معرفی موسیر و خواص درمانی آن

نام علمی گیاه موسیر:

Allium Ascalonicum L. می‌باشد. نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، موسیر، ثوم الحیه، تلخ پیاز و اسقوردیون نامیده شده است.

تیره گیاه:

لاله Liliaceae

نوع گیاه:

بوته.

مشخصات ظاهری:

موسیر غده زیرزمینی به ابعاد پیاز کوچکی است و مرکب از 3 الی 4 حبه می‌باشد.

طبیعت:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن گرم و خشک است.

رویش جغرافیایی:

در نواحی معتدله سرد اغلب کشورها و ایران یافت می‌شود.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در آن:

مشابه سیر و پیاز ولی مواد موثره آن ضعیف‌تر می‌باشد.

نحوه مصرف:

موسیر را می‌توان به صورت رنده شده، کوبیده، قاچ شده و غیره قبل از اینکه در معرض هوا تغییر رنگ دهد فوراً در ماست و فرآورده‌های دیگر شیر و مواد غذائی استفاده نمود. موسیر یک چاشنی غذائی است و دارای عطر مطبوعی برای غذاها می‌باشد.  

خواص درمانی:

محرک و آرام‌بخش، افزاینده قند و چربی خون و خارج کننده سموم از بدن، ضد انگل و کاهنده فشار خون، ضدعفونی کننده و دفع کننده سنگ کلیه، خارج کننده سنگ کیسه صفرا و مجاری ادراری و ضد سرفه، مولد اسپرم و مقوی قوای جنسی، ضد نفخ معده و مسکن دردهای مفصلی، تسکین دهنده سردردهای مقاوم و رفع کننده سوءهاضمه می‌باشد. در ضمن برای سرماخوردگی، آسم، درد سیاتیک، نقرس، درد لگن خاصره، تصلب شرائین و نارسایی‌های شدید ریوی و قلبی عروقی نیز مفید است. در استعمال خارجی استفاده از ضماد آن التیام‌بخش زخم‌های سطحی و سوختگی‌ها، برطرف کننده بیماری‌های قارچی ناخن، پارونشیا و عوارض پوستی و مو می‌باشد.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.