آینده‌ی ورزش کهنسالان

وقتی سن متوسط افراد یک جامعه افزایش می‌یابد، افراد مسن بخش بزرگ‌تری از جمعیت دنیا را تشکیل می‌دهند و همچنین علاقه‌ی در حال رشدی به فعالیت‌های ورزشی به وجود خواهد آمد که ترس، استفاده‌ی نیروی جسمانی، تسلط و برتری در حریفان و خطر آسیب‌دیدگی جدی را در خود ندارند. وقتی افراد پا به سن می‌گذارند، احتمالاً کمتر سلامت و سعادت جسمانی خود را به خطر خواهند انداخت تا شهرت و مقامی را در فعالیت‌های ورزشی به دست آورند. افراد مسن‌تر احتمالاً بیشتر فعالیت‌ها را به عنوان فعالیت‌های اجتماعی می‌بینند و پیش از محروم کردن، سعی دارند این فعالیت‌های ورزشی را با آغوش باز بپذیرند. آنها می‌دانند یک بدن دارند و تنها وقتی می‌توانند از آن لذت ببرند که به جای استفاده‌ کردن از آن به عنوان یک ماشین، بیشتر به عنوان مزرعه برای کشت آتیه به کار رود.
افراد پیر و قدیمی‌تر معمولاً جذب فعالیت‌های ورزشی قدرتی و عملکردی نمی‌شوند و مقابل، فعالیت‌های جسمانی غیررقابتی و نسخه‌های اصلاح شده‌ی فعالیت‌های رقابتی را ترجیح خواهند داد؛ بنابراین آینده، لیگ‌های ورزشی کوچک‌تر خواهند شد. لیگ‌هایی که در آن قواعد اصلاح می‌شوند تا توجه بیشتر به لذت جا به جایی، ارتباط بین افراد و تلاش برای رقابت و مسابقه‌ی کنترل شده معطوف شود، اما تأکید بیشتری برای راه رفتن، بازی هاکی، تمرین مقاومتی، یوگا، تای‌چی و فعالیت‌های مشابهی صورت خواهد گرفت که بسیار جدی در نظر گرفته خواهند شد و در مسابقاتی انجام خواهند شد که در آن‌ها به سلامت، آمادگی جسمانی و ارتباطات اجتماعی بیش از شکستن رکورد یا استفاده از بدن برای تسلط و برتری حریفان تأکید و توجه خواهد شد. در گذشته، پیری به عنوان فرآیندی دیده می‌شد که با افزایش وابستگی و ناتوانی همراه بود، اما موفقیت ورزشکاران پیر، از این فکر و باور کلی حمایت می‌کند که پیری به طور خودکار به معنای ضعیف و ناتوان شدن نیست. افزایش تعداد گلف‌بازان، نشانه‌ای از گرایش همگانی و کلی به ورزش گلف است که در این قرن خواهیم دید. گلف تمرینات سالم و بدون خشونت دارد و در آن سیستم آوانس دادن وجود دارد و اقدامات تنبیهی برای حریفان را در بر نمی‌گیرد. به طوری که افراد با مهارت‌های متفاوت می‌توانند به صورت مساوی در مسابقات رقابتی بازی کنند. گلف رسوم منحصر به فردی دارد و برای بسیاری از افراد بازی کردن آن خیلی گران است؛ اما برای افراد مسن‌تری که به دنبال فعالیت‌های جسمانی سالم با مشخصه‌های ایروبیک و غیرایروبیک می‌گردند، ارزان‌تر از فعالیت‌های ورزشی مشارکتی و سرگرم‌کننده است. بولینگ سال‌های بسیاری است که این مشخصات را دارد و یکی از متداول‌ترین فعالیت‌های ورزشی در ایالات متحده باقی می‌ماند.
فعالیت‌های ورزشی مشارکتی و سرگم‌کننده نیز می‌توانند محلی برای تبادل نظرات رایج درباره‌ی سالخوردگی و افزایش سن باشد. در گذشته، پیری به عنوان فرآیندی دیده می‌شد که با افزایش وابستگی و ناتوانی همراه بود، اما موفقیت ورزشکاران پیر، از این فکر و باور کلی حمایت می‌کند که پیری به طور خودکار به معنای ضعیف و ناتوان شدن نیست. برنامه‌‌های ورزشی کوچک و بزرگ به سرعت متداول و هماهنگ خواهند شد و تصاویر بسیاری از افراد پیری را فراهم می‌کنند که خوش‌اندام، سالم و ورزیده هستند.
منبع مقاله :
یزدانی، مجتبی؛ (1395)، ورزش و مدیریت جهادی، تهران: تیسا، چاپ اول