نویسنده: صمصام صانعی
 
نارنگی انواع مختلفی دارد. در اینجا به نام علمی و مشخصات مربوط به یک نوع شیرین آن که نسبت به دیگر انواع مرغوبتر می‌باشد اشاره شده است.

نام علمی درخت:

Citrus nobilis Lour، نام فرانسه درخت Mandarinier، نام فرانسه میوه (نارنگی) Orange noble، نام انگلیسی درخت Mandarin tree و نام انگلیسی میوه Mandarin می‌باشد. نام‌های دیگر آن به عربی، یوسف افندی و به هندی، نارنگی نامیده شده است. میوه‌اش مایل کروی، در دو انتها کمی تخت، پوست آن صاف و درخشان و رنگ آن نارنجی مایل به قرمز می‌باشد که در این نوع پوست به گوشت چسبیده و طعم میوه شیرین است.

تیره گیاه:

نارنج Rutaceae

نوع گیاه:

درخت یا درختچه

مشخصات ظاهری:

درخت یا درختچه‌ای است به ارتفاع حدود 3 متر گاهی موارد بیشتر و پر شاخه، شاخه‌های آن نازک و خاردار و برگ‌های آن باریک، نیزه‌ای و دندانه اره‌ای ریز می‌باشند. میوه‌اش مایل کروی، در دو انتها کمی تخت، پوست آن صاف و درخشان و رنگ آن نارنجی مایل به قرمز می‌باشد که در این نوع پوست به گوشت چسبیده و طعم میوه شیرین است. در بعضی از انواع دیگر نارنگی پوست میوه، ناصاف، تاول‌دار و پوست به راحتی از گوشت جدا می‌شود. در ضمن در مرکز گوشت میوه تعدادی دانه وجود دارد.

طبیعت:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن سرد و خشک است.

رویش جغرافیایی:

در اغلب نواحی گرم و مرطوب کشورها خصوصاً کشورهای آسیایی و در ایران بیشتر در استان‌های فارس، کرمان، گیلان، خوزستان، هرمزگان و گلستان کاشته می‌شود.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در نارنگی:

انرژی غذایی، نیاسین، رایبوفلاوین، تیامین، پتاسیم، سدیم، آهن، فسفر، کلسیم، خاکستر، هیدرات‌های کربن، آب و ویتامین‌های C, A در آن تشخیص داده شده است.

بخش مورد استفاده:

میوه (نارنگی).

نحوه مصرف:

نارنگی رسیده مصرف خوراکی دارد.  

خواص درمانی نارنگی:

جلوگیری کننده از بزرگ شدن طحال و مسکن دردهای عصبی، آنتی اکسیدان و ضد التهاب، بادشکن و تقویت کننده نیروی جنسی، برطرف کننده یبوست و تقویت کننده معده، سرشار از ویتامین C و مقوی هوش و حافظه، کمک کننده به لایه‌برداری سطحی پوست (پوست‌اندازی) و تصفیه کننده خون، ضد تهوع و اشتهاآور، محرک و آرام‌بخش، مسکن سرفه و خلط‌آور، افزاینده خون قاعدگی و کاهنده کلسترول می‌باشد. در ضمن برای بیماری‌های قلبی عروقی، آسم، روماتیسم، سرماخوردگی و سنگ کلیه نیز مفید است.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.