یک حرکت بزرگ برای آینده: طرفداران و مخالفان قانون پاتریوت

قانون پاتریوت در پاسخ به حمله‌ی تروریستی 11 سپتامبر تصویب شد. این قانون و هدف اصلی آن چیست؟ در این مقاله با تعریف قانون پاتریوت، جوانب مثبت و منفی این قانون و دیگر حقایق مهم درباره‌ی آن آشنا خواهیم شد.
در روز 11 سپتامبر سال 2001 یکی از کشنده‌ترین وقایع تاریخ آمریکا رخ داد. دو هواپیمای مسافربری توسط تروریست‌ها ربوده شده و در مرکز تجارت جهانی سقوط کرد که این موضوع منجر به فروپاشی برج‌های دوقلو در عرض کمتر از 2 ساعت شد. در این حادثه تقریبا 3 هزار نفر جان باختند. این موضوع برای نیروی امنیتی آمریکا حادثه‌ای فاجعه بار بود، چون تروریست‌ها توانسته بودند به راحتی بر فراز برج‌های دوقلو فرود آیند. قانون پاتریوت باعث خواهد شد تا سازمان‌های اجراء کننده‌ی قانون توانایی بیشتری در جهت سرنگونی تروریست داشته باشند. با وقوع این حادثه، دولت آمریکا در عرض تنها 45 روز بعد از این حمله جهت افزایش وحدت و تقویت دولت با ارائه‌ی ابزارهای مناسب، قانونی را جهت جلوگیری از وقوع اقدامات تروریستی تصویب کرد. در این‌جا جوانب مثبت و منفی قانون پاتریوت را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

قانون پاتریوت چیست؟

در پی حملات 11 سپتامبر 2011، دولت فدرال آمریکا تصمیم به تصویب قانونی گرفت که سازمان‌های اجراء کننده‌ی قانون را قادر به مبارزه‌ی قدرتمندتر با تروریسم می‌کرد. با اجراء این قانون، قدرت نظارتی و تحقیقاتی چنین سازمان‌هایی برای مبارزه با تروریسم افزایش یافت.
مهم‌ترین بخش‌های این قانون به شرح زیر می‌باشد:
سازمان‌های فدرال اجازه‌ی به اشتراک گذاری اطلاعات خود با همدیگر را دارند.
مقامات مسئول اجراء قانون می‌توانند بدون داشتن حکم قانونی یا هر گونه اطلاع رسانی قبلی به خانه‌ی فرد مضنون وارد شوند.
این قانون این امکان را فراهم آورده تا مهاجران مشکوک به صورت نامحدود بدون دسترسی به حمایت‌های قانونی ردیابی شوند.
سازمان‌ها می‌توانند به اسناد، کتاب‌ها، و روزنامه‌ها و دیگر سوابق مضنونین دسترسی داشته باشند.
اجازه به نظارت بر فعالیت‌های شخصی اینترنتی و ایمیل‌ها و ایجاد یک پایگاه داده و شناسایی مضنونین را فراهم می‌آورد.
اجازه به کنترل همه‌ی دستگاه‌های ارتباطی مورد استفاده توسط مضنون را می‌دهد.
هر فردی که از تروریست‌ها حمایت کند با اقدامات قانونی مواجه خواهد شد.
سازمان‌ها مجاز به از بین بردن منابع مالی مورد استفاده برای فعالیت‌های تروریستی خواهند بود.

