یک نمونه برنامه‌ی آب‌درمانی

توجه:

1- فردی که به روش زیر آب‌درمانی می‌کند باید در طول مدّت اجرا، زیر نظر خانواده باشد تا احیاناً اگر مشکل جسمی (ضعیف شدید) یا روانی پیدا کرد توّسط خانواده به او کمک شود و در صورت لزوم برنامه قطع گردد.
2- هر روز باید نبض و فشارخون فرد کنترل شود و در صورتی که طبیعی نبود برنامه متوقف شود.
در این روش، شخص تا حدّاکثر چهل شبانه‌روز (در بعضی علائم بهبودی زودتر مشاهده می‌شود)، جز آب، چای، عسل و آبلیمو چیز دیگری نمی‌خورد، البته این زمان بر اساس مقدار وزن افراد تعیین می‌شود. در این مدّت، بدن انسان خود را بررسی می‌کند و آنچه برایش سودمند است نگه می‌دارد و از آن استفاده می‌کند و آنچه برایش سودمند است نگه می‌دارد و از آن استفاده می‌کند و آنچه برایش زیان دارد، به صورت خلط، از راه دهان بیرون می‌کند؛ و نشان پاکسازی شدن خود از همه‌ی بیماری‌ها را به صورت سرخ شدن سراسر زبان نشان می‌دهد.
در چنین حالتی، بدن مانند روزی است که متولد شده است؛ زیرا اگر به زبان نوزادی که تازه متولد شده نگاه کنید، می‌بینید کاملاً قرمز است. بیمار یک روز پیش از آغاز آب‌درمانی، آزمایش خون و ادرار می‌دهد و یک روز پس از پایان دوره نیز آن را تکرار می‌کند تا اثرات این روش درمان را بر بدن خود ببیند.
در این روش درمان، به بدن اجازه داده می‌شود تا با اجرای مکانیسم از پایین به بالا، خود را مانند روزی که متولّد شده بازسازی و از همه‌ی بیماری‌ها و نارسایی‌ها پاکسازی نماید.
در حالت عادی، مکانیسم بدن از بالا به پایین است. یعنی: 1- از راه دهان خوراک دریافت می‌کند . 2- مواد سودمند را جدا می‌کند. 3- چربیها و یا قند اضافه و برخی دیگر از مواد زائد را در جاهای خالی بدن مانند پیرامون شکم، زیر پوست سر، پیرامون قلب و... ذخیره می‌کند. 4- دیگر مواد زائد را از راه روده دفع می‌کند. کسانی که شوره سر یا ریزش مو دارند، از روز دهم آب‌درمانی، شوره‌ی آنان از بین می‌رود و ریزش مو متوقّف می‌شود. چربی موی کسانی که هم دارای موهای چرب هستند از بین می‌رود و اگر شخص دوره را به پایان برساند، هرگز موی چرب، شوره و یا ریزش مو نخواهد داشت. برای کسانی که سنّشان زیر 50 سال است و بخشی از موهای خود را از دست داده‌اند، پس از پایان دوره، ممکن است موهای تازه بروید. در مکانیسم از پایین به بالا، چون بدن جز آب چیزی دریافت نمی‌کند، برای تأمین انرژی برای زنده ماندن، خود را بررسی و ذخیره‌ها‌ی سودمند و ناسودمند را برای مصرف فراخوانی می‌کند. آنچه سودمند بداند می‌سوزاند و آنچه زیان‌آور بداند، از راه دهان به صورت خلط بیرون می‌ریزد؛ به همین دلیل آب دهان بیمار، به صورت چسبناک و کشدار می‌شود که بایستی بیرون ریخته شود.
در این روش، از یک سو غذای کافی برای ادامه‌ی زندگی میکربها، باکتریها و یا سلول‌ها‌ی سرطان به آنها نمی‌رسد و از سوی دیگر بدن برای زنده ماندن، با تمام توان هرچه را در جای جای خود پیدا کند به عنوان غذا شناسایی می‌کند. در این حالت، هیچ میکروب، باکتری و یا سلول سرطانی تاب مقاومت در برابر بدن را ندارد. ممکن است برای کسی این پرسش پیش آید که بیماری‌ها‌ی ویروسی چگونه با این روش درمان می‌شود؛ در حالی که ویروس‌ها از غذایی که به بدن داده می‌شود استفاده نمی‌کنند. پس چگونه می‌توان با قطع غذا از بدن و تنها نوشیدن آب، بیماری‌ها‌ی ویروسی مانند: ایدز، سل و... را درمان کرد؟
پاسخ این است که بدن در دوره‌ی آب‌درمانی، هیچ میکروب، ویروس، باکتری و یا سلول سرطانی را نمی‌کشد. دلیل آن هم این است که بیمار تب نمی‌کند و هیچ جای بدنش نیز عفونت نمی‌کند؛ بلکه بدن با نیروی فوق العاده‌ای که هنوز برای دانش پزشکی ناشناخته است، هرگونه میکروب، باکتری، ویروس و یا سلول سرطانی را از سوراخ بسیار ریزی که در انتهای زبان است به صورت خلط بیرون می‌ریزد.
