سوپ پوست گربه ، سفری به کره شمالی
سوپ پوست گربه ، سفری به کره شمالی
سوپ پوست گربه ، سفری به کره شمالی
تهیه کننده : محمود کریمی
منبع : راسخون
منبع : راسخون
در یکی از هفته نامه ها گزارشی از همراهی تیم خبر نگاران با تیم ملی فوتبال جهت بازی با تیم کره شمالی آمده است. نگاهی به نکته های جالب این گزارش می اندازیم و سپس به معرفی کره شمالی می پردازیم. در پایان حق خواهید داد که کره شمالی را یک زندان بزرگ معرفی کنیم.
ماموران بازرسی در فرود گاه پیونگ یانگ به شدت به بازرسی می پردازند. و اصلا هم انعطاف پذیر نیستند.
تنها مسیر ارتباطی کره شمالی از طریق هوایی، پکن است. هفته ای دو پرواز. فرودگاه پایتخت هیچ مسیر دیگری ندارد.
اساسا کمتر کسی پس از ساعت 9 شب بیرون می آید و 10 شب به بعد هم رفت و آمد قدغن است.
استفاده از لامپ بیشتر از 50 وات ممنوع است. که در راستای کاهش مصرف انرژی است.
در نمای ساختمانها از تزئینات خبری نیست. در شکل های پایین مقاله خواهید دید.
برنامه تلویزیون ملی کره از 17 تا 22 است و بیشتر به پخش برنامه های نظامی ها می پردازد. حتی کودکان هم بیشتر کارتون نظامی می بینند.
در ابتدای ورود گوشی موبایل از بازیکنان تحویل گرفته شد. اساسا موبایل مخصوص ژنرال ها است. هیچ کسی دیگر موبایل ندارد که بخواهد نگران در دسترس بودن مشترک مورد نظر باشد یا نه.
چه حالی می شوید وقتی بفهمید کره ای ها سوپ پوست گربه و یا شیر سگ با طعم طالبی می خورند. تصور کنید در دامداری ها گربه های پوست کلفت و سگان شیرده را برای تغذیه مردم پرورش می دهند. جیرجیرک و سوسک سوخاری شده هم که از غذاهای شرق آسیاست و عادی است.
تماشاگران در طول بازی ایران کره یک صدا تیم شان را تشویق می کردند. ظاهرا بر خلاف ورزشگاه آزادی، تشویق کردن از نتیجه مهم تر بود.
در پیونگ یانگ هر چند ساعت یک بار صدای شیپوری به گوش می رسد. این صدای شیپور جنگ است. برا ی غریبه ها، غریبه است و برای کره ای ها عادی است. اگر بپرسی می گویند ما قویترین کشور دنیاییم. ما باید همیشه آماده جنگ باشیم. ما در دنیا دشمن زیاد داریم.
بیشتر مردم کره شمالی پیاده هستند. در پیونگ یانگ اصولا چراغ قرمز وجود خارجی ندارد. یک پلیس در چهار راه ها برای راهنمایی معدود اتومبیل های عبوری به زمین دوخته شده است.
مردم در کره شمالی صبح زود بر سر کار می روند. یعنی 6 صبح. اما این صبح زود رفتن کمی فرق دارد. چرا که باید تا محل کار خود رژه بروند و هرکس در مسیر جدا شود.
مردم در این کشور از این شهر به آن شهر خیلی کمتر می روند چرا که برای گرفتن مجوزش خیلی باید سیم جیم شوند. پس بی خیالش می شوند.
در کره شمالی ارزاق عمومی بر عهده دولت است. غیر از آن هم چیز خاصی برای خرید و فروش نیست.
در آمد کارمندان در کره شمالی فقط 4 یورو است. فوتبالیست ها هم 8 یورو می گیرند.
(بر گرفته از همشهری جوان)
حالا با خواندن نکات بالا به معرفی کره می پردازیم.
برخلاف كشورهاي سوسياليستي اروپاي شرقي و اتحاد جماهير شوروي ، دولت كمونيستي كره شمالي مشمول روند فروپاشي نشد. كره شمالي يكي از بسته ترين اعضاي جامعه جهاني است و بندرت اخبار و گزارشي از آن بدست مي رسد. از اواسط دهه نود به اين سو، تنها در دو مورد نام اين كشور در عرصه سياست جهاني مطرح شده است. مورد اول هشدار سازمان تغذيه جهاني وابسته به سازمان ملل در اواسط دهه نود بود كه طبق آن جان ٦٠٠هزار تا ٥/٣ ميليون نفر بر اثر سوتغذيه در معرض خطر جدي قرار گرفته بود. مورد دوم سخنراني جرج بوش و مطرح كردن نام كره شمالي در كنار ايران و عراق بعنوان يكي از اعضاي محور شرارت.
به گزارش شبکه تلويزيوني سي ان ان؛ با وجود اينکه ازمايشهاي موشکي و هسته اي کره شمالي خبر اول رسانه هاي جهان شده است ، به علت نبود دسترسي به داخل اين کشور زندگي مردم در کره شمالي بيشتر به يک راز تبديل شده است با وجود اين برخي از خبرنگاران مخفيانه تصاوير و گزارشهايي را از زندگي مردم اين کشور دريافت مي کنند که نشان از فقر و دور ماندن از امکانات ساير کشورها دارد به طوري که بسياري مردم اين کشور را مردمي که خنده بر لبانشان نقش نمي بندد توصيف مي کنند.
تقريبا تبليغات در سطح شهرهاي کره ديده نمي شود و هرچه هست شعارهاي ملي و تصاويري از رهبران اين کشور است.
