4 تیر 1388 / 2 رجب 1430 / 25 ژوئن 2009

دكتر طاهر حديثي از استادان برجسته كشور؛ و يكي از خادمان با اخلاص قرآن كريم دارفاني را وداع گفت . ايشان در سال 1334 شمسي در شهر مقدس قم بدنيا آمد و پس از طي تحصيلات ابتدايي و متوسطه و همزمان با اوجگيري نهضت امام خميني(ره) در اين نهضت و قيام ظلم ستيزي، شركت داشت . ادامه تحصيلات مرحوم ، حديثي در مشهد و در رشته جغرافيا بود كه به عبارتي آغازي بر فصل نوين تحصيلي ايشان محسوب مي شد، زيرا رشته جغرافيا را تا اخذ درجه دكتري دنبال كرد . پس از فراغت . پس از فراغت از تحصيل دكتر حديثي در مركز مختلف و متعددي همچون تربيت معلم تهران ، كارشناسي برنامه ريزي و تأليف كتابهاي درسي ، كميته جغرافيايي دفتر مركزي جهاد دانشگاهي، به كار مشغول شد . اين استاد فرزانه دركنار اين مسئوليتها چندين نمايشگاه پربار قرآني را برپاداشت و به واسطه همين خدمت ارزنده لوح تكريم خادمان قرآن را از مقام رياست جمهوري وقت دريافت نمود . گفتني است مرحوم ، دكتر حديثي از سال 1368 شمسي در سمتهاي مختلف در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي انجام وظيفه مي كرد .
صنعت بيمه، يكي از اجزاي نظام اقتصادي هر جامعه را تشكيل مي‏دهد. امروزه، اين صنعت از رشد و اعتبار زيادي برخوردار است و همانند موتور محركه‏اي، براي رشد و توسعه اقتصادي و اجتماعي عمل مي‏كند. متاسفانه در ايران، جامعه از نقش و اهميت اين صنعت در توسعه اقتصادي، حمايت از سرمايه‏هاي انساني، گسترش فرهنگ تعاون و تقويت روحيه اميدواري به كار و زندگي، آگاهي كامل ندارد و در مجموع، صنعت بيمه به طور فراگير مورد استفاده عموم قرار نگرفته است. در ايران دو نوع بيمه خصوصي وجود دارد: بيمه اجباري نظير بيمه خدمات درماني و بيمه تامين اجتماعي و... و بيمه اختياري، كه در اختيار شركت‏هاي بيمه قرار دارد. پس از پيروزي انقلاب اسلامي، شركت‏هاي بيمه، ملي شدند كه اين عمل اقدام شايسته‏اي براي حفظ سرمايه ملي بود. اين شركت‏ها در ظاهر مستقل از هم هستند، اما تمام آن‏ها در زير چتر بيمه مركزي جمهوري اسلامي ايران قرار دارند و داراي دستور العمل‏هاي واحدي مي‏باشند.
ارسال پيشرفته‏ترين تسليحات نظامي از كشورهاي حامي حزب بعث به كشور عراق، در اواخر جنگ نمودي بسيار برجسته داشت به طوري كه سيل اين كمك‏ها قطع نمي‏شد. در اين شرايط كه نيروهاي جان بر كف ارتش، بسيج و سپاه اسلام، علي رغم محاصره اقتصادي - نظامي و عدم دسترسي به سلاح‏هاي جديد، به مقاومتي جانانه مشغول بودند، رژيم عراق از به كار بردن انواع بمب‏هاي ممنوعه و شيميايي ابايي نداشت. همچنين حمايت و سكوت مجامع بين المللي، اين رژيم را در انجام هر جنايتي جَري ساخته بود. در اين اوضاع و احوال، سقوط منطقه شلمچه و تداوم حملات دشمن در ساير مناطق و احتمال حمله به جزاير مجنون به عنوان آخرين منطقه‏اي كه در جبهه‏هاي جنوبي همچنان در اختيار قواي نظامي ايران قرار داشت، جنگ را وارد مرحله‏اي حساس و حياتي نمود. با نزديك شدن روزهاي پاياني خرداد ماه 1367، عراق بر حجم تحركات خود افزود و نيروهايش را در مناطق جزاير مجنون تقويت كرد. نكته قابل ملاحظه در تحركات عراق، اجتناب از