این روش درمان برای افراد بالای 5 سال سودمند است؛ البتّه برای آنان که زیر 18 سال دارند، دوره‌ها‌ی 3 تا 6 روز توصیه می‌شود. کسی که می‌خواهد برای نخستین بار آب‌درمانی کند، چنانچه به خود اطمینان ندارد که توانایی انجام آن را دارد یا خیر، می‌تواند از 1 تا 5 یا تا 12 روز آب درمانی کند. در این مدّت، هرگاه دید توانایی ادامه را ندارد و از انجام کارهای روزانه باز می‌ماند، برنامه را قطع می‌نماید.
سپس به تعداد روزهای آب‌درمانی، استراحت می‌کند و بار دیگر آغاز می‌کند؛ و چون اندکی از جسمش پاکسازی شده، توانایی بیشتری دارد. از این رو، این بار دو برابر روزهای پیش، آب درمانی می‌کند. چنانچه در این دوره نیز باز هم توانایی ادامه نداشت، آن را قطع و سه برابر روزهای آب‌درمانی استراحت می‌کند. سپس برای سومین بار آغاز و هر کس که باشد می‌تواند آن را به پایان ببرد.
کسانی که شوره سر یا ریزش مو دارند، از روز دهم آب‌درمانی، شوره‌ی آنان از بین می‌رود و ریزش مو متوقّف می‌شود. چربی موی کسانی که هم دارای موهای چرب هستند از بین می‌رود و اگر شخص دوره را به پایان برساند، هرگز موی چرب، شوره و یا ریزش مو نخواهد داشت. برای کسانی که سنّشان زیر 50 سال است و بخشی از موهای خود را از دست داده‌اند، پس از پایان دوره، ممکن است موهای تازه بروید.

روش انجام آب‌درمانی چنین است:

1) پیش از آغاز، شخص خانواده‌ی خود را از کاری که می‌خواهد انجام دهد و مزایای آن آگاه می‌کند تا هم در مدّت دوره از سوی آنها سرزنش نشود و هم این که چنانچه در مدّت دوره برای او مشکلی پیش آمد، افراد خانواده بدانند که چه باید بکنند.
2) از 3 روز پیش از آغاز، هر بامداد پیش از صبحانه و شب پیش از خواب، 2 قاشق غذاخوری خاکشیر و یک قاشق مرباخوری عسل را در یک لیوان آب گرم حل کرده و می‌نوشد. یک روز پیش از آغاز نیز ناهار و شام فقط سوپ و یا مانند آن می‌خورد.
3) اگر کسی که می‌خواهد آب‌درمانی کند دارای بیماری‌ها‌ی خطرناکی مانند سرطان، هپاتیت و یا ایدز است و محدودیت زمانی دارد مثلاً بیشتر از دو یا سه ماه زنده نیست، می‌بایست 40 روز را پی در پی آب‌درمانی کند؛ ولی چنانچه فرصت بیشتری دارد، برای این که بتواند 40 روز را بدون غذا با موفقیت سپری کند، بهتر است اول 5 روز آب‌درمانی کند و سپس 15 روز غذا بخورد. پس از آن 7 روز و 21 روز غذا بخورد؛ و در پایان، 10 روز و یک ماه غذا بخورد و پس از آن به آسانی می‌تواند 40 روز آب‌درمانی کند.
4) برای این که با آغاز آب‌درمانی و قطع غذا از معده، مدفوعات متوقّف شده در اعماق روده‌ها جسم را مسموم نکند و باعث سرگیجه و سردرد نشود، شخص در شب سوم که طبق بند 2 رفتار کرده است ، 4 ساعت پس از خوردن سوپ، 60 سی. سی روغن کرچک می‌خورد تا آنچه در روده‌ها باقی مانده، بیرون رانده شود. چنانچه خوردن روغن کرچک دشوار باشد، می‌تواند به جای آن، از دم کرده‌ی گیاه سِنا و گل سرخ به اندازه‌ی 2 لیوان استفاده کند.
5) در طول دوره، دیگر نباید روغن کرچک یا هرگونه مسهل استفاده کند؛ زیرا آب زیادی از جسم می‌گیرد و باعث ضعف شدید می‌شود. در صورتی که بدن به آب بسیاری نیازمند است. از این رو، خوردن روغن کرچک یا هر مسهل دیگر در هفته‌ی اول درمان، اختلالاتی در روده‌ها پدید می‌آورد که شاید تا بیش از یک روز هم ادامه یابد؛ ولی چنانچه بیمار به سردرد دچار شد و با تنقیه بهبود نیافت، پس از پایان هفته‌ای اول، می‌تواند هر سه یا چهار روز یکبار مسهل بخورد.