بيشتر دستگاههاي صنعتي در اين کشور مربوط به دوران شوروي سابق است و حتي کاميونها ، کاميونهاي قديمي شوروي است. خفقان امنيتي شديدي در اين کشور برقرار است به طوري که خبرنگاران بدون همراه مامور دولت هيچ جايي نمي توانند بروند و فقط اجازه دارند با کساني که مامور دولت اجازه مي دهد گفتگو کنند. خبرنگاران حتي اجازه تصوير برداري ندارند و اگر ماموران دولت متوجه شوند انها را بازداشت کرده و عکسها را از بين مي برند.
این کشور از شمال با چین، از شمال شرق با روسیه و از جنوب با کره جنوبی همسایه است.
در قرون پانزدهم و شانزدهم کره از نظر علمی و فرهنگی پیشرفت زیادی داشت. در سال 1592 ژاپن به کره لشکرکشی کرد ولی حکومت با کمک چینی‌ها حمله آن را دفع کرد. در اوایل قرن هفدهم کره تابع دولت چین شد.
پس از پیروزی ژاپنی‌ها در نخستین جنگ با چین در قرن نوزدهم و در جنگ با روسیه در اوایل قرن بیستم، کره به کلی تحت استیلای ژاپن قرار گرفت.
امپراتور کره خواست با اعزام هیئتی به لاهه، مملکت خود را از زیر نفوذ کشور ژاپن بیرون بیاورد. ولی با کشف این موضوع مجبور به استعفا شد.
پس از پيروزي ژاپن در نخستين جنگ با چين (٩٥ـ١٨٩٤) و در جنگ با روسيه (٥ ـ١٩٠٤) كره بكلي تحت استيلاي ژاپن قرار گرفت. در سال 1910 کره رسما به امپراتوری ژاپن ملحق شد.
در اوایل مارس ١٩١٩ هنگامي كه آخرين امپراطور كره فوت كرد طي يك گردهمايي در سئول كه ٢ ميليون نفر در آن حضور داشتند كره اي ها خواستار استقلال شدند. نيروهاي ژاپني با حمله به اين گردهمائي ٢٣ هزار نفر را به قتل رساندند و بيش از ٤٧ هزار نفر را دستگير كردند. در آوريل همان سال رهبران استقلال طلبان ((سينگمان ري))، ((آن چانگ هو)) و ((كيم كو)) دولت موقت كره را در شهر شانگهاي چين تشكيل دادند.
در زمان دومین جنگ چین و ژاپن و جنگ جهانی دوم، پایه‌های نفوذ ژاپن در کره سست شد و نیروهای استقلال طلب کره‌ای در سال 1942 به ژاپن اعلام جنگ دادند.
در جنگ دوم جهاني پايه هاي نفوذ ژاپن در كره کاملا به سستي گرائيد. در فوريه و ژوئيه سال ١٩٤٥ در كنفرانس هاي ((يالتا)) و ((پوتسدام)) آلمان ، كره به دو قسمت شمالي و جنوبي تقسيم و قرار شد تا زمان ((اتحاد مجدد)) قسمت شمالي در تصرف روس ها و قسمت جنوبي به اشغال آمريكا درآيد. مدار ٣٨ درجه نيز به بعنوان مرز دو كره تعيين گرديد.
در سال 1948 تقسیم کره به دو کشور صورت رسمی یافت و دو حکومت کره شمالی و کره جنوبی بر قرار شد.
اواسط سال ١٩٤٩ سربازان خارجي از هر دو كره خارج شدند اما كره بعنوان مركز جنگ سرد بين دو قدرت آمريكا و اتحاد شوروي باقي ماند.
در سال 1950 کره شمالی به کره جنوبی حمله کرد و به این ترتیب جنگ دو کره که آمریکا نیز به طرفداری از کره جنوبی در آن حضور داشت آغاز شد.
در ٢٥ ژوئن ١٩٥٠ ، كره شمالي به كره جنوبي حمله ور شد. در ٢٧ ژوئن شوراي امنيت سازمان ملل تصويب كرد كه اعضاي اين سازمان جهت مقابله با حمله كره شمالي به كمك كره جنوبي بشتابند. بدنبال اين تصميم ، آمريكا و ١٥ كشور ديگر نيروهاي نظامي خود را براي شركت در جنگ اعزام داشتند. در روز ٢٨ ژوئن ، سئول بدست نيروهاي كره شمالي افتاد. روز ١٥ سپتامبر نيروهاي آمريكايي طي حمله اي شهر سئول را اشغال كردند و با ادامه تعرض نيروهاي سازمال ملل روز دهم اكتبر شهر پيونگ يانگ پايتخت كره شمالي به دست آنان افتاد.
دولت چين بعنوان دفاع از منچوري به نفع كره شمالي وارد صحنه جنگ شد. روز ٣ دسامبر سال ١٩٥٠ سئول بار ديگر بدست نيروهاي چيني و كره شمالي افتاد. با حمله متقابل نيروهاي آمريكايي در ٢٧ آوريل سال ١٩٥١ بار ديگر سئول به تصرف آنان درآمد. سرانجام در ٢٧ فوريه سال ١٩٥٣ پيمان آتش بس بين دو كره امضا شد. در اين جنگ تلفات نيروهاي سازمان ملل ٧٤ هزار نفر كه ٥٤ هزار نفر از آنان آمريكايي بودند و ٢٥٠ هزار نفر زخمي شدند كه ١٠٣ هزار نفر آن آمريكايي بودند. علاوه بر اين ٨٣ هزار نفر اسير و مفقودالاثر شدند. از سوي ديگر تعداد كشته شدگان چيني ٩٠٠ هزار نفر و كره شمالي ٥٢٠ هزار نفر اعلام شد. در ضمن حدود ٤٠٠ هزار نفر غير نظامي در طي اين جنگ كشته شدند.
در طی این جنگ خسارات زیادی به هر دو کشور وارد شد. پس از پایان جنگ دولت کره شمالی با استفاده از منابع سرشار از این سرزمین دست به اجرای برنامه‌های وسیعی برای صنعتی‌سازی و ترمیم کشور زد. با کمک چینی‌ها و روس‌ها خطوط آهن و کارخانه‌ها از نو ساخته شدند.