حفاظت و غافل‏گيري بود. به نظر مي‏رسيد دشمن قصد داشت تحركات خود را نشان دهد تا با ايجاد رعب در نيروهاي ايراني، ضريب موفقتيش را افزايش دهد. تا اين كه درچهارم تيرماه 1367، تهاجم نيروهاي عراق به جزاير مجنون آغاز شد كه اين حمله، اوج اقتدار و قدرت ارتش عراق بود. در اين ميان بمباران شيميايي منطقه كه دامنه آن تا حوالي هويزه گسترش يافته بود، باعث عقب‏نشيني نيروهاي خود مي‏گرديد، تا اين كه جزايز مجنون پس از جانفشاني‏هاي زياد قواي اسلام، به اشغال ارتش رژيم بعث درآمد. عراق در اين حمله كه به لحاظ تاكتيكي، پيشرفته بود، قصد گرفتن اسير داشت كه توانست در ظرف مدت كوتاهي، هفده هزار اسير بگيرد. در اين وضعيت ايجاد شده و نيز سرنگون ساختن هواپيماي مسافربري ايران در دوازدهم تير آن سال توسط ناو آمريكايي مستقر در خليج فارس، بنا به ملاحظات جديد و همچنين تشديد فشارهاي بين‏المللي عليه جمهوري اسلامي ايران، حضرت امام خميني(ره) با يك تصميم مهم، اوضاع را به نفع ايران تغيير دادند و قطعنامه 598 شوراي امنيت را پذيرفتند.
« ابن رومي»، شاعر نامدار، از مادري ايراني و پدري رومي تبار در بغداد بدنيا آمد. وي به مذهب تشيع اعتقاد داشت و مسير زندگي اجتماعي- سياسي وي تحت تاثير اين آئين مقدس معين مي شد . ابن رومي را شاعرخاص امام حسن عسگري(ع) ميدانند زيرا اشعار بسياري در ستايش آن حضرت سرود. شعر ابن رومي سهل و ممتنع است و همواره مورد توجه منتقدان و نويسندگان بوده است . تحليل هاي روانشناختي؛ برداشتهاي فلسفي و واژگان بسيار غني ابن رومي بر وسعت اطلاعات او دلالت دارد .
« حسن بن عبدالله بن مرزبان سيرافي» از بزرگان علوم ادبي و عربي در بغداد درگذشت. سيرافي 50 سال به كار قضاوت اشتغال داشت و به قاضي سيرافي شهرت يافته بود. او خطاط بود و با كتابت هزينه زندگي خود را تامين مي كرد. از تاليفات قاضي سيرافي كتابهاي« صَنعَه الشّعر» و« اَلبَلاغَه» باقيست .
« ابوريحان بيروني» دانشمند برجسته ايراني در شهر غزنه در گذشت. بيروني در علوم ستاره شناسي ، رياضي، تاريخ ، جغرافي و منطق بزرگترين دانشمند عصر خود بشمار ميرفت و در هر يك از اين رشته هاي علمي تاليفات ارزشمندي دارد . توجه بيروني به تاريخ و رويدادهاي تاريخي در همه آثارش كاملا هويدا است از اين رو آثار اين دانشمند ايراني از منابع مهم براي بررسي احوال پيشينيان و نيز معاصران او نيز بشمار ميرود. «آثارالباقيه» و« الجواهر» از كتابهاي ارزشمند بيروني است .
پس از سالها استثمار آمريكا بر مردم آفريقا، نخستين گروه از بردگان آزاد شده آمريكايي وارد موطن اصلي خود، آفريقا شدند . اين عده در سرزميني كه امروزه ليبريا خوانده مي شود مسكن گزيدند . سياهپوستان آمريكا از اوايل قرن نوزدهم ميلادي نهضتي را آغاز كردند كه هدفشان از برپايي آن تأسيس يك كشور براي سياهپوستان بود . به همين جهت گروهي از سياهان آمريكا به غرب آفريقا كوچ كردند، و كشورليبريا را بوجود آوردند . اين كشور ابتدا مانند يكي از ايالات كشور آمريكا اداره مي شد . اما درسال 1847 ميلادي در اين سرزمين نظام جمهوري برقرارشد و نخستين رئيس جمهور آن نيز برده اي از اهالي ويرجينيا به نام رابِرتس بود .
