معرفی تخم گشنیز و خواص درمانی آن

مشخصات ظاهری تخم گشنیز:

مرکب از دو مریکارپ، مدور و قهوه‌ای مایل به زرد کم رنگ یا صورتی می‌باشد.

طبیعت:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن سرد و خشک است.

ترکیبات شیمیایی:

مواد پروتئیک، مواد چرب مرکب از گلیسریدهای اسید اولئیک، مواد غیر ازته، آب، اسانس و خاکستر در آن تشخیص داده شده است.

نحوه مصرف:

معمولاً به صورت دم کرده، جوشانده و یا پودر استفاده می‌کنند.

خواص درمانی:

کاهنده قند و چربی خون، آرام‌بخش و خواب‌آور، تقویت کننده قوای جنسی و برطرف کننده سوء هاضمه، نرم کننده سینه و ضد تب‌های نوبه، خارج کننده کرم‌های معده و اشتهاآور، هضم کننده غذا و کاهنده درد مفاصل، ادرارآور و ضد تشنج، مسکن دردهای عمومی و بادشکن، شیرافزا و مقوی معده، ضد اسپاسم و قاعده‌آور، ضد باکتری و خلط‌آور می‌باشد. در ضمن برای حبس‌البول و لکنت زبان نیز مفید است.

تذکر:

زیاده‌روی در مصرف تخم گشنیز سبب سرگیجه، اختلال حواس، مستی، پیدایش خون در ادرار، دیدن خواب‌های پریشان و تضعیف نیروی جنسی می‌شود.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.