6) از آن ساعت به بعد، تنها آب می‌خورد.

نکته:

پس از یک تا دو روز از آغاز آب‌درمانی، با ترک غذا، زبان سفید می‌شود و اشتها کور می‌شود؛ ولی در پایان روز چهلم، اشتها برمی‌گردد. چنانچه پیش از پایان دوره، میل به غذا برگردد، تصادفی و ناشی از کوشش و خستگی بسیار است. این اشتها، حقیقی نیست و با آشامیدن دو جرعه آب خنک از بین می‌رود. به این موضوع مهم نیز باید توجه داشت که نشانه‌ی پایان درمان، 40 روز نیست؛ بلکه سرخ شدن سر زبان و بازگشت میل به غذاست. از این رو ممکن است این دو نشانه برای کسی کمتر از 40 روز آشکار شود که نشان از پایان آب‌درمانی است. ضعفی که در نخستین روز پیش می‌آید، در واقع حالتی است که میان تغییر مکانیسم بدن از حالت از بالا به پایین به از پایین به بالاست؛ و با رویکرد بدن به مکانیسم از پایین به بالا و استفاده از ذخیره‌ها‌ی خود، ضعف نیز پایان می‌یابد. بیمار نباید به هیچ روی نگران زخم معده و روده باشد و گمان کند که با نخوردن غذا زخم معده و یا روده می‌گیرد؛ زیرا نه تنها پس از 24 ساعت که اشتها کور می‌شود، معده دیگر برای غذا ترشح اسیدی ندارد، بلکه چنانچه بیمار دارای زخم معده یا روده باشد، با سرعت باورنکردنی بهبود می‌یابد.
7) بیمار هر روز 18 لیوان آب برابر با چهار لیتر می‌نوشد. 9 لیوان صبح و 9 لیوان بعدازظهر. البته در کنار آن، می‌تواند یک لیوان چای نیز بنوشد؛ زیرا نوشیدن بیش از یک لیوان باعث دفع املاح بدن و آسیب پذیری دیواره‌ی قلب و رگها می‌شود. روی هم رفته از چهار لیوان بیشتر نباید آب بنوشد؛ زیرا نوشیدن بیشتر از این مقدار، ممکن است باعث رقیق شدن خون و مرگ شود.
برای این که نمک بدن نیز تأمین شود، بیمار همه‌ی آب مصرفی را از آب جوشیده انتخاب نمی‌کند؛ زیرا پس از پایان ذخیره‌ی نمک بدن در پانزده روز نخست، چنانچه نمک کافی به بدن نرسد، عضلات دچار سستی و در نتیجه بدن دچار ضعف می‌شود. ضعفی که با افزایش قند از بین نمی‌رود و ممکن است بیمار را از ادامه‌ی درمان از روز بیست و پنجم به بعد بازدارد. از این رو، بهتر است برای اطمینان از سالم بودن و دارای املاح بودن آب، 9 لیوان آب جوشیده را با 9 لیوان آب معمولی بیامیزید؛ سپس در دو لیوان از آبی که صبح و عصر می‌نوشد، مقدار بسیار ناچیزی نمک بیفزاید؛ به گونه‌ای که شوری آب را احساس نکند و تنها تلخی آب را احساس کند. برای این که تلخی آب را هم احساس نکند، می‌تواند یک قاشق غذاخوری آبلیمو به آن بیفزاید که بسیار خوشمزه هم خواهد بود.
بیمار می‌تواند 18 لیوان را در میان 16 ساعت بیداری تقسیم کند تا در هر 50 دقیقه، یک لیوان آب بنوشد و ناچار نشود که در یک زمان چند لیوان آب با هم بنوشد؛ ولی چنانچه نوشیدن این اندازه آب یا چای برای کسی که با کاهش کنترل او بر ادرار همراه باشد، می‌تواند 2 لیوان از آن کاسته و تنها 16 لیوان در شبانه‌روز آب بنوشد؛ زیرا نزدیک 2 لیوان نیز بدن از راه تنقیه جذب خواهد کرد.
8) برای جلوگیری از آمیخته شدن آب یا چای با خلط دهان، بیمار پیش از نوشیدن، دهان خود را می‌شوید.
9) در پانزده روز نخست، ادرار بی‌رنگ است؛ ولی پس از آن ممکن است به رنگ زرد مایل قرمز باشد که جای نگرانی نیست.
