نویسنده: مجتبی یزدانی
برای توسعه‌ی ورزش همگانی و افزایش مشارکت مردم راهکارهای متعددی عنوان شده است. افزایش فعالیت بخش خصوصی در حوزه‌ی امکانات ورزش همگانی، کیفیت ورزش همگانی، استفاده از متخصصان و همچنین تقویت بعد رسانه‌ای در ارتقای ورزش همگانی از جمله راهکارهای توسعه‌ی ورزش همگانی عنوان شده است. مدیریت شهری باید با بهره‌گیری از نتایج تحقیقات دانشگاهی و با اتخاذ رویکرد همه‌جانبه و بلندمدت با برطرف کردن دو دسته چالش‌های درونی و بیرونی شرایط تقویت گرایش مردم به ورزش‌های همگانی را با توجه به ضرورت این امر در زندگی امروزی فراهم کند. جوادی‌پور و همکاران (1392) در پژوهشی تحت عنوان «ورزش همگانی در ایران و تدوین چشم‌انداز، استراتژی و برنامه‌های آینده» در گفت وگو با 70 نخبه‌ی ورزشی شامل مدیران فدراسیون ورزش همگانی، رؤسای کمیته‌ها و انجمن‌های فدراسیون ورزش همگانی، رؤسای هیئت‌های استان‌ها و اعضای شورای راهبردی فدراسیون ورزش همگانی کشور به هفت راهبرد اصلی برای توسعه‌ی ورزش همگانی رسیده‌اند.
جدول شماره 3. راهبردهای توسعه‌ی ورزش همگانی (جوادی‌پور، 1392)

راهبرد

                     سیاست

توسعه‌ی کمی و کیفی ورزش همگانی

  • فراهم کردن زمینه‌های حضور دانش‌آموزان، دانشجویان، طلاب، کارگران، کارکنان، بسیجیان و نظامیان در ورزش همگانی
  • فراهم کردن زمینه‌های حضور زنان در ورزش همگانی
  • ارائه تسهیلات مورد نیاز برای حضور اقشار کم‌درآمد در ورزش همگانی

توسعه دسترسی آسان مردم به ورزش همگانی

  • افزایش ظرفیت امکانات و منابع موجود
  • بهبود الگوی توزیع منابع
  • تأمین سرانه و توزیع عادلانه فضاها و امکانات ورزشی کشور
  • گسترش امکانات برای گذران بهینه و بهره‌وری اوقات فراغت

ترویج فرهنگ ورزش و تحرک سلامتی در جامعه

  • ترویج فرهنگ نیاز به ورزش در زندگی روزمره و عادت به هزینه کردن برای ورزش
  • مشارکت در توسعه دانش ورزش بومی و روزآمد کردن علم ورزش به عنوان زیرساخت‌های کیفی گذران اوقات فراغت
  • گسترش رابطه مؤثر با مراکز آموزشی و پژوهشی و کاربردی، بومی کردن پژوهش‌های علمی – ورزشی به عنوان زیرساخت‌های کیفی گذران اوقات فراغت
  • ترویج و تقویت نشاط و امید ملی از طریق تعمیم ورزش همگانی به عنوان یکی ازعوامل مؤثر در پیشگیری و مقابله با ناهنجاری‌های اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی
  • همکاری با رسانه‌های جمعی برای ارتقای آگاهی جامعه نسبت به ورزش همگانی
  • بهره‌گیری از زمینه‌های مذهبی، قومی و عادات اجتماعی برای تشویق جامعه به ورزش و تحرک
  • توجه ویژه به ایجاد فرهنگ در کودکان و نوجوانان

اصلاح و بهبود ساختار ملی ورزش همگانی

  • اجرایی کردن اصل 44 در ورزش و افزایش مشارکت مردم در ورزش همگانی
  • کاهش تصدی دولت
  • بهبود تعامل بین نهادهای ورزش همگانی
  • طراحی و استقرار نظام برنامه‌ریزی فراگیر و یکپارچه
  • طراحی و استقرار نظام ملی نظارت، ارزیابی و کنترل در ورزش

گسترش مشارکت نهادهای عمومی و مردمی در توسعه ورزش همگانی

  • حمایت‌ها از ایجاد NGO‌های فعال در ورزش همگانی
  • توجه ویژه به نهادهای قومی، مذهبی و صنفی
  • حمایت ویژه از تشکل‌های مردمی
  • ترویج فرهنگ داوطلبی در ورزش همگانی

توسعه‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات در ورزش همگانی

  • ایجاد نظام آماری فرهنگی و جامعه در ورزش همگانی
  • بهره‌گیری از فن‌آوری‌های نو در آموزش و ترویج ورزش همگانی

مظفری و همکاران (1388) در پژوهشی با عنوان «نظام جامع توسعه‌ی ورزش قهرمانی جمهوری اسلامی ایران» با توجه به قوت‌ها، ضعف‌ها، فرصت‌ها و تهدیدهای نظام ورزش قهرمانی کشور و نیز نظارت شورای راهبردی، دوازده راهبرد را برای ورزش قهرمانی در نظر گرفتند؛ از جمله گسترش روابط عمومی و رسانه‌ای ورزش‌های موفق به منظور توسعه‌ی وجهه‌ی عمومی آن، توسعه‌ی بخش‌های تلویزیونی رشته‌های ورزشی غیرفوتبال، تدوین و اجرای نظام جامع جذب، تربیت و بهسازی نیروی انسانی متخصص در عرصه‌های مختلف ورزش قهرمانی.
با توجه به جمیع عوامل ذکر شده به نظر می‌رسد مدیریت شهری باید با بهره‌گیری از نتایج تحقیقات دانشگاهی در این زمینه و با اتخاذ رویکرد همه‌جانبه و بلندمدت با برطرف کردن دو دسته چالش‌های درونی و بیرونی شرایط تقویت گرایش مردم به ورزش‌های همگانی را با توجه به ضرورت این امر در زندگی امروزی فراهم کند.

منبع مقاله :
یزدانی، مجتبی؛ (1395)، ورزش و مدیریت جهادی، تهران: تیسا، چاپ اول