در پايان جنگ جهاني دوم، قسمتي از شبه جزيره كره كه زيرمدار 38 درجه بود تحت اشغال امريكا و قسمت شمالي آن در تصرف نيروهاي شوروي قرار داشت. قرار بود كه طي سال‏هاي پس از جنگ، دو ناحيه شمالي و جنوبي شبه جزيره كره، متحد شوند، ولي همكاري دو دولت عملي نبود زيرا كه كمونيست‏ها در ناحيه شمال، رهبري را بر عهده داشتند و در جنوب، طرفداران غرب بر سر كار بودند. تلاش براي اتحاد به جايى نرسيد و عاقبت در اواخر سال 1948م، تقسيم دو كره به دو كشور، صورت رسمي يافت. تا اواسط سال 1949، سربازان خارجي از هر دو كره خارج شده بودند اما به دنبال ماه‏ها تحركات دنباله دار امريكا، سرانجام در 25 ژوئيه 1950م كره شمالي به بهانه اتحاد مجدد، به كره جنوبي حمله‏ور شد. نيروهاي كره شمالي، در چهارمين روز حمله به خاك كره جنوبي، سئول پايتخت اين كشور را به تصرف خود درآوردند و پيشروي خود را به طرف جنوب ادامه دادند. در همين حال، شوراي امنيت سازمان ملل متحد به پيشنهاد امريكا، تصويب كرد كه نيروهاي چند دولت عضوِ آن سازمان جهت مقابله با حمله كره شمالي، به كمك كره جنوبي بشتابند. به دنبال اين تصميم، امريكا و پانزده كشور ديگر، نيروهاي نظامي خود را براي شركت در جنگ اعزام داشتند و به دامنه جنگ افزودند. با ورود امريكا به اين جنگ، در حالي كه كره شمالي در شرف سقوط بود و امريكايى‏ها نيز مقدمات انضمام آن را به كره جنوبي فراهم مي‏ساختند، در 20 نوامبر 1950م نيروهاي كمونيست چين به عنوان داوطلب وارد ميدان شدند و با ورود دويست هزار نفري سربازان چيني، نيروهاي امريكا و متحدين آنها ناچار به عقب‏نشيني گرديدند. نيروهاي چيني و كره شمالي تا اواخر ماه دسامبر سال 1950م تقريباً تمام خاك كره شمالي را به تصرف خود درآوردند و روز 28 دسامبر از مدار 38 درجه، مرز بين كره شمالي و جنوبي گذشتند. جنگ كره از اواسط سال 1951م عملاً متوقف شد و مذاكرات صلح كه از ماه ژوئيه سال 1951م آغاز شده بود تا سال 1953م به طول انجاميد. در نهايت، قرارداد ترك مخاصمه در 27 ژوئيه سال 1953م به امضا رسيد و نيروهاي متخاصم، از مواضع يك‏ديگر، تا مدار 38 درجه عقب نشستند. جنگ كره در مجموع، نزديك به چهار ميليون تلفات نظامي و غيرنظامي به بار آورد از 160 هزار نفر نيروهاي ملل متحد كه در اين جنگ كشته و زخمي شدند، 142 هزار نفر امريكايي بودند، كه بزرگ‏ترين تلفات نيروهاي امريكايي در يك جنگ خارجي، پس از جنگ اول و دوم جهاني به شمار مي‏آيد.
