معرفی نعناع فلفلی و خواص درمانی آن

نام علمی:

Mentha piperata L.، تلن فرانسه Menthe poivree و نام انگلیسی آن Peppermint می‌باشد. نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، نعناع، نعناع فلفلی و لمام نامیده شده است.

تیره گیاه:

نعناع Labiatae

نوع گیاه:

بوته

مشخصات ظاهری:

گیاهی است معطر، پایا و دارای ساقه‌هایی بر دو نوع خزنده و زیرزمینی که از نوع اول در محل گره‌ها دسته‌ای از ریشه‌ی نابجا به درون خاک نفوذ می‌کند و از سمت مقابل آن یک شاخه قائم برگدار و کوچک خارج می‌شود که ارتفاع آن حدود 30 سانتی‌متر گاهی موارد بیشتر می‌باشد. ساقه‌ی گیاه چهارگوش و به رنگ قرمز مایل به بنفش و در محل هر یک از گره‌های آن دو برگ دیده می‌شود. برگ‌های آن متقابل، بیضوی، دمبرگدار، نوک‌تیز، دندانه‌دار و کرکدار و گل‌هایش به صورت سنبله و کم و بیش به رنگ گلی روشن یا ارغوانی می‌باشند.  

طبیعت:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن نسبتاً گرم و خشک است.

رویش جغرافیایی:

به صورت انبوه در مناطق مختلف کشورها کشت می‌شود.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در برگ نعناع:

تانن، ماده تلخ و اسانس مانت شامل: مانتول، مانتون، اترهای مانتول، پینن، فلاندرن، لیمونن، اسید استیک و اسیدوالرینیک در آن مشخص شده است.

بخش مورد استفاده:

برگ و سرشاخه‌های گلدار

نحوه مصرف:

به طور معمول نعناع فلفلی را به صورت خام یا خشک شده مصرف می‌کنند و اسانس نعناع فلفلی در صنایع عطرسازی، شیرینی‌سازی، دارویی و غیره کاربرد دارد.

خواص درمانی:

خنک کننده مخاط بینی و مفید برای سرماخوردگی، مقوی معده و ضد اسپاسم، نیروزا و تقویت کننده قلب و مغز، ضد تشنج دستگاه عصبی و آرام کننده دردهای موضعی، ضد اسهال‌های ساده و برطرف کننده عفونت‌ها، برطرف کننده پیچش شکم و صفرابر، بادشکن و گندزدا، تقویت کننده گلبول‌های سفید بدن و مقوی دستگاه عصبی، مقوی دستگاه گوارش و تحلیل برنده ورم کبد، ضد کرم و انگل‌های روده و دفع کننده اخلاط خونی، بازکننده قاعدگی و ضدعفونی کننده، مسکن سیاه سرفه و ضد آسم می‌باشد. در ضمن برای ناراحتی‌های معده و سکسکه نیز مفید است.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.