و افكار است نه كار سرنيزه. وي گرچه به ناسيوناليسم و ميهن پرستي معتقد بود اما از آرماني فراتر از ملت دفاع مي‏كرد و در حقيقت، ايجاد يك جمهوري متحد از بشريت را مدّنظر داشت. ماتسيني در اين‏باره مي‏گفت بايد بكوشيم از بشريت، خانواده واحدي بسازيم و آرمان‏هاي ملي را در خدمت آرمان بزرگ‏تر بشريتي واحد، به كار گماريم. هر قوم بايد به مثابه نغمه و آهنگي جدا، ولي هماهنگ با سمفوني دنيايى پر آرامش باشد. ماتسيني مي‏گفت: بشريت، وقتي حقيقتاً به وجود خواهد آمد كه همه مردمي كه سازنده آن هستند، حق انتخاب آزادانه حكومت را به دست آورند و در اتحاديه‏اي گرد آيند كه اعلاميه‏اي از اصول و قراردادهاي مشترك براي رسيدن به هدفي مشترك يعني كشف و اعمال اخلاقي جهاني، بر آن حاكم و راهنما باشد. انديشه ماتسيني از سوي حاكمان كشورها، به عنوان نظريات خطرناك تلقي گرديد و او بيست سال آخر عمر خود را در اختفا به سر برد. وي از هر نهضت ترقي‏خواهانه در دنيا پشتيباني مي‏كرد. مع هذا يكي از مردان قرن بود كه دائماً تحت تعقيب و شكنجه و آزار قرار داشت. او به خاطر عشق بزرگش به انسانيت، هر جا مي‏رفت رانده مي‏شد و تبعه هيچ مملكتي نبود. مردم بسياري از او متنفر بودند و سرانجام در عين آوارگي و سرگرداني در دهم مارس 1872م در 67 سالگي جان سپرد. با اين حال تشييع با شكوهي براي او ترتيب داده شد و هشتاد هزار نفر در اين تشييع شركت كردند.
ساموئل تايلر كالريج، اديب انگليسي در 21 اكتبر 1772م در انگلستان به دنيا آمد. وي پس از پايان تحصيلات ابتدايى و متوسطه خويش، در نوزده سالگي به دانشگاه كمبريج راه يافت ولي موفقيتي به دست نياورد و كالج را ترك نمود. وي در اواخر قرن هجدهم، با برخي شاعران بزرگ انگلستان آشنا شد و تحت تأثير آنان به تكامل هنري دست يافت. كالريج در طي سفر به آلمان، در هنر و عقايد فلسفي او تغييرات شگرفي پديد آمد كه پس از بازگشت، به معرفي آثار و افكار فيلسوفان آلماني به ويژه هِگِل و پيروانش پرداخت. در اين ميان، بيماري و كسالت دائمي و ناكامي‏هاي خانوادگي، چنان در روح وي تأثير گذاشت كه به يكباره از همه چيز مأيوس شد و از زندگي دل‏زده گرديد. با اين حال، به كارهاي ادبي خود ادامه داد و با انتشار روزنامه‏اي به نام دوستان، به بحث و تفسير درباره آثار شكسپير مشغول شد. وي به تدريج همه كارها را كنار گذاشت و فقط به ارشاد و راهنمايى مردم پرداخت. كالريج، شاعري توانا و فيلسوفي عميق بود و در نقد ادبي جديد، علوم الهي، سخنوري و بسياري از علوم ديگر دست داشت. وي را مؤسس نقد ادبي جديد در زبان انگليسي و يكي از بزرگترين منتقدان ادبي آن زمان مي‏دانند. مهم‏ترين اثر منثور كالريج، ترجمه احوال ادبي است كه در آن، عقايد و نظرات ادبي و فلسفي خويش را مورد بحث قرار داده است. هم‏چنين ملاّح سالخورده، گفتگوي سر ميز و مجموعه اشعار از ديگر آثار اوست. ساموئل تايلر كالريج سرانجام در 22 ژوئن 1834م در 62 سالگي چشم از جهان فروبست.