سرزمين موزامبيك در اواخر قرن پانزدهم ميلادي توسط گروهي از دريانوردان پرتغالي به سرپرستي واسكودوگاما كاشف معروف پرتغالي تصرف شد و از آن پس، استعمار آن را آغاز كردند. با توجه به اين كه موزامبيك از غني‏ترين مناطق افريقا بود، پرتغالي‏ها به چپاول منابع طبيعي اين كشور پرداخته و در اين راه ده‏ها هزار نفر از مردم آزادي خواهِ موزامبيك را به خاك و خون كشيدند. با اين حال مقاومت مردم عليه استعمارگران گسترش يافت و با سازمان‏دهي بهتر در سال 1962م، جبهه آزادي‏بخش موزامبيك، نبرد مسلحانه رهايى بخش خود را آغاز كرد. سرانجام پس از مبارزات طولاني و قتل عام مردم توسط استعمار، موزامبيك در 25 ژوئن 1975م استقلال خود را به دست آورد و نظام حكومتي جمهوري را برگزيد. اين كشوردر شرق افريقا و در همسايگي مالاوي، زامبيا، زيمباوه و افريقاي جنوبي واقع است. مساحت آن 799/380 كيلومتر مربع و جمعيت آن نزديك به 20 ميليون نفر مي‏باشد. پايتخت اين كشور ماپوتو و ماتولا و بيرا از شهرهاي مهم آن هستند. پيش‏بيني مي‏شود كه جمعيت موزامبيك تا سال 2025م به بيش از 30 ميليون نفر برسد. اكثريت سكنه موزامبيك پيرو مذاهب بومي و باورهاي قبيله‏اي بوده و ساير مذاهب از جمله مسيحيت و اسلام در اقليت هستند. زبان رسمي مردم موزامبيك پرتغالي است و مليت اكثريت آنها از قبايل بانتو زبان است. واحد پول موزامبيك متيكال مي‏باشد. نوع حكومت اين كشور، جمهوري چند حزبي با يك مجلس قانون‏گزاري است و روز استقلال اين كشور از پرتغال، روز ملي اين كشور نيز مي‏باشد.
سرزمين اسلووِني پس از پايان جنگ جهاني اول، ضميمه فدراسيوني شد كه بعدها يوگسلاوي نام گرفت و صرب‏ها بر آن تسلط يافتند. تحولات سال‏هاي آخر دهه 1980م در شوروي و ساير كشورهاي بلوك شرق، اسلووني را نيز تحت تأثير قرار داد ومردم اين كشور در همه‏پرسي دسامبر 1990، خواستاراستقلال از يوگسلاوي شدند. به دليل فاصله زياد اسلووني از بلگراد پايتخت يوگسلاوي و ساير مناطق صرب‏نشين اين فدراسيون و هم‏چنين پشتيباني قاطع دولت‏هاي غربي از استقلال اسلووني، ارتش يوگسلاوي نتوانست اقدامي نظامي عليه استقلال‏طلبي اسلووني انجام دهد. سرانجام اسلووني در 25 ژوئن 1991م استقلال خود از فدراسيون يوگسلاوي را اعلام نمود. اسلووني در منطقه بالكان قرار دارد و با بيش از 20 هزار كيلومتر مربع مساحت، با كشورهاي كرواسي، اتريش، مجارستان و ايتاليا همسايه است. اسلووني در حدود 2 ميليون نفر جمعيت دارد و پيش‏بيني شده است كه جمعيت آن تا سال 2025 بيش از يك ميليون نفر گردد. پايتخت اين كشور اروپايى ليوبليانا و واحد پول آن تولار بود كه با پيوستن اين كشور به اتحاديه اروپا در آوريل 2004، واحد پول اروپايى، يورو، جاي‏گزين آن گرديد. اكثريت مردم اسلووني مليت اسلوونيايى داشته و پيرو مذهب مسيحيت و عمدتاً كاتوليك هستند. زبان رسمي آنها اسلوونيايي و خط رايج آنها لاتين است. از شهرهاي مهم آن ماريبور، كرانيه و نوومستو مي‏باشد. نظام سياسي حاكم بر اين كشور تازه استقلال يافته، جمهوري چند حزبي با دو مجلس قانون گذاري است. روز استقلال اين كشور از يوگسلاوي به عنوان "روز ملي" اسلووني شناخته شده است.