مزایای قانون پاتریوت

باعث خواهد شد تا سازمان‌های اجراء کننده‌ی قانون توانایی بیشتری در جهت سرنگونی تروریست داشته باشند. واقعیت این است که در آمریکا و بعد از تصویب این قانون هیچ گونه حمله‌ی تروریستی موفقی بعد از 11 سپتامبر صورت نگرفته است.
این قانون به مقامات امنیتی اجازه‌ی نظارت بیشتر بر فعالیت‌های مشکوک تروریست‌های احتمالی قبل از اجراء برنامه‌های آن‌ها را خواهد داد.
این امکان را فراهم آورده تا مقامات امنیتی بتوانند افراد مشکوک باهوشی که متخصص در پاک کردن اطلاعات و سوابق خود هستند را به راحتی شناسایی کند.
بهبود نظارت بر قانون پاتریوت می‌تواند به منظور حل جرایم دیگر مانند قاچاق مواد مخدر و آدم ربایی که اغلب نیازمند نوع ساده‌تری از بررسی می‌باشد، مورد استفاده قرار گیرد.
با انجام اقداماتی بر علیه افرادی که از تروریست‌ها حمایت می‌کنند و مسدود کردن بودجه‌هایی که به چنین جنایاتی اختصاص می‌یابد، قادر به تخریب شبکه‌های تروریستی می باشد.
پیشرفت در نظارت بر فعالیت‌های تروریست‌ها می‌تواند آن‌ها را مجبور به استفاده از اقدامات ساده‌تر و وقت گیرتر سازد. به عنوان مثال، هنگامی‌که اسامه بن لادن متوجه شد که مکالمات تلفنی‌اش تحت نظارت قرار دارد، مجبور به فرستادن پیام‌های دستی شد.
در حالی‌که اکثر بخش‌های قانون پاتریوت دائمی می‌باشند، اما برخی از آن‌ها موقتی هستند. این امر بدین معنی است که استفاده از این مقررات محدود به یک دوره‌ی خاص بوده و بعد از آن دیگر نیازی به استفاده از آن‌ها نیست.

معایب قانون پاتریوت چیست؟

بزرگترین انتقاد وارده به قانون پاتریوت این است که این قانون آزادی‌های مدنی که توسط قانون اساسی وضع شده را نقض می‌کند. برای مثال، قانون پاتریوت بر زندگی شهروندان عادی نیز نظارت دارد که این موضوع باعث نقض حریم خصوصی افراد جامعه می‌گردد.
در حالی‌که این قانون به مقامات امنیتی کشور اجازه می‌دهد تا با کسانی که از تروریست‌ها حمایت می‌کنند، برخورد کند، اما این نگرانی وجود دارد که این قانون برای مجازات هر فردی که با آن‌ها همکاری می‌کند، مورد استفاده قرار گیرد.
این قانون ممکن است منجر به تقویت ترور و دیگر اشکال نقض حقوق بشر گردد. منتقدان قانون پاتریوت بر این اعتقادند که تجسس خانه‌های مظنونین ممکن است برای جنحه‌های کوچک و همچنین مواردی که واقعاً به این کار نیازی نیست نیز مورد استفاده قرار گیرد.
نظارت‌های مجاز توسط این قانون ممکن است توسط مقامات دولتی برای اهداف سیاسی مورد استفاده قرار گیرد. این موضوع با توجه به این‌که زبان مورد استفاده در این قانون در برخی مکان‌ها مبهم می‌باشد، خطرناک است.
به اشتراک گذاشتن اطلاعات بین سازمان‌های مختلف ممکن است منجر به ایجاد پایگاه‌های داده‌ی بزرگی گردد که حاوی اطلاعاتی درباره ی شهروندان عادی باشد که ممکن است مشکوک به هیچ گونه فعالیت جنایی نباشند.
قانون پاتریوت به یکی از مهم‌ترین قوانین مورد بحث در طی سال‌های اخیر تبدیل شده است. حامیان قانون پاتریوت معتقدند که با کاربرد این قانون می‌توان از وقوع بسیاری از اقدامات تروریستی جلوگیری کرد. از طرف دیگر، منتقدان این قانون ادعا می‌کنند که قانون پاتریوت بسیاری از آزادی‌های شهروندان عادی آمریکایی را نقض می‌کند. این قانون طی سال‌های 2005، 2006 و 2011 مورد حمایت‌های گسترده‌ای قرار گرفت.
منبع مقاله : برگرفته از سایت اپینیون فرانت