نگاهی به کاربرد پزشکی گل مینا

نام علمی (خانواده):

Aster tataricus L. f (Compsitae)

نام انگلیسی:

Tatarian Aster, Tatarian Daisy

نام فارسی:

گل مینا

مشخصات:

گیاهی کوچک با ریشه فیبری انبوه است. پهنک برگ نیزه‌ای تا نوک تیز، حاشیه‌ها دندانه‌ای یا کامل و به اندازه‌های 4-18 تا 1-5 سانتی‌متر می‌باشند. ساقه زیرزمینی این گیاه به عنوان مسهل، برای درمان سرماخوردگی، سرفه با خلط زیاد یا خون و قاعدگی دردناک به کار می‌رود. همچنین از این گیاه به عنوان خلط‌آور و ضد سرفه استفاده می‌شود. این گیاه به عنوان مقوی معطر در بیماری‌های مزمن التهاب لوله گوارش به کار می‌رود. گل‌های انتهای شاخه به صورت خوشه‌های بسیار ریز با گلبرگ‌های سفید و مرکز زرد می‌باشند.

منشأ:

بومی سیبری است.

ترکیبات شیمیایی:

شینون، فریدلین، اپی فریدلینول، شینوزید A-C، استرینین A-F، استین‌ها A-E، استرتارون A و B و موارد دیگر.

کاربرد در طب سنتی:

ساقه زیرزمینی این گیاه به عنوان مسهل، برای درمان سرماخوردگی، سرفه با خلط زیاد یا خون و قاعدگی دردناک به کار می‌رود. همچنین از این گیاه به عنوان خلط‌آور و ضد سرفه استفاده می‌شود. این گیاه به عنوان مقوی معطر در بیماری‌های مزمن التهاب لوله گوارش به کار می‌رود.  

آثار دارویی:

ضد سرطان و ضد اکسیدان.

مقدار مصرف:

اطلاعاتی در دسترس نیست.

عوارض جانبی:

اطلاعاتی در دسترس نیست.

مسمومیت‌زایی:

اطلاعاتی در دسترس نیست.

موارد منع مصرف:

اطلاعاتی در دسترس نیست.

تداخلات دارو - گیاه:

اطلاعاتی در دسترس نیست.

پی‌نوشت:

برای مشاهده پی‌نوشت‌های این کتاب به منبع مقاله مراجعه شود.

منبع مقاله :
لینگ، کوهویی - تانگ کیان، چوا - چای هون، تان؛ (1392)، راهنمای گیاهان دارویی: مصور و با رویکرد علمی و دارویی، مترجمان: حسین حسین‌زاده - محسن ایمن شهیدی، رامین رضایی، مشهد: بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، چاپ اول.