بر كره شمالي سيستم تك حزبي حكم فرماست و فعاليت احزاب در اين كشور غير فانوني است و تنها حزب قانوني آن حزب كارگر مي باشد. قدرت اصلي قانون گذاري در دست كميته مركزي حزب است. مطبوعات و رسانه ها همگي دولتي هستند و آزادي بيان و عقيده در اين كشور وجود ندارد و سانسور و كنترل بشدت اعمال مي شود. از مدتي پيش در تمامي خيابان هاي پيونگ يانگ و ديگر شهرهاي بزرگ بلندگوهاي بسيار قوي نصب شده و تمام مدت براي مغزشويي شهروندان تبليغات دولتي پخش مي شود.
عبدالغدير خان پدر بمب اتمي اسلامي پاكستان و قهرمان ملي اين كشور بجرم فروش دانش اتمي كره شمالي بازداشت خانگي و سپس از مقامش بركنار شد.
خان در برلين غربي و شهر دلفت هلند در رشته متالورژي تحصيل كرده و در شهر لوون بلژيك دكتراي اين رشته را كسب كرده است. او پس از اتمام تحصيلات در شركت آلماني ، انگليسي و هلندي ((اورنكو)) كه سازنده دستگاه هاي گريز از مركز براي غني سازي اورانيوم است مشغول به كار شد. بعلت مشكلات ترجمه در اين شركت او پس از يك هفته به مركز شركت اعزام و با دسترسي به اسناد، مدارك و دانش هسته اي مشغول به ترجمه مي شود. او در ژانويه سال ١٩٧٦ ناگهان غيبش مي زند. سال ١٩٨٣ يك دادگاه در آمستردام او را بجرم جاسوسي غياباً به چهار سال زندان محكوم مي كند. سال ١٩٨٥ خان در سمت رئيس موسسه تحقيقات اتمي پاكستان آغاز به كار مي كند.
زماني ذالفقار علي بوتو گفته بود: ما حاضريم به لحاظ اقتصادي علف بخوريم اما بمب اتمي داشته باشيم. اينك پاكستان داراي بمب اتمي شده بود، اما از دانش موشكي براي پرتاب آن برخوردار نبود. بدين منظور خان سال ١٩٩٢ طي مسافرتي به پيونگ يانگ به دانش ساخت موشك هاي ((نودنگ)) با برد ١٥٠٠ كيلومتر دست مي يابد و در مبادله تكنولوژي گريز از مركز را به كره شمالي مي دهد.
پس از اينكه مشخص شد كره شمالي توانايي ساخت بمب اتمي را دارد در مذاكرات بين اين كشور و آمريكا در سال ٩٤/١٩٩٣ قرار شد در مقابل صرف نظر كردن كره شمالي از ساخت بمب اتمي اين كشور دو نيروگاه هسته اي احداث كند و تا زمان به بهره برداري رسيدن آن سالانه ٥٠٠ هزار تن نفت از طرف آمريكا به كره شمالي ارسال شود و آمريكا از حمله پيشگيرانه به اين كشور خودداري نمايد.
روز ٤ اكتبر سال ٢٠٠٢ جرج بوش اعلام كرد دولت كره شمالي از دو سال پيش مشغول غني سازي اورانيوم است. روز ١٤ اكتبر صادرات نفت از سوي آمريكا متوقف شد و ژاپن ، كره جنوبي و اتحاديه اروپا نيز به اين تصميم پيوستند. (البته قضیه به این سادگی ها هم نبود که در این دعوا حق با طرف آمریکایی باشد)
روز ٢٥ اكتبر دولت كره شمالي قرارداد سال ١٩٩٤ را لغو و اعلام كرد در صورت برآورده شدن سه شرط حاكميت ملي ، پايان دادن به رفتار خصمانه و برچيدن محاصره اقتصادي از سوي آمريكا، حاضر به بازگشت به پشت ميز مذاكره است.
پس از آن دولت كره شمالي از قرارداد منع سلاح هاي اتمي خارج و با در دست داشتن برگ بمب اتمي ((زبان جنگ)) را انتخاب كرده و سياست ((تشنج كنترل شده)) را دنبال مي كند. و چند بار هم تلاش کرد تا خود را از انزوا خارج کند اما دولت آمریکا به کار شکنی پرداخت. کره هم حاضر نشد از غرور ملی اش بگذرد.
تولید ناخالص داخلی در این کشور 40 میلیارد دلاراست. 20 میلیون نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.
آمارهای اقتصادی در مورد این کشور چندان دقیق نیست. تخمین زده می‌شود 37 درصد از نیروی کار آن در بخش کشاورزی و بقیه در بخش‌های صنعت و خدمات مشغول به کار باشند.
محصولات صادراتی این کشور شامل مواد معدنی، محصولات ترکیبی فلزی، کالاهای تولیدی که شامل تسلیحات نظامی نیز می‌شود، منسوجات، محصولات کشاورزی و ماهیگیری است که به کشورهای کره جنوبی (32 درصد)، چین (29 درصد) و تایلند (9 درصد) صادر می‌شود.
محصولات وارداتی این کشور شامل مواد نفتی، زغال کک، ماشین‌آلات و تجهیزات، منسوجات و حبوبات است که از کشورهای چین (27 درصد)، کره جنوبی (16 درصد)، تایلند (9 درصد) و روسیه (7 درصد) وارد می‌شود.
واحد پول كره شمالي ((وون)) برابر ١٠٠ ((چون)) مي باشد. در مبادلات رسمي ارزي يك دلار آمريكا برابر ٠٢/١ وون و يك يورو اتحاديه اروپا برابر ٩٧/٠ وون است. در بازار تبديل ارز ارزش ١ يورو برابر ١٥/١٦٧ وون و يك دلار برابر ٢٠/١٤٣ وون مي باشد.