10) برای این که سه نشانه‌ی مهم حیاتی: نبض، دمای بدن و فشارخون تنظیم باشد و نیز قند کافی به مغز برسد و بیمار بتواند تا پایان ادامه دهد، برای کسی که متناسب با قدش از 10 تا 15 کیلو اضافه وزن دارد، در 10 روز نخست، هر روز دو قاشق مرباخوری عسل، یکی صبح و دیگری بعدازظهر را در آب حل می‌کند و می‌نوشد؛ و از خوردن یکباره‌ی عسل به میزان بیشتر خودداری می‌کند که قند خون به یکباره بالا نرود. از روز یازدهم تا پایان دوره، به دلیل کاهش چربیها و قند بدن، برای جلوگیری از کاهش قند مغز و در نتیجه پیدایش ضعف، میزان عسل را می‌تواند به سه برابر افزایش دهد و هر 4 ساعت یک بار بخورد. در این صورت از 18 لیوان آب مصرفی در روز، 6 لیوان آب با عسل آمیخته است و شخص به صورت یک در میان آب شیرین و غیرشیرین می‌نوشد . چنانچه در روز یازدهم که میزان عسل سه برابر می‌شود، فشارخون افزایش یافت، می‌تواند به هر لیوان شربت عسل یک قاشق غذاخوری آبلیمو بیفزاید. آب‌درمانی، یک روش زندگی محسوب نمی‌شود و تنها برای دوره‌ها‌ی مشخص و محدود به عنوان یک روش درمانی تجویز می‌شود. بنابراین منافاتی با آنچه در احادیث و کتب طبّ قدیم آمده است ندارد و طبیعتاً مثل هر دارو یا روش درمانی دیگری نیز برای آن عوارضی متصور است که در مقابل اثرات مناسب درمانی، قابل اغماض هستند. کسی که اضافه وزن ندارد، از همان روز نخست تا پایان دوره، هر روز 6 قاشق مرباخوری عسل با آب می‌نوشد. کسی که از 15 تا 25 کیلو اضافه وزن دارد، در 10 روز نخست، روزانه دو قاشق مرباخوری عسل و از روز یازدهم تا پایان دوره، روزانه 4 قاشق مرباخوری عسل و کسی که بیشتر از 25 کیلو اضافه وزن دارد، چنانچه فشار خونش از حالت عادی کمتر نشود و ضربان قلبش کاهش نیابد و دچار سرگیجه نشود، می‌تواند تنها آب خالص بنوشد؛ ولی اگر در چند روز نخست فشار خونش پایین آمد، می‌تواند در 10 روز نخست، روزانه 2 قاشق مرباخوری عسل و از یازدهم تا پایان، روزانه 3 یا چهار قاشق مرباخوری عسل با آب بخورد. روی هم رفته هر کس با وزنی که این درمان را انجام می‌دهد، بجز میزان تعیین شده‌ی عسل، هرگاه دچار کاهش فشار خون گردید، بی‌درنگ یک قاشق مرباخوری عسل در نصف لیوان آب حل کرده و می‌نوشد.
عسل هم قند لازم برای سلول‌ها‌ی مغز را فراهم می‌کند و هم با داشتن پتاسیم، اجازه‌ی رشد و تکثیر به میکروب‌ها را نمی‌دهد، و هم با داشتن اسید فرمیک خاصیت ضدعفونی کنندگی و میکروب کشی دارد؛ و بدن را در پاکسازی بهتر از میکروبها یاری می‌کند؛ و هم دارای ویتامین‌ها‌ی شش گانه (A. B. C. D. E. K) و هم مواد معدنی: پتاسیم، آهن، فسفر، ید، منیزیم، سرب، منگنز، آلومینیوم، مس، سدیم، سولفور، نیکان، روی و... می‌باشد. اگر شخص بیشتر از اندازه‌ی گفته شده مواد قندی استفاده کند، بدن به جای استفاده از چربیها و مواد زائد، از قند داده شده استفاده کرده و حتّی اضافه‌ی آن را به صورت چربی ذخیره می‌کند.
11) برای این که فضولات چسبیده در میان پرزهای روده جدا و روده‌ها سریع پاکسازی شود از روز دوم تا پنجم، بیمار هر روز در دو نوبت صبح پس از بیدار شدن از خواب و شب پیش از خوابیدن، با مقدار 1/5 لیتر آب خالص به شیوه‌ی زیر تنقیه (روده‎شویی از پایین) می‌کند:
"تنقیه یا اماله به فروکردن آب یا هر مایع دیگر به داخل روده بزرگ جهت پاک کردن روده از پلیدی و غایط دیرمانده و فسادانگیز گفته می‌شود. معمولاً این کار را برای درمان برخی از بیماری‌ها به کار می‌برند. امروزه گاه برای درمان بیماری‌ها‌ی گوارشی مانند یبوست شدید یا ولولوس استفاده می‌شود ."