كرواسي در قرن ششم ميلادي با مهاجرت جمعي از قوم كروات، كه در اوكراين فعلي سكونت داشتند، شكل گرفت. كروات‏ها كه به شغل كشاورزي اشتغال داشتند. در قرن هفتم به مسيحيت روي آورده و به دو دوك‏نشين تبديل شدند. اين دو واحد اجتماعي در اوائل قرن نهم منحل گشته و پادشاهي كرواسي را بنياد نهادند. حكومت پادشاهي در اين كشور تا اواخر قرن يازدهم ادامه داشت و در سال 1097 جزئي از امپراتوري مجارستان گرديد كه مدت 8 قرن تداوم يافت و همراه با مجارستان در قرن شانزدهم جزئي از امپراتوري عثماني شد. با اين حال در سال 1848م پارلمان اين كشور، جدايى كرواسي از مجارستان را تصويب نمود اما عملي نشد. شكست امپراتوري اتريش - مجارستان و فروپاشي آن، به شكل‏گيري يوگسلاوي انجاميد و پس از جنگ جهاني دوم كرواسي به يكي از جمهوري‏هاي تشكيل دهنده يوگسلاوي تبديل گرديد. در كشور يوگسلاوي همواره صرب‏ها نسبت به ديگر اقوام، اقتدار و برتري داشتند و همين موضوع باعث نارضايتي اقوام ديگر از جمله كروات‏ها شده بود. اگر چه كروات‏ها قيام‏ها و اعتراضات متعددي عليه صرب‏ها انجام دادند اما تحولات شوروي و تضعيف كمونيسم در سال‏هاي آخر دهه 1980م، زمينه را براي رشد احساسات ملي گرايانه كروات‏ها و استقلال‏طلبي آن‏ها فراهم كرد. با افزايش قدرت كروات‏ها، دولت مركزي مجبور به گفتگو با آنان درباره افزايش اختيارات كراوات‏ها شد. سرانجام مردم كرواسي خواستار استقلال شدند كه حمله نظامي ارتش يوگسلاوي را به دنبال داشت. اما با مقاومت مردم و حمايت دولت‏هاي غربي، يوگسلاوي تهاجم نظامي خود را پايان داد. كرواسي با بيش از 56 هزار كيلومتر مربع مساحت، در شرق اروپا و در همسايگي اسلووني، بوسني و يوگسلاوي و مجارستان واقع است. جمعيت آن 4/5 ميليون نفر بوده كه اكثريت آنها مسيحي و عمدتاً پيرو مذهب كاتوليك هستند. از آنجا كه اين كشور با رشد منفي جمعيت، مواجه مي‏باشد بنابراين جمعيت آن تا سال 2025م كمتر از 4/5 ميليون نفر پيش‏بيني شده است. مليت‏هاي گوناگوني از جمله كروات‏ها كه اكثريت دارند و نيز صرب‏ها، بوسنيايى‏ها و مسلمانان در كرواسي زندگي مي‏كنند. زبان رسمي اين كشور، كرواتي است و پايتخت آن زاگرب و اشپيلت و رييِكا از شهرهاي مهم آن هستند. واحد پول كرواسي كونا مي‏باشد. كرواسي از جمله كشورهايي است كه پس از فروپاشي يوگسلاوي در سال 1991م به استقلال رسيد. نوع حكومت اين كشور، جمهوري چند حزبي با دو مجلس قانون گذاري است. بيست و پنج ژوئن روز استقلال اين كشور از فدراسيون يوگسلاوي و سي ماه مه روز ملي اين كشور مي‏باشد.
در 25 ژوئن 1996م، بر اثر انفجار عظيم پايگاه نظامي امريكا در شهر ظهران عربستان، ده‏ها نفر كشته و صدها تن ديگر زخمي شدند. اين انفجار بر اثر كار گذاشتن 2200 كيلوگرم مواد منفجره توسط افراد ناشناس در يك كاميون در نزديكي اين پايگاه به وقوع پيوست و يك ساختمان هشت طبقه‏اي نيروهاي امريكايى به كلي ويران شد. در پي اين انفجار، گرچه مسئوليت آن، از طرف مخالفان داخلي حكومت آل سعود به عنوان اقدامي عليه حضور نامشروع نظاميان امريكا در منطقه پذيرفته شد، اما به يك جنگ تبليغاتي شديد بين ايران و امريكا تبديل گرديد. چرا كه امريكايى‏ها در ابتدا به طور تلويحي، جمهوري اسلامي ايران را به دخالت در اين انفجار متهم كرده و سخن از مقابله به مثل به ميان آوردند. اما اظهارات برخي از مقامات سعودي مبني بر مشخص نبودن دخالت خارجي در اين انفجار، باعث فروكش كردن تبليغات امريكا عليه جمهوري اسلامي ايران گرديد.
/خ