ميزان توليد ناخالص ملي كره شمالي در سال ١٩٩٨ برابر ٦/١٢ ميليارد دلار بوده (براي مقايسه: كره جنوبي ٦/٤٤٧ ميليارد دلار) واردات كره شمالي در سال ٢٠٠٠ بالغ بر ٥/١ ميليارد دلار و صادرات آن ٩٠٠ ميليون دلار بوده است. (براي مقايسه: صادرات كره جنوبي در سال ٢٠٠٢ در حدود ١٦٢ ميليارد و واردات آن ١٥٢ ميليارد دلار بوده است). از ميزان درآمد سرانه و بيكاري آماري در دست نيست.
در برنامه اصلاحات ارزي زمين هاي بيشتر از ٥ هكتار مصادره و بين دهقانان بي زمين تقسيم شد. با اين اقدام ميانگين مساحت واحدهاي كشاورزي از ٤/٢ هكتار به ٤/١ كاهش يافت و اين اقدام به كاهش ميزان توليدات كشاورزي انجاميد. در مقابل آن دولت عرضه محصولات كشاورزي در بازار را ممنوع كرد و آن را با اعمال زور به اجرا درآورد.
پس از جنگ كره ، رهبري حزب به اين نتيجه رسيد كه واحدهاي كوچك از قدرت توليد مناسب برخوردار نيستند و تصميم به ((كلكتيو)) سازي زمين هاي زراعي گرفت كه پروسه آن در اوت سال ١٩٥٨ تكميل گرديد. در آغاز هر ٨٠ خانوار بر روي ١٣٠ هكتار زمين كار مي كردند هنوز دو ماه نگذشته بود كه ابعاد كلكتيو سازي تغيير كرد و ٣٠٠ خانوار بر ٥٠٠ هكتار تقسيم شدند.
از آغاز دهه ٦٠ اقتصاد ((برنامه اي)) از سوي حزب به اجرا درآمد. اما اولين برنامه ٧ ساله با ناكامي مواجه شد و ٣ سال تمديد گرديد. دومين برنامه ٦ ساله نيز يك سال تمديد شد، و سومين برنامه ٧ ساله هم به همين سرنوشت دچار آمد و ٢ سال تمديد شد.
تا اواخر دهه ٨٠ كره شمالي از يك سو امكان حضور در بازار سوسياليستي و مبادله تهاتري را داشت و از سوي ديگر در بازار صادرات اسلحه نياز ارزي خود را تامين مي كرد. براي مثال جنگ عراق و ايران به موهبتي براي كره تبديل شد و حتي اولين مسافرت رسمي هاشمی رفسنجاني براي خريد تسليحات به كره شمالي صورت گرفت.
با فروپاشي بلوك شرق ، كره شمالي مجبور به واردات نيازهاي اقتصادي در مقابل پرداخت ارز شد. به بحران ساختاري اقتصاد ((سوسياليستي)) كمبود ارز نيز افزوده شد. ظرفيت توليد صنعتي به ١٠% كاهش يافت. براي نمونه كارخانه تراكتور سازي ((گوم سونگ)) كه بيش از ١٠هزار نفر در آن مشغول به كار هستند، طي سالهاي ٩٧ ـ ٩٥ حتي نتوانست يك تراكتور توليد كند. اين كارخانه از سال ٢٠٠٠ بالاخره توانست چند صد تراكتور توليد كند.
دختر و پسر ها با نظر دولت با هم ازدواج می کنند و ظاهرا نقش انتخاب و اختیار زوجین محترم تابع کم رنگی از اراده حزب و دولت است.مراسم ها ظاهرا خیلی کم سر و صدا و کم زرق و برق است. اجازه ازدواج صرفا در اختیار دولت است و اگه کیس انتخابی مغایر نظر دولت و حزب نبود امکان این وصلت مهیا می شود. خانه تازه داماد و عروس و شغل ایندو را هم دولت تعیین می کند. شما تشریف می برید به دفاتر حزب کارگر و کیس مورد انتخاب خودتان رو معرفی می کنید اجازه و تاریخ عروسی و مابقی داستان در اختیار دولت است. روز عروسی هم اماکنی مثل برج جوچه که نمادی از کیم ایل سونگ و ایده و ایدئولوژی اوست و مجسمه اصلی او در کاخ ریاست جمهوری است مورد بازدید عروس و داماد قرار می گیرد. این مادر مردها باید بعد از اخذ مجوز و یا دستور حزب در ازدواج ، روز عروسی هم بروند به نمادهای اصلی دیکتاتور کشورشان اعلام وفاداری کنند و زندگی را از کنار برج و مجسمه رهبر سابق و فعلی شان آغاز کنند.
همراه عروس و داماد کره ای یک خانم و آقای ساق دوش هم وجود دارد که آنها را مشایعت می کند. مرد سمت راستی و زن دست چپی ، دو ساق دوش عروس و دامادند.لباس عروسی هم کیمانوی بسیار زیبایی است. عروس و داماد می روند و در کنار مجسمه کیم ایل سونگ دسته گلی می برند و به او هدیه می کنند و زندگی این جوری شروع می شود.
آماری از مبتلایان به ایدز در این کشور در دست نیست. مردم این کشور به طور سنتی پیرو بودا هستند.
زبان رسمی در این کشور کره‌ای است.
بماند که هیچ کدام از ما حاضر نیستیم در کره زندگی کنیم. اما امیدواریم به زودی مردم این کشور هم طعم آزادی را بدون از دست دادن منافع ملی شان بچشند. ان شاء الله
کپی برداری یا استفاده از مطالب این مقاله بدون ذکر منابع اصلی و نقل از راسخون ممنوع است.