الف) چون طول روده‌ی کوچک 6 متر و روده‌ی بزرگ 130 سانتی متر و گنجایش هر دو روده 1/5 لیتر است، ظرفی (معادل بطری نوشابه) 15 لیتری را تهیه و سپس یک میله‌ی خودکار بیک در درب آن جاسازی می‌کند؛ به گونه‌ای که آب از اطراف آن نریزد. ته جای نوشابه را بریده و یک دسته‌ی سیمی برای آن درست می‌کند تا بتواند آن را به چوب لباسی آویزان کند. سپس شیلنگی نازک به اندازه‌ی قطر میله خودکار و به طول 1/5 متر به آن نصب می‌کند. سپس یک شیر کوچک آب به آن می‌افزاید و نیم متر دیگر شیلنگ را پس از شیر می‌افزاید تا بتواند آب درون ظرف را کنترل کند. پس از آن، ظرف را با آب ولرم حمام که دمای آن 35 درجه‌ است، پر کرده و بالاتر از زمین نصب می‌کند. برای این در اثر دراز کشیدن روی کف حمام سردی آن بدن را نیازارد، یک قطعه یونولیت به اندازه‌ی یک متر در 1/5 متر تهیه و به عنوان زیرانداز استفاده می‌شود. سپس روی زمین به پهلوی راست می‌خوابد؛ و حتماً سمت چپ بدن باید به سوی بالا باشد. و صندلی حمام را هم زیر سر می‌گذارد تا گردن خسته نشود. بعد میله خودکاری دیگر روی سر شیلنگ می‌گذارد و آن را با پماد آنتی هموروئید چرب می‌کند. سپس اندکی به مقعد فشار می‌آورد تا اسفنکر روده کمی خارج شود. بعد کمی پماد به آن می‌مالد و میله را روی آن می‌گذارد تا به اندازه‌ی 5 سانتیمتر وارد روده شود. 45 ثانیه تا یک دقیقه طول می‌کشد تا همه‌ی آب وارد روده شود.
ب) چنانچه به هنگام ورود آب به روده، شکم درد گرفت، نشانگر این است که مدفوع بسیاری از سالهای گذشته به دیواره‌ی روده چسبیده و مانع عبور آب به سوی جلوست. برای حل این مشکل، نخست شیر آب را می‌بندد و سپس با دست راست با انگشتان بسته، به گونه‌ای که نوک انگشتان رو به پایین باشد، دست را در پایین‌ترین نقطه‌ی شکم میان کشاله‌ی ران و شکم در سمت چپ بدن گذاشته و با فشار و همزمان آوردن دست به سمت بالا و راست، آب را به جلو می‌راند تا درد پایان یابد؛ و سپس شیر را باز می‌کند تا بقیه‌ی آب هم وارد شود.
پ) پس از وارد شدن آب به روده، 5 دقیقه به پشت می‌خوابد، کف پاها را به دیوار می‌زند و چیزی مانند بالش زیر باسن می‌گذارد تا کمر پایین‌تر از سطح قرار گیرد. بعد با دست راست با انگشتان بسته، به گونه‌ای که نوک انگشتان رو به پایین باشد، دست را در پایین‌ترین نقطه‌ی شکم میان کشاله‌ی ران و شکم در سمت چپ بدن گذاشته و با فشار و همزمان آوردن دست به سمت راست، آب را به جلو می‌راند سپس به راست غلت می‌خورد. بعد دست را در سمت راست می‌گذارد و آب را به سمت چپ روده می‌راند و سپس به سمت چپ غلت می‌خورد. پس از آن، با پایین آوردن پاها و برداشتن بالش از زیر باسن، 5 دقیقه نیز به طور کامل غلت می‌خورد. در 5 دقیقه سوم، کف حمام روی همان یونولیت به پشت می‌خوابد و پاها را تا جایی که می‌تواند بالا می‌آورد (پای دوچرخه) و پایین می‌اندازد. در مرحله‌ی پایانی، برمی‌خیزد و 5 دقیقه درجا می‌دود و همزمان به آرامی با مشت در امتداد روده ضربه می‌زند تا فضولات موجود در روده و نیز چسبیده به پرزهای آن که شاید مربوط به ماه‌ها و یا حتی سال‌ها‌ی گذشته باشد، کنده شود. سپس به گونه‌ای که سنگینی بدن به سمت چپ باشد. روی ران چپ می‌نشیند و آب درون روده را که با تکّه‌ها‌ی فضولات آمیخته است، از بدن خارج می‌کند.
ت) فرد نباید سعی کند که همه‌ی آب درون روده را تخلیه کند؛ بلکه بهتر است بکوشد تا نیم لیتر آن باقی بماند که هم بخشی از آن جذب بدن می‌شود و هم باعث نرم و جدا کردن مدفوعات چسبیده به دیواره‌ی روده می‌شود.
ث) روز پنجم، نصف مشت گل ختمی یا 2 قاشق پودر آن را در 3 لیتر آب جوشانیده تا 1/5 لیتر آن باقی بماند. سپس آن را با تور بسیار ظریف یا پارچه، صاف کرده و پس از ولرم شدن تا اندازه‌ی 35 درجه، به جای آب، تنقیه می‌کند.