ويليام مك‏دوگل، روانشناس و فيلسوف انگليسي - امريكايى، در 22 ژوئن 1871م در چِتِرتون انگلستان به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات دانشگاهي خود، استاد روان‏شناسي دانشگاه آكسفورد گرديد و به تدريس پرداخت. مك‏دوگل در طي جنگ جهاني اول، وارد رسته پزشكي ارتش انگليس شد و پس از جنگ، با عزيمت به امريكا، رياست قسمت روان‏شناسي دانشگاه هاروارد را برعهده گرفت. وي اساساً يك روان‏شناس بود ولي فلسفه‏اي نيز داشت كه از مطالعات روان‏شناسي‏اش سرچشمه مي‏گرفت. اين فلسفه جنبه دوگانه يا ثنويّت داشت، بنابر آن، جهان از دو جوهر متخالفِ ماده و ذهن درست شده است. ذهن، جوهر انديش‏گر و ماده، جوهر منبسط است. اين نظريه دوگانه كه نخست در فلسفه دكارت ارائه شد، به مك‏دوگل كمك كرد كه هم روان‏شناسي و هم فلسفه خود را تشريح كند. وي اعلام داشت شواهدي وجود دارد كه يك روح، فعاليت‏هاي بدن را رهبري مي‏كند. به عقيده مك‏دوگل، همه يا بعضي از تجليات حيات و ذهن كه انسان زنده را از انسان مرده و اجسام غير آلي متمايز مي‏سازد، ناشي از عملياتي است كه در درون وي از چيزي داراي ماهيتي متفاوت از بدن يا مصدري جاندار صادر مي‏شود. اين چيز عموماً به صورت وجودي غيرمادي يا فردي يا روح تصور مي‏شود. بنابراين، حقيقت اساسي رفتار آدمي، عكس‏العمل‏هاي ماشيني و كوركورانه نسبت به انگيزه‏هاي خارجي نيست، بلكه كوششي دروني و هدف‏دار است. ويليام مك‏دوگل هم‏چنين از پيشروان روان‏شناسي اجتماعي و روان‏شناسي فيزيولوژي بود و در مسائل روان‏شناسي، به زيست‏شناسي توجه داشت. از مك‏دوگل آثار متعددي برجاي مانده كه جسم و روح، علم اخلاق، سيرت و سلوك حيات، مرزهاي روان‏شناسي و معماي زندگي از آن جمله است. ويليام مك‏دوگل سرانجام در 28 نوامبر 1938م در 67 سالگي درگذشت.
ارتش آلمان پس از اشغال هلند، نروژ و بلژيك در ماه مه 1940، به فرانسه حمله كرد و پس از شكست دادن نيروهاي متحد انگليسي و فرانسوي، در روز چهاردهم ژوئن 1940م، پاريس را به تصرف درآورد. نيروهاي آلماني در مسير پيشروي سريع خود، روز هفدهم ژوئن، شهرهاي مهم فرانسه را نيز تصرف كردند و در جبهه شرق، تا مرز سوئيس و در غرب تا ساحل اقيانوس اطلس پيش رفتند. در اين هنگام، مارشال هانري پُتَن، قهرمان جنگ جهاني اول كه براي رهبري فرانسه در زمان جنگ برگزيده شده بود، چون ادامه جنگ را بي‏فايده ديد، در روز هفدهم ژوئن 1940م، تقاضاي ترك مخاصمه كرد. هيتلر بي‏درنگ اين تقاضا را پذيرفت و اين قرارداد در 22 ژوئن 1940م به امضا رسيد. با امضاي قرارداد ترك مخاصمه عمليات نظامي بين نيروهاي طرفين نيز سه روز بعد در روز 25 ژوئن به پايان رسيد. به موجب اين قرارداد، نيروهاي آلمان، تمام مناطق شمالي فرانسه تا مرز سوئيس و هم‏چنين ايالات غربي فرانسه در طول اقيانوس اطلس تا مرزهاي اسپانيا را اشغال كردند و در حدود يك سوم خاك اين كشور در جنوب شرقي فرانسه كه قسمتي از مرزهاي سوئيس، ايتاليا، اسپانيا و سواحل مديترانه را شامل مي‏شد در اختيار حكومت پُتَن قرار دادند. پس از آن، مارشال هانري پُتَن فرانسوي با حمايت آلمان به نخست وزيري فرانسه رسيد. با اين حال، ژنرال دوگل ديگر فرمانده نظامي فرانسه و اين حكومت، با توجه به مركز آن در شهر ويشيِ فرانسه، حكومت ويشي نام گرفت. دوگل با حمايت تعدادي از نيروهاي فرانسوي، در خارج از اين كشور، دولت فرانسه آزاد را تشكيل داد، تا آن كه در ماه مارس 1945م، فرانسه از اشغال آلمان خارج شد، دوگل به پاريس بازگشت و رياست جمهوري فرانسه را به دست گرفت. لازم به ذكر است قرارداد تسليم فرانسه به آلمان كه در حضور هيتلر به امضا رسيد در همان محلي منعقد شد كه قرارداد تسليم آلمان به فرانسه، پس از جنگ جهاني اول، امضا شده بود.