همشهری جوان
تابناک Tabnak.ir
Noandish.com
www.zendagi.com
ایرنا
hamshahrionline.ir
/خ
ماموران بازرسی در فرود گاه پیونگ یانگ به شدت به بازرسی می پردازند. و اصلا هم انعطاف پذیر نیستند.
تنها مسیر ارتباطی کره شمالی از طریق هوایی، پکن است. هفته ای دو پرواز. فرودگاه پایتخت هیچ مسیر دیگری ندارد.
اساسا کمتر کسی پس از ساعت 9 شب بیرون می آید و 10 شب به بعد هم رفت و آمد قدغن است.
استفاده از لامپ بیشتر از 50 وات ممنوع است. که در راستای کاهش مصرف انرژی است.
در نمای ساختمانها از تزئینات خبری نیست. در شکل های پایین مقاله خواهید دید.
برنامه تلویزیون ملی کره از 17 تا 22 است و بیشتر به پخش برنامه های نظامی ها می پردازد. حتی کودکان هم بیشتر کارتون نظامی می بینند.
در ابتدای ورود گوشی موبایل از بازیکنان تحویل گرفته شد. اساسا موبایل مخصوص ژنرال ها است. هیچ کسی دیگر موبایل ندارد که بخواهد نگران در دسترس بودن مشترک مورد نظر باشد یا نه.
چه حالی می شوید وقتی بفهمید کره ای ها سوپ پوست گربه و یا شیر سگ با طعم طالبی می خورند. تصور کنید در دامداری ها گربه های پوست کلفت و سگان شیرده را برای تغذیه مردم پرورش می دهند. جیرجیرک و سوسک سوخاری شده هم که از غذاهای شرق آسیاست و عادی است.
تماشاگران در طول بازی ایران کره یک صدا تیم شان را تشویق می کردند. ظاهرا بر خلاف ورزشگاه آزادی، تشویق کردن از نتیجه مهم تر بود.
در پیونگ یانگ هر چند ساعت یک بار صدای شیپوری به گوش می رسد. این صدای شیپور جنگ است. برا ی غریبه ها، غریبه است و برای کره ای ها عادی است. اگر بپرسی می گویند ما قویترین کشور دنیاییم. ما باید همیشه آماده جنگ باشیم. ما در دنیا دشمن زیاد داریم.
بیشتر مردم کره شمالی پیاده هستند. در پیونگ یانگ اصولا چراغ قرمز وجود خارجی ندارد. یک پلیس در چهار راه ها برای راهنمایی معدود اتومبیل های عبوری به زمین دوخته شده است.
مردم در کره شمالی صبح زود بر سر کار می روند. یعنی 6 صبح. اما این صبح زود رفتن کمی فرق دارد. چرا که باید تا محل کار خود رژه بروند و هرکس در مسیر جدا شود.
مردم در این کشور از این شهر به آن شهر خیلی کمتر می روند چرا که برای گرفتن مجوزش خیلی باید سیم جیم شوند. پس بی خیالش می شوند.
در کره شمالی ارزاق عمومی بر عهده دولت است. غیر از آن هم چیز خاصی برای خرید و فروش نیست.
در آمد کارمندان در کره شمالی فقط 4 یورو است. فوتبالیست ها هم 8 یورو می گیرند.
(بر گرفته از همشهری جوان)
حالا با خواندن نکات بالا به معرفی کره می پردازیم.
برخلاف كشورهاي سوسياليستي اروپاي شرقي و اتحاد جماهير شوروي ، دولت كمونيستي كره شمالي مشمول روند فروپاشي نشد. كره شمالي يكي از بسته ترين اعضاي جامعه جهاني است و بندرت اخبار و گزارشي از آن بدست مي رسد. از اواسط دهه نود به اين سو، تنها در دو مورد نام اين كشور در عرصه سياست جهاني مطرح شده است. مورد اول هشدار سازمان تغذيه جهاني وابسته به سازمان ملل در اواسط دهه نود بود كه طبق آن جان ٦٠٠هزار تا ٥/٣ ميليون نفر بر اثر سوتغذيه در معرض خطر جدي قرار گرفته بود. مورد دوم سخنراني جرج بوش و مطرح كردن نام كره شمالي در كنار ايران و عراق بعنوان يكي از اعضاي محور شرارت.
به گزارش شبکه تلويزيوني سي ان ان؛ با وجود اينکه ازمايشهاي موشکي و هسته اي کره شمالي خبر اول رسانه هاي جهان شده است ، به علت نبود دسترسي به داخل اين کشور زندگي مردم در کره شمالي بيشتر به يک راز تبديل شده است با وجود اين برخي از خبرنگاران مخفيانه تصاوير و گزارشهايي را از زندگي مردم اين کشور دريافت مي کنند که نشان از فقر و دور ماندن از امکانات ساير کشورها دارد به طوري که بسياري مردم اين کشور را مردمي که خنده بر لبانشان نقش نمي بندد توصيف مي کنند.
تقريبا تبليغات در سطح شهرهاي کره ديده نمي شود و هرچه هست شعارهاي ملي و تصاويري از رهبران اين کشور است.
بيشتر دستگاههاي صنعتي در اين کشور مربوط به دوران شوروي سابق است و حتي کاميونها ، کاميونهاي قديمي شوروي است. خفقان امنيتي شديدي در اين کشور برقرار است به طوري که خبرنگاران بدون همراه مامور دولت هيچ جايي نمي توانند بروند و فقط اجازه دارند با کساني که مامور دولت اجازه مي دهد گفتگو کنند. خبرنگاران حتي اجازه تصوير برداري ندارند و اگر ماموران دولت متوجه شوند انها را بازداشت کرده و عکسها را از بين مي برند.
تاريخچه:
این کشور از شمال با چین، از شمال شرق با روسیه و از جنوب با کره جنوبی همسایه است.