جدول چگونگی تنقیه از روز ششم تا چهلم این چنین است:

روز ششم با آب خالص
روز هفتم با آب و افزودن 2 سی سی شامپو بچّه
روزهای هشتم و نهم با آب خالص
روز دهم با جوشانده‌ی گل ختمی
روز یازدهم با آب خالص
روز دوازدهم با آب و افزودن 2 سی سی شامپو بچّه
روزهای سیزدهم و چهاردهم با آب خالص
روز پانزدهم با جوشانده گل ختمی
روز شانزدهم با آب خالص
روز هفدهم با آب و افزودن 2 سی سی شامپو بچّه
روزهای هیجدهم و نوزدهم با آب خالص
روز بیستم با جوشانده‌ی گل ختمی
روز بیست و یکم با آب خالص
روز بیست و دوم با آب و افزودن 2 سی سی شامپو بچّه
روزهای بیست و سوم و چهارم با آب خالص
روز بیست و پنجم با جوشانده‌ی گل ختمی
روز بیست و ششم با آب خالص
روز بیست و هفتم با آب و افزودن 2 سی سی شامپو بچّه
روزهای بیست و هشتم و نهم با آب خالص
روز سی‌ام با جوشانده‌ی گل ختمی
روز سی و یکم با آب خالص
روز سی و دوم با آب و افزودن 2 سی سی شامپو بچّه
روزهای سی و سه و چهار با آب خالص
روز سی و پنجم با جوشانده‌ی گل ختمی
روز سی و ششم با آب خالص
روز سی و هفتم با آب و افزودن 2 سی سی شامپو بچّه
روزهای سی و هشتم و نهم با آب خالص
روز چهلم با جوشانده‌ی گل ختمی
ج) به هنگام غلتیدن به چپ و راست، ممکن است در انتهای روده احساس فشار و درد پیدا شود که ناشی از هجوم تکّه‌ها‌ی کنده شده مدفوع برای خروج است و شخص به ناچار مدّت 20 دقیقه را تحمل می‌کند؛ و بلافاصله پس از دفع فضولات، فشار و درد پایان می‌یابد. چنانچه پس از تخلیه آب از روده، مقداری از آب درون آن بماند، نه تنها جای نگرانی نیست، بلکه سودمند نیز هست. اگر تنقیه هر روز و درست انجام نشود. ممکن است نتواند همه‌ی روده را پاکسازی کند؛ از این رو، پس از روز چهلم نیز میل به غذا برنمی‌گردد.
چ) کسانی که دوره‌ها‌ی کوتاه مدّت 5، 7 یا 10 روزه آب‌درمانی می‌کنند، هم می‌توانند تنقیه کنند و هم نکنند؛ زیرا کار نکردن روده‌ها در این مدّت، باعث تنبلی آنها نمی‌شود؛ ولی بهتر است در دوره‌ها‌ی کوتاه مدّت نیز تنقیه شود.
12) برای پاکسازی بخش معده تا مری، هر پنج روز یکبار پس از غروب آفتاب به شیوه‌ی زیرا استفراغ می‌کند: یک لیتر آب ولرم می‌نوشد و 5 دقیقه درجا می‌دود. چنانچه در این مدّت استفراغ کرد که بهتر؛ ولی اگر حالت استفراغ پیش نیامد، می‌تواند به ته گلو انگشت فرو کند؛ و اگر باز هم استفراغ نکرد، به یک لیتر دیگر آب ولرم نصف قاشق چایخوری نمک می‌افزاید و پس از هم زدن می‌نوشد. این بار حتماً استفراغ خواهد کرد.
13) برای پاکسازی دهان از سموم و عفونت‌‌هایی که بدن در حال دفع آنها از راه دهان است، هر شب 20 قطره‌ی ایرال وکس Iralvex Drop در نصف لیوان چای غلیظ ریخته و یک قاشق چایخوری هم نمک به آن می‌افزاید و پس از هم زدن با آن قرقر می‌کند؛ ولی باید مواظب باشید چیزی از آن فرو نبرد.
14) چنانچه در طول دوره، ناگهان رفتار بیمار غیرعادی شود و مانند دیوانه‌ها رفتار کند، افراد خانواده می‌بایست بی‌درنگ به او غذا دهند؛ زیرا رفتار غیرعادی نشانگر این است که بدن در حال مصرف بافت‌ها‌ی مغز است. پس نقش خانواده در این جا نمایان می‌شود.