هيتلر تا قبل از حمله به شوروي، بسياري از كشورهاي اروپايى را اشغال كرده بود و با حمله به شوروي قصد داشت تا به طرح‏هاي توسعه‏طلبانه خود جامه عمل بپوشاند. از اين رو، سحرگاه روز بيست و دوم ژوئن 1941م در روز و ساعت تعيين شده براي آغاز عمليات، نيروهاي آلمان در سراسر خطوط مرزي خود در خاك لهستان و هم‏چنين در طول مرزهاي روماني با شوروي و درياي بالتيك دست به حمله گسترده‏اي عليه اتحاد شوروي زدند. با اينكه قبل از آغاز جنگ، ميان آلمان و شوروي، قرارداد دوستي و عدم تجاوز امضا شده بود، اما هيتلر طبق معمول، گناه آغاز جنگ را به گردن طرف مقابل انداخت و مدعي شد كه روس‏ها علي‏رغم قرارداد دوستي و عدم تعرض با آلمان، در تدارك حمله به آلمان بوده‏اند و طي چند هفته گذشته به عمليات اكتشافي در خطوط دفاعي آلمان پرداخته و در چند مورد از خطوط مرزي عبور كرده‏اند. هيتلر عنوان كرد كه سربازان آلماني نه فقط براي ميهن خود، بلكه براي نجات اروپا مي‏جنگند. با آغاز اين عمليات كه "بارباروسا" به معني ريش قرمز نام داشت، نيروهاي آلمان به سرعت در داخل خاك شوروي شروع به پيشروي كردند و در طول سه ماه، در حدود شش‏صد هزار كيلومتر مربع از خاك شوروي را به تصرف خود درآوردند. در اين ميان، با پيشروي نيروي‏هاي مهاجم، قواي آلماني تا حومه مسكو پايتخت شوروي پيشروي كردند اما با فرا رسيدن فصل سرما، ارتش آلمان زمين‏گير شد. مردم و نظاميان شوروي نيز در شهرهاي مختلف به ويژه مسكو، لنين‏گراد و استالين‏گراد مقاومت سرسختانه‏اي از خود نشان دادند و به تدريج سربازان آلماني را مجبور به عقب نشيني كردند. اين مسئله باعث شد تا هيتلر، سرداران معروف ارتش آلمان را كه معتقد به عقب‏نشيني و يا تغيير زمان و محل حمله بودند، از كار بر كنار كند و افسران كم تجربه را به جاي آنان قرار دهد كه اين امر، خود زمينه ديگري براي شكست‏هاي بعدي آلمان گرديد. در نبرد شوروي بيش از يك ميليون نفر از نيروهاي آلمان تلف شدند و اين تلفات سنگين، آنان را وادار به عقب‏نشيني كرد. در جريان اين شكست‏ها و عقب‏نشيني‏ها، هيتلر به مردم آلمان وعده مي‏داد كه با فرا رسيدن فصل بهار، حمله بزرگ نيروهاي آلمان براي درهم شكستن مقاومت روس‏ها آغاز خواهد شد ولي اين حمله بزرگ جز باز پس گرفتن قسمتي از مناطقي كه در حملات زمستاني به دست ارتش سرخ افتاده بود، ثمر ديگري نداشت. در اواخر تابستان و اوايل پاييز سال 1943م، حملات ارتش سرخ از سر گرفته شد و آلماني‏ها در فاصله اواخر سپتامبر تا اوايل نوامبر، سرزمين‏هاي وسيعي را در جبهه‏هاي مركزي و جنوبي روسيه از دست دادند. شكست سنگين آلمان در جبهه روسيه، راه را براي شكست‏هاي بعدي آلمان در جبهه‏هاي ديگر هموار ساخت تا اينكه به شكست نهايي آن در سال 1945م انجاميد.
كشور چاد در قسمت مركزي قاره افريقا از اواخر قرن نوزدهم، تحت الحمايه فرانسه شد و پس از حدود 80 سال، در سال 1960 رسماً استقلال يافت، اما در عين حال، اين كشور به دو قسمت كاملاً متمايز و ناهمگون تبديل شد. قسمت شمالي اين كشور با خصوصياتي چون فقر و عقب‏ماندگي اقتصادي و قسمت جنوبي اين كشور كه امكانات اصلي و محل اداره امور كشور بود در اختيار مسيحيان قرار داشت. در اين ميان، جنبش ائتلاف با محوريت حزب پيشرو چاد در 22 ژوئن 1960م اعلام موجوديت نمود و هدف خود را رسيدن به وحدت ملي و توسعه اقتصادي اعلام كرد. هم‏چنين ساماندهي اوضاع آشفته چاد، برچيدن پايگاه‏هاي بيگانگان، پايان دادن به سلطه و نفوذ صهيونيسم در مركز افريقا، تحكيم روابط دوستانه با كشورهاي عربي و آزادي رهبران ديني، از ديگر اهداف اين حزب بود. اين حزب در سال 1973 منحل شد و جنبش ملي انقلاب فرهنگي و اجتماعي جاي‏گزين آن گرديد. حزب پيشرو چاد اگرچه به منظور حل مشكلات اقتصادي و فرهنگي مناطق شمالي و مسلمانان اين كشور شكل گرفت اما در مقام عمل نتوانست از فشار همه جانبه بر مسلمانان و ماليات‏هاي سنگين و ظلم و بي‏عدالتي در مورد آن‏ها جلوگيري نمايد.
/خ