در قرون پانزدهم و شانزدهم کره از نظر علمی و فرهنگی پیشرفت زیادی داشت. در سال 1592 ژاپن به کره لشکرکشی کرد ولی حکومت با کمک چینی‌ها حمله آن را دفع کرد. در اوایل قرن هفدهم کره تابع دولت چین شد.
پس از پیروزی ژاپنی‌ها در نخستین جنگ با چین در قرن نوزدهم و در جنگ با روسیه در اوایل قرن بیستم، کره به کلی تحت استیلای ژاپن قرار گرفت.
امپراتور کره خواست با اعزام هیئتی به لاهه، مملکت خود را از زیر نفوذ کشور ژاپن بیرون بیاورد. ولی با کشف این موضوع مجبور به استعفا شد.
پس از پيروزي ژاپن در نخستين جنگ با چين (٩٥ـ١٨٩٤) و در جنگ با روسيه (٥ ـ١٩٠٤) كره بكلي تحت استيلاي ژاپن قرار گرفت. در سال 1910 کره رسما به امپراتوری ژاپن ملحق شد.
در اوایل مارس ١٩١٩ هنگامي كه آخرين امپراطور كره فوت كرد طي يك گردهمايي در سئول كه ٢ ميليون نفر در آن حضور داشتند كره اي ها خواستار استقلال شدند. نيروهاي ژاپني با حمله به اين گردهمائي ٢٣ هزار نفر را به قتل رساندند و بيش از ٤٧ هزار نفر را دستگير كردند. در آوريل همان سال رهبران استقلال طلبان ((سينگمان ري))، ((آن چانگ هو)) و ((كيم كو)) دولت موقت كره را در شهر شانگهاي چين تشكيل دادند.
در زمان دومین جنگ چین و ژاپن و جنگ جهانی دوم، پایه‌های نفوذ ژاپن در کره سست شد و نیروهای استقلال طلب کره‌ای در سال 1942 به ژاپن اعلام جنگ دادند.
در جنگ دوم جهاني پايه هاي نفوذ ژاپن در كره کاملا به سستي گرائيد. در فوريه و ژوئيه سال ١٩٤٥ در كنفرانس هاي ((يالتا)) و ((پوتسدام)) آلمان ، كره به دو قسمت شمالي و جنوبي تقسيم و قرار شد تا زمان ((اتحاد مجدد)) قسمت شمالي در تصرف روس ها و قسمت جنوبي به اشغال آمريكا درآيد. مدار ٣٨ درجه نيز به بعنوان مرز دو كره تعيين گرديد.
در سال 1948 تقسیم کره به دو کشور صورت رسمی یافت و دو حکومت کره شمالی و کره جنوبی بر قرار شد.
اواسط سال ١٩٤٩ سربازان خارجي از هر دو كره خارج شدند اما كره بعنوان مركز جنگ سرد بين دو قدرت آمريكا و اتحاد شوروي باقي ماند.
در سال 1950 کره شمالی به کره جنوبی حمله کرد و به این ترتیب جنگ دو کره که آمریکا نیز به طرفداری از کره جنوبی در آن حضور داشت آغاز شد.
در ٢٥ ژوئن ١٩٥٠ ، كره شمالي به كره جنوبي حمله ور شد. در ٢٧ ژوئن شوراي امنيت سازمان ملل تصويب كرد كه اعضاي اين سازمان جهت مقابله با حمله كره شمالي به كمك كره جنوبي بشتابند. بدنبال اين تصميم ، آمريكا و ١٥ كشور ديگر نيروهاي نظامي خود را براي شركت در جنگ اعزام داشتند. در روز ٢٨ ژوئن ، سئول بدست نيروهاي كره شمالي افتاد. روز ١٥ سپتامبر نيروهاي آمريكايي طي حمله اي شهر سئول را اشغال كردند و با ادامه تعرض نيروهاي سازمال ملل روز دهم اكتبر شهر پيونگ يانگ پايتخت كره شمالي به دست آنان افتاد.
دولت چين بعنوان دفاع از منچوري به نفع كره شمالي وارد صحنه جنگ شد. روز ٣ دسامبر سال ١٩٥٠ سئول بار ديگر بدست نيروهاي چيني و كره شمالي افتاد. با حمله متقابل نيروهاي آمريكايي در ٢٧ آوريل سال ١٩٥١ بار ديگر سئول به تصرف آنان درآمد. سرانجام در ٢٧ فوريه سال ١٩٥٣ پيمان آتش بس بين دو كره امضا شد. در اين جنگ تلفات نيروهاي سازمان ملل ٧٤ هزار نفر كه ٥٤ هزار نفر از آنان آمريكايي بودند و ٢٥٠ هزار نفر زخمي شدند كه ١٠٣ هزار نفر آن آمريكايي بودند. علاوه بر اين ٨٣ هزار نفر اسير و مفقودالاثر شدند. از سوي ديگر تعداد كشته شدگان چيني ٩٠٠ هزار نفر و كره شمالي ٥٢٠ هزار نفر اعلام شد. در ضمن حدود ٤٠٠ هزار نفر غير نظامي در طي اين جنگ كشته شدند.
در طی این جنگ خسارات زیادی به هر دو کشور وارد شد. پس از پایان جنگ دولت کره شمالی با استفاده از منابع سرشار از این سرزمین دست به اجرای برنامه‌های وسیعی برای صنعتی‌سازی و ترمیم کشور زد. با کمک چینی‌ها و روس‌ها خطوط آهن و کارخانه‌ها از نو ساخته شدند.
سيستم سياسي
بر كره شمالي سيستم تك حزبي حكم فرماست و فعاليت احزاب در اين كشور غير فانوني است و تنها حزب قانوني آن حزب كارگر مي باشد. قدرت اصلي قانون گذاري در دست كميته مركزي حزب است. مطبوعات و رسانه ها همگي دولتي هستند و آزادي بيان و عقيده در اين كشور وجود ندارد و سانسور و كنترل بشدت اعمال مي شود. از مدتي پيش در تمامي خيابان هاي پيونگ يانگ و ديگر شهرهاي بزرگ بلندگوهاي بسيار قوي نصب شده و تمام مدت براي مغزشويي شهروندان تبليغات دولتي پخش مي شود.