15) چون در زمان درمان، شخص به هیچ روی بیمار نمی‌شود، از این رو نباید از هیچ دارویی و یا قرص یا شربت ویتامین‌دار استفاده کند؛ زیرا وارد شدن مواد جامد به معده، باعث ترشح زودهنگام و متوقف شدن مکانیسم از پایین به بالا در بدن شده و چون معده خالی است، در نتیجه اسید ترشح شده در معده بر بخشی از دیواره‌ها‌ی آن اثر کرده و باعث زخم معده می‌شود. وارد کردن ویتامین به بدن نیز باعث می‌شود تا میکروبها، ویروسها، باکتریها و یا سلول‌ها‌ی سرطانی نیز از آنها استفاده کنند. در نتیجه با تقویت آنها، مدّت درمانی طولانی شده و در 40 روز پاکسازی کامل انجام نشود.
16) چنانچه بیمار با خوردن دارو دچار زخم معده یا روده شود، جای نگرانی نیست؛ زیرا با قطع دارو و غذا، با آب‌درمانی، هرگونه زخم داخلی یا بیرونی بدن با سرعت چشمگیری خوب می‌شود.
17) بیمار همه روزه نبض و فشارخون خود را بررسی می‌کند که نبض باید از 50 در دقیقه پایین‌تر نیاید؛ چنانچه میان 50 تا 60 باشد، با حل کردن یک قاشق کوچک عسل در نصف لیوان چای و نوشیدن آن و سپس نیم ساعت خواب جبران می‌شود و به اندازه‌ی طبیعی 62 در دقیقه می‌رسد؛ ولی چنانچه نوشیدن شربت عسل هم کارساز نباشد و برای یک روز کامل از 50 پایین‌تر بیاید و به 40 نزدیک باشد، آب‌درمانی را قطع می‌کند. فشار خون بیمار نیز از 10 تا 13 در نوسان است که خوب است؛ ولی چنانچه از 10 پایین‌تر بیاید، بی‌درنگ با حل کردن یک قاشق کوچک عسل یا شکر در آب و نوشیدن آن، فشار به حالت عادی برمی‌گردد.
18) بهتر است در روزهای دوره، بیشتر از یک ساعت در روز، آن هم در چند نوبت، مطالعه یا کار فکری نشود؛ زیرا باعث کاهش فشار شدید به مغز شده و بیمار به ناچار باید قند بیشتری مصرف کند که این کار، ممکن است برنامه را از روند طبیعی بازدارد؛ ولی کسانی که ناچار به کار فکری یا مطالعه هستند، تنها باید مراقب کاهش فشارخون و نبض باشند؛ و هرگاه احساس ضعف کردند، با نوشیدن شربت عسل آن را به حالت برگردانید.
19) در طول دوره، نخوردن غذا، بیمار را از مسواک زدن بی‌نیاز نمی‌کند؛ بلکه همانند گذشته، دندان‌هایش را مسواک می‌زند. همچنین بهتر است روی زبان را نیز مسواک بزند تا عفونت‌‌هایی که بدن در حال دفع آنها از راه زبان است و میان پرزهای زبان می‌چسبد، از میان برود.
20) در دوره‌ی درمان، از خوردن هرگونه آب میوه، به ویژه آب پرتقال باید خودداری شود؛ زیرا تأثیر آب‌درمانی را از میان می‌برد و جسم نمی‌تواند در مدّت معین 35 تا 45 روز، خود را پاکسازی کامل نماید.
21) در دوره‌ی درمان، شخص خانه‌نشین نمی‌شود؛ بلکه به کارهای روزانه‌ی خود ادامه می‌دهد؛ همچنین بیشتر از 8 یا 10 ساعت در شبانه‌روز نباید خوابید؛ هر چند که در مدّت دوره، چون مغز می‌داند که از راه غذا انرژی دریافت نمی‌کند، از این رو برای صرفه جویی در انرژی به بدن فرمان خواب بیشتری می‌دهد؛ ولی بیمار می‌داند که خوابیدن زیاد باعث تنبلی دستگاه گوارشی می‌شود و این دستگاه نمی‌تواند وظایف زیادی را که پس از پایان این دوره به عهده دارد، به خوبی انجام دهد.
22) در دوره‌ی درمان، بیمار نباید کارهای سنگین انجام دهد. ضعفی که از روز بیستم به بعد نمایان می‌شود به اندازه‌ای نیست که مانع کار شود و میل به کار را از بین ببرد؛ ولی اگر در روزهای پایانی دوره، فرد بتواند استراحت کامل نماید و تحرک بسیار کمی داشته باشد، بهتر است؛ زیرا آب‌درمانی به هنگام استراحت بسیار بیشتر از زمان حرکت می‌تواند جسم را پاکسازی کند.
23) از روز اول تا چهلم، خلط دهان بیرون ریخته می‌شود؛ زیرا این خلط همان مواد زائدی است که بدن از راه دهان بیرون می‌ریزد. خلط بینی و دهان تا روز سی‌ام ممکن است افزایش یابد که این افزایش، نشان از پاکسازی مغز از مواد زائد است. در برخی افراد ممکن است از روز سی‌ام به بعد، آب دهان فراوان، چسبناک، کثیف و بدبو شود؛ ولی از روز سی‌ام ممکن است خلط بینی قطع شود که نشان از پایان پاکسازی مغز از مواد زائد است.
