نویسنده: رفیعی مهرآبادی
 
سیداسدالله (1227-1290 ق) فرزند حجة‌الاسلام سید محمد باقر شفتی اصفهانی است که سلسله‌ی نسبش به حضرت امام موسی کاظم (علیه السلام) متصل می‌شود. وی در محله‌ی بید آباد اصفهان متولد شد و در محضر پدر بزرگوارش تربیت یافت و چون از فراگرفتن مقدمات فراغت یافت نزد پدر و علمای دیگر اصفهان به تحصیل علوم پرداخت تا این که پس از چندی عازم نجف اشرف گردید و در آن جا در محضر صاحب جواهر و اعلام دیگر به تلمذ پرداخت و چنان رنج تحصیل علم را تحمل کرد که مراتب علمی و مقام زهد او را استاد گواهی داد و سرانجام به مقامات عالیه‌ی علم و عمل موفق گردید. چون سید شفتی از مقام و موقعیت پسر آگاهی یافت در 1260 ق او را به اصفهان طلبید و پسر هم پذیرفت و به اصفهان مراجعت کرد، و به تدریس و امامت پرداخت و مردم از محضر درس و امامتش استفاده می‌کردند و کار بجائی رسید که مردم پسر را بر پدر ترجیح می‌دادند و هیچ گاه صف جماعتش کمتر از پنج هزار نفر نبود. سید رشتی در همین سال 1260 وفات کرد و حجة‌الاسلام ثانی که مرجعیت تامه یافته بود بر پدر نماز خواند و چون از مراسم کفن و دفن و عزاداری فارغ شد به مرجعیت خود ادامه داد. پس از چندی به زیارت عتبات عالیات مشرف شد و در نجف مسجد سهله را تعمیر و برای آوردن آب فرات به نجف نیز تصمیم بر اقدام گرفت و چون به اصفهان مراجعت کرد کارکنان و وسائل لازم را به نجف فرستاد و بالاخره آب در نجف جاری گردید و ادبا ماده تاریخهایی در تاریخ جریان آب گفتند، برخی به نثر چنین گفتند: «اشرب الماء الفرات» که با سال 1288 هجری قمری مطابق است. پس از گذشت مدتی شایق و عازم زیارت عتبات گردید و در محل کرند اجلش در رسید و بدرود زندگی گفت نعش او را بر سر دست به نجف بردند در آنجا در دالان قبلی مقابل قبر شیخ مرتضی انصاری دفن کردند. از آثار علمی اوست: کتابی در رجال، شرح زیارت عاشورا؛ مناسک حج به فارسی؛ کتابی در غیبت؛ منتخب المناقب و رساله در تجوید، مؤلفه‌ای در فقه استدلالی شرح بر شرایع که جز کتاب اخیر بقیه نزد فرزندش حاج سید محمد باقر ثانی معروف به حاج آقا که خود از اعلام و افاضل بوده وجود داشته است. حجة‌الاسلام ثانی از پدرش حجة‌الاسلام شفتی و حاج میرزا حسین بن میرزا خلیل از او روایت می‌کرده است. سید مترجّم گذشته از مقامات شامخ علمی از حسن خط و سرودن شعر نیز بهره‌ی کافی داشته است.
کتابنامه :
آثار ملی اصفهان، رفیعی مهرآبادی، 192 به بعد؛ بزرگان و دانشمندان اصفهان، مهدوی، 127؛ تاریخ اصفهان و ری، انصاری، 279؛ تاریخ علماء و شعرای گیلان، شمس گیلانی، 30 به بعد؛ تاریخ نصف جهان وهمه‌ی جهان، جابری انصاری، 92؛ الذریعة، آقا بزرگ تهرانی، 75/16. روضات الجنات، خوانساری، 126؛ طبقات اعلام الشیعة، آقا بزرگ تهرانی، 124؛