بازي ((موش و گربه)) اتمي
عبدالغدير خان پدر بمب اتمي اسلامي پاكستان و قهرمان ملي اين كشور بجرم فروش دانش اتمي كره شمالي بازداشت خانگي و سپس از مقامش بركنار شد.
خان در برلين غربي و شهر دلفت هلند در رشته متالورژي تحصيل كرده و در شهر لوون بلژيك دكتراي اين رشته را كسب كرده است. او پس از اتمام تحصيلات در شركت آلماني ، انگليسي و هلندي ((اورنكو)) كه سازنده دستگاه هاي گريز از مركز براي غني سازي اورانيوم است مشغول به كار شد. بعلت مشكلات ترجمه در اين شركت او پس از يك هفته به مركز شركت اعزام و با دسترسي به اسناد، مدارك و دانش هسته اي مشغول به ترجمه مي شود. او در ژانويه سال ١٩٧٦ ناگهان غيبش مي زند. سال ١٩٨٣ يك دادگاه در آمستردام او را بجرم جاسوسي غياباً به چهار سال زندان محكوم مي كند. سال ١٩٨٥ خان در سمت رئيس موسسه تحقيقات اتمي پاكستان آغاز به كار مي كند.
زماني ذالفقار علي بوتو گفته بود: ما حاضريم به لحاظ اقتصادي علف بخوريم اما بمب اتمي داشته باشيم. اينك پاكستان داراي بمب اتمي شده بود، اما از دانش موشكي براي پرتاب آن برخوردار نبود. بدين منظور خان سال ١٩٩٢ طي مسافرتي به پيونگ يانگ به دانش ساخت موشك هاي ((نودنگ)) با برد ١٥٠٠ كيلومتر دست مي يابد و در مبادله تكنولوژي گريز از مركز را به كره شمالي مي دهد.
پس از اينكه مشخص شد كره شمالي توانايي ساخت بمب اتمي را دارد در مذاكرات بين اين كشور و آمريكا در سال ٩٤/١٩٩٣ قرار شد در مقابل صرف نظر كردن كره شمالي از ساخت بمب اتمي اين كشور دو نيروگاه هسته اي احداث كند و تا زمان به بهره برداري رسيدن آن سالانه ٥٠٠ هزار تن نفت از طرف آمريكا به كره شمالي ارسال شود و آمريكا از حمله پيشگيرانه به اين كشور خودداري نمايد.
روز ٤ اكتبر سال ٢٠٠٢ جرج بوش اعلام كرد دولت كره شمالي از دو سال پيش مشغول غني سازي اورانيوم است. روز ١٤ اكتبر صادرات نفت از سوي آمريكا متوقف شد و ژاپن ، كره جنوبي و اتحاديه اروپا نيز به اين تصميم پيوستند. (البته قضیه به این سادگی ها هم نبود که در این دعوا حق با طرف آمریکایی باشد)
روز ٢٥ اكتبر دولت كره شمالي قرارداد سال ١٩٩٤ را لغو و اعلام كرد در صورت برآورده شدن سه شرط حاكميت ملي ، پايان دادن به رفتار خصمانه و برچيدن محاصره اقتصادي از سوي آمريكا، حاضر به بازگشت به پشت ميز مذاكره است.
پس از آن دولت كره شمالي از قرارداد منع سلاح هاي اتمي خارج و با در دست داشتن برگ بمب اتمي ((زبان جنگ)) را انتخاب كرده و سياست ((تشنج كنترل شده)) را دنبال مي كند. و چند بار هم تلاش کرد تا خود را از انزوا خارج کند اما دولت آمریکا به کار شکنی پرداخت. کره هم حاضر نشد از غرور ملی اش بگذرد.
اقتصاد در کره شمالی
تولید ناخالص داخلی در این کشور 40 میلیارد دلاراست. 20 میلیون نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.
آمارهای اقتصادی در مورد این کشور چندان دقیق نیست. تخمین زده می‌شود 37 درصد از نیروی کار آن در بخش کشاورزی و بقیه در بخش‌های صنعت و خدمات مشغول به کار باشند.
محصولات صادراتی این کشور شامل مواد معدنی، محصولات ترکیبی فلزی، کالاهای تولیدی که شامل تسلیحات نظامی نیز می‌شود، منسوجات، محصولات کشاورزی و ماهیگیری است که به کشورهای کره جنوبی (32 درصد)، چین (29 درصد) و تایلند (9 درصد) صادر می‌شود.
محصولات وارداتی این کشور شامل مواد نفتی، زغال کک، ماشین‌آلات و تجهیزات، منسوجات و حبوبات است که از کشورهای چین (27 درصد)، کره جنوبی (16 درصد)، تایلند (9 درصد) و روسیه (7 درصد) وارد می‌شود.
واحد پول كره شمالي ((وون)) برابر ١٠٠ ((چون)) مي باشد. در مبادلات رسمي ارزي يك دلار آمريكا برابر ٠٢/١ وون و يك يورو اتحاديه اروپا برابر ٩٧/٠ وون است. در بازار تبديل ارز ارزش ١ يورو برابر ١٥/١٦٧ وون و يك دلار برابر ٢٠/١٤٣ وون مي باشد.
ميزان توليد ناخالص ملي كره شمالي در سال ١٩٩٨ برابر ٦/١٢ ميليارد دلار بوده (براي مقايسه: كره جنوبي ٦/٤٤٧ ميليارد دلار) واردات كره شمالي در سال ٢٠٠٠ بالغ بر ٥/١ ميليارد دلار و صادرات آن ٩٠٠ ميليون دلار بوده است. (براي مقايسه: صادرات كره جنوبي در سال ٢٠٠٢ در حدود ١٦٢ ميليارد و واردات آن ١٥٢ ميليارد دلار بوده است). از ميزان درآمد سرانه و بيكاري آماري در دست نيست.
رفرم هاي اقتصادي:راه ((شوروي)) يا چين
در برنامه اصلاحات ارزي زمين هاي بيشتر از ٥ هكتار مصادره و بين دهقانان بي زمين تقسيم شد. با اين اقدام ميانگين مساحت واحدهاي كشاورزي از ٤/٢ هكتار به ٤/١ كاهش يافت و اين اقدام به كاهش ميزان توليدات كشاورزي انجاميد. در مقابل آن دولت عرضه محصولات كشاورزي در بازار را ممنوع كرد و آن را با اعمال زور به اجرا درآورد.
پس از جنگ كره ، رهبري حزب به اين نتيجه رسيد كه واحدهاي كوچك از قدرت توليد مناسب برخوردار نيستند و تصميم به ((كلكتيو)) سازي زمين هاي زراعي گرفت كه پروسه آن در اوت سال ١٩٥٨ تكميل گرديد. در آغاز هر ٨٠ خانوار بر روي ١٣٠ هكتار زمين كار مي كردند هنوز دو ماه نگذشته بود كه ابعاد كلكتيو سازي تغيير كرد و ٣٠٠ خانوار بر ٥٠٠ هكتار تقسيم شدند.
از آغاز دهه ٦٠ اقتصاد ((برنامه اي)) از سوي حزب به اجرا درآمد. اما اولين برنامه ٧ ساله با ناكامي مواجه شد و ٣ سال تمديد گرديد. دومين برنامه ٦ ساله نيز يك سال تمديد شد، و سومين برنامه ٧ ساله هم به همين سرنوشت دچار آمد و ٢ سال تمديد شد.
تا اواخر دهه ٨٠ كره شمالي از يك سو امكان حضور در بازار سوسياليستي و مبادله تهاتري را داشت و از سوي ديگر در بازار صادرات اسلحه نياز ارزي خود را تامين مي كرد. براي مثال جنگ عراق و ايران به موهبتي براي كره تبديل شد و حتي اولين مسافرت رسمي هاشمی رفسنجاني براي خريد تسليحات به كره شمالي صورت گرفت.
با فروپاشي بلوك شرق ، كره شمالي مجبور به واردات نيازهاي اقتصادي در مقابل پرداخت ارز شد. به بحران ساختاري اقتصاد ((سوسياليستي)) كمبود ارز نيز افزوده شد. ظرفيت توليد صنعتي به ١٠% كاهش يافت. براي نمونه كارخانه تراكتور سازي ((گوم سونگ)) كه بيش از ١٠هزار نفر در آن مشغول به كار هستند، طي سالهاي ٩٧ ـ ٩٥ حتي نتوانست يك تراكتور توليد كند. اين كارخانه از سال ٢٠٠٠ بالاخره توانست چند صد تراكتور توليد كند.
ازدواج در کره شمالی
دختر و پسر ها با نظر دولت با هم ازدواج می کنند و ظاهرا نقش انتخاب و اختیار زوجین محترم تابع کم رنگی از اراده حزب و دولت است.مراسم ها ظاهرا خیلی کم سر و صدا و کم زرق و برق است. اجازه ازدواج صرفا در اختیار دولت است و اگه کیس انتخابی مغایر نظر دولت و حزب نبود امکان این وصلت مهیا می شود. خانه تازه داماد و عروس و شغل ایندو را هم دولت تعیین می کند. شما تشریف می برید به دفاتر حزب کارگر و کیس مورد انتخاب خودتان رو معرفی می کنید اجازه و تاریخ عروسی و مابقی داستان در اختیار دولت است. روز عروسی هم اماکنی مثل برج جوچه که نمادی از کیم ایل سونگ و ایده و ایدئولوژی اوست و مجسمه اصلی او در کاخ ریاست جمهوری است مورد بازدید عروس و داماد قرار می گیرد. این مادر مردها باید بعد از اخذ مجوز و یا دستور حزب در ازدواج ، روز عروسی هم بروند به نمادهای اصلی دیکتاتور کشورشان اعلام وفاداری کنند و زندگی را از کنار برج و مجسمه رهبر سابق و فعلی شان آغاز کنند.
همراه عروس و داماد کره ای یک خانم و آقای ساق دوش هم وجود دارد که آنها را مشایعت می کند. مرد سمت راستی و زن دست چپی ، دو ساق دوش عروس و دامادند.لباس عروسی هم کیمانوی بسیار زیبایی است. عروس و داماد می روند و در کنار مجسمه کیم ایل سونگ دسته گلی می برند و به او هدیه می کنند و زندگی این جوری شروع می شود.
مردم کره شمالی
آماری از مبتلایان به ایدز در این کشور در دست نیست. مردم این کشور به طور سنتی پیرو بودا هستند.
زبان رسمی در این کشور کره‌ای است.
ارتباطات در کره شمالی
کره شمالی در یک نگاه
مساحت | 120540 کیلومتر مربع |
جمعیت | 23497089 نفر |
پایتخت | پیونگ یانگ |
واحد پول | ون |
دامنه اینترنتی | kp. |
پیش شماره | 850+ |
بماند که هیچ کدام از ما حاضر نیستیم در کره زندگی کنیم. اما امیدواریم به زودی مردم این کشور هم طعم آزادی را بدون از دست دادن منافع ملی شان بچشند. ان شاء الله
کپی برداری یا استفاده از مطالب این مقاله بدون ذکر منابع اصلی و نقل از راسخون ممنوع است.
همشهری جوان
تابناک Tabnak.ir
Noandish.com
www.zendagi.com
ایرنا
hamshahrionline.ir
/خ
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}