24) در مدّت درمان، به هنگام برخاستن از خواب، بیمار نباید یکباره از جا برخیزد، بلکه بایستی از حالت درازکش به حالت نشسته یک دقیقه در بستر بنشیند و سپس برخیزد؛ زیرا برخاستن یکباره باعث می‌شود تا خون کافی به مغز نرسیده و در نتیجه سرگیجه پدید آید.
25) ممکن است فرد در دوره‌ی درمان، زود عصبانی شود و زود تحت تأثیر قرار گیرد و یا به هیجان آید که ناشی از کاهش وزن و ضعف جسمانی است و پس از آب‌درمانی برطرف می‌شود؛ ولی این عوارض درباره‌ی همه‌ یکسان نیست و ممکن است برخی را تحت تأثیر قرار ندهد.
26) بیمار از هر کار هیجانی که باعث افزایش ناگهانی ضربان قلب می‌شود، خودداری می‌کند؛ زیرا افزایش ناگهانی ضربان قلب، بویژه از روز پانزدهم به بعد ممکن است باعث درد قلب به صورت گاه گاهی برای چند روز شود؛ ولی چنانچه ضربان قلب ناخواسته از حالت عادی خارج شود، بیمار نصف لیوان چای گرم می‌نوشد و نیم ساعت می‌خوابد.
27) در مدّت درمان، بیمار هر روز حمام نمی‌کند، بلکه یک روز در میان با آب ولرم خود را می‌شوید؛ زیرا آب داغ باعث آب شدن بخشی از چربیها می‌شود که بدن از آنها به عنوان غذا استفاده می‌کند. همچنین از سونا استفاده نمی‌کند.
28) اگر بیمار مردی باشد که وازکتومی نکرده (یعنی لوله‌ها‌ی انتقال اسپرم‌هایش باز است) چون با هر بار زناشویی نزدیک به 2400 کالری از دست می‌دهد، از این رو، در مدّت درمان، بویژه در روزهای آغازین که هنوز همه‌ی چربیهای خود را از دست نداده و توانایی دارد، برای جلوگیری از هدر دادن آن اندازه کالری، از همبستری خودداری می‌کند؛ ولی اگر بیمار زن باشد اشکالی ندارد. البته میل جنسی مرد، حداکثر تا 10 روز پس از دوره، از میان می‌رود و 10 روز پس از پایان درمان بازمی‌گردد.
29) بیمار به هیچ روی برای جلوگیری از بوی بدن دهان و یا خوشبو شدن، از ادکلن یا هر گونه عطر استفاده نمی‌کند؛ زیرا ممکن است باعث کاهش فشار خون و ضعف شدید شود.
30) چنانچه بیمار در روز 39 احساس تب کند، نگران نمی‌شود؛ زیرا اگر دمای بدن را بگیرد، خواهد دید که از 36/5 درجه بیشتر نیست؛ و این تب را دروغین گویند و از سوخت مواد داخلی جسم سرچشمه گرفته است.
31) در روزهای پایانی دوره، ممکن است بیمار احساس ضعف شدیدی کند و هنگام برخاستن از خواب دچار سرگیجه شود؛ ولی جای نگرانی نیست؛ زیرا این نشان دهنده‌ی پایان ذخیره‌ها‌ی داخلی بدن است.

یک پرسش، یک پاسخ

پرسش:

در احادیث اهل بیت (علیهم السلام) و منابع طبّ سنتی ایران، مصرف زیاد آب مورد تأیید نیست، پس این رژیم آب‌درمانی چگونه توصیه می‌شود؟

پاسخ:

جواب این سؤال دقت در چند نکته را می‌طلبد:
آب‌درمانی، یک روش زندگی محسوب نمی‌شود و تنها برای دوره‌ها‌ی مشخص و محدود به عنوان یک روش درمانی تجویز می‌شود. بنابراین منافاتی با آنچه در احادیث و کتب طبّ قدیم آمده است ندارد و طبیعتاً مثل هر دارو یا روش درمانی دیگری نیز برای آن عوارضی متصور است که در مقابل اثرات مناسب درمانی، قابل اغماض هستند. نکته‌ی بعدی این است که برخلاف سایر روش‌ها‌ی درمانی که عمدتاً از آب به تنهایی برای درمان استفاده می‌شود؛ در این روش، از آب و عسل استفاده می‌شود که مضرّات مصرف آب به تنهایی را نخواهد داشت؛ چرا که اختلاط آب و عسل، اثر بلغم‌زایی مصرف آب به تنهایی را تا حدّ زیادی جبران می‌کند.
منبع مقاله :
خدادادی، سلمان؛ (1395)، آب‌درمانی، ساری: انتشارات پارسی‌سرا، چاپ اول