چرا دلفین‌ها شناگران خوبی هستند؟

مترجم: محمد علی آصفی پور
منبع:راسخون
چرا انسانها کمی شبیه میمون یا انتر هستند؟ چرا دلفینها شناگران خوبی هستند؟ چرا زرافه ها گردن بلند دارند؟ پاسخ به همه این سؤالات در تکامل است. تکامل شیوه زندگی است که در طول زمان تغییر می کند.
همه موجودات زنده مثل شاخه‌های موجود در یک درخت به هم متصل هستند. گیاهان و حیوانات از طریق اجداد خود به یکدیگر پیوند دارند. به عنوان مثال، ما اجدادی مشترک با گوریل ها، سگ ها و حتی قارچ ها داریم. فسیل همچنین نشان می دهد گروه های خاصی از حیوانات از گروه های دیگر تکامل یافته اند. دوزیستان از ماهی هایی که می توانند هوا را نفس بکشند و بر روی زمین حرکت کنند، تکامل یافته اند. آنها پاهایشان را داشتند، اما همچنین پولک و باله هم داشتند. تکامل به ما نشان می دهد که چگونه و چرا همه موجودات زنده در یک دوره زمانی مشخص تغییر می کنند.

شواهد تکامل

ما نمی توانیم تغییرات در موجودات زنده را به طور مستقیم مشاهده کنیم. آنها بیش از هزاران یا میلیون سال طول می‌کشند. با این حال، دانشمندان نمی توانند اثبات کنند که این تغییرات رخ داده است. شواهد مهمی برای تکامل از فسیل ها ، باقی مانده های زندگیهای باستانی، موجود است. هنگامی که حیوانات یا گیاهان می میرند، ممکن است اجساد آنها به شن و ماسه و یا رس فشرده شود. سنگ ها متجاوز از میلیون ها سال طول می‌کشد تا تشکیل شوند.
دانشمندان دریافته اند که فسیل های مختلف در سنگ های سنین مختلف یافت می شوند. برای مثال، قدیمی ترین سنگهای زمین ما حدود 3.8 میلیارد ساله هستند. آنها فسیلی ندارند، زیرا در آن زمان احتمالا زندگی وجود نداشت. فسیل های باکتری در سنگ هایی که حدود 3.5 میلیارد ساله هستند ظاهر می شوند. فسیل های ماهی، خزنده و پستاندار در سنگ های جوانتر ظاهر می شوند. فسیل های انسانی تنها در جوان ترین و بالاترین لایه های سنگ یافت می شوند.
فسیل همچنین نشان می دهد گروه های خاصی از حیوانات از گروه های دیگر تکامل یافته اند. دوزیستان از ماهی هایی که می توانند هوا را نفس بکشند و بر روی زمین حرکت کنند، تکامل یافته اند. آنها پاهایشان را داشتند، اما همچنین پولک و باله هم داشتند.
پرندگان احتمالا از دایناسورها تکامل یافته بودند. Archeopteryx یک حیوان بود که پرهایی مانند یک پرنده داشت و می توانست پرواز کند. همچنین دندانها، و پنجه بر روی بالها و اسکلتی شبیه یک دایناسور داشت و شبیه دایناسوری گوشت خوار بود.
اما حتی بدون فسیل، اثبات دیگری نیز وجود دارد که نشان می دهد تکامل صورت گرفته است. گونه های گوناگون اغلب ویژگی های مشابهی دارند که احتمالا از اجدادی مشترک به دست آمده اند. به عنوان مثال، عضو های جلویی مارمولک ها، پرندگان، خفاش ها و انسان ها بسیار مشابه هستند. آنها یک استخوان در بازوی بالایی، دو تا در ساعد، استخوانهای مچ و پنج انگشت دارند.
موجودات زنده همچنین ممکن است ساختارهایی داشته باشند که از اجداد به ارث برده اند اما اکنون بی فایده شده اند. آنها دیگر به آن ساختارها نیازی ندارند. به عنوان مثال، پایتون دارای بقایای استخوان های پشتی است، اما مارها چنین پاهایی ندارند. آپاندیس توسط حیواناتی استفاده میشد که تنها گیاه میخوردند اما در بدن ما این اندام بی فایده شده است.
شیوه ای که گونه های مختلفی در سراسر جهان بوجود می آید، همچنین شواهدی از تکامل را به ما می دهد. گونه های مشابه، برای مثال، در مناطق خاص در کنار هم قرار می گیرند. تمام انواع حلزون ها در استرالیا یافت می شود. این به این دلیل است که اجداد کانگورو نیز آنجا زندگی می کردند.
گیاهان و حیوانات همیشه در مکان های ایده آل زندگی نمی کنند. برای مثال، جزایر گرمسیری اقیانوس، مکان های ایده آل برای قورباغه ها برای زندگی هستند، اما قورباغه ها در آنجا یافت نمی شوند. این به این دلیل است که اجداد قورباغه در سرزمین اصلی زندگی می کردند و نمی توانستند به جزایر اقیانوس دور دست یابند.
چگونه تکامل اتفاق می افتد

انتخاب طبیعی

اگر چه ما همه انسان هستیم، هر یک از ما از دیگری متفاوت است. همه ما متعلق به یک گونه هستیم، اما دو نفر بر روی زمین وجود ندارد که دقیقا یکسان باشند. ما مثل پدر و مادرمان هستیم، زیرا ویژگی های خاصی از آنها به ارث برده ایم.
از آنجا که همیشه غذای کافی برای حیوانات و گیاهان برای مصرف وجود ندارد، آنها برای به دست آوردن غذا با یک دیگر رقابت می کنند. بعضی از افراد بهتر از دیگران هستند، زیرا مزایای خاصی دارند. به طور متوسط، کسانی که بهتر یا قوی تر هستند، زنده ماندند. پس از آن مزایای آنها به فرزندانشان منتقل می شود، و زمانی که این ویژگی ها به تمام گونه ها منتقل می شود ما این را انتخاب طبیعی می نامیم.
به عنوان مثال: در سال 1977، باران در جزایر گالاپاگوس نبارید. غذا بسیار نادر شد و بسیاری از فِنچ های جزیره مُردند. آنها معمولا دانه های کوچکی را که بر روی زمین قرار داشت می خوردند. بیولوژیست ها متوجه شدند که فنچ های دارای منقارهای بزرگ تر می توانند زنده بمانند، زیرا می توانند دانه های بزرگتر و سخت تر را بخورند در حالی که فنچ های دارای منقار کوچکتر نمی‌توانستند آنها را باز کنند. در مبارزه برای غذا پرندگان بزرگ منقار دارای مزیت بزرگی بودند. پس از آن که خشک سالی به پایان رسید، متخصصان زیست شناسی دریافتند که نسل های بعدی فنچ ها بزرگتر از قبل بودند.

ژنتیک و وراثت

امروزه دانشمندان می دانند که یک مولکول به نام DNA دارای اطلاعاتی است که راهی که زندگی در آن توسعه می یابد را کنترل می کند. این اطلاعات در ژن ذخیره می شود و ساختار ژن ها کد ژنتیکی نامیده می شود.
هنگامی که یک نر و یک ماده بچه دار می شوند، اسپرم مردانه و تخم زنانه با دو کد ژنتیک در یک سلول واحد همراه می شوند، یک مجموعه از مادر و یک مجموعه از پدر است. پس از آن کودک از این سلول رشد می کند. این است پاسخ این که چگونه ویژگی های خاصی را از والدینمان دریافت می کنیم.
گاهی اوقات قطعات کد ژنتیکی به طور تصادفی تغییر می کنند. ما این را جهش می نامیم. برخی جهشها در ژن ها خطرناک هستند، بعضی دیگر ممکن است یک مزیت باشند. در مثال پرندگان، منقارهای بزرگتر جهش هایی بود که برای تمام گونه ها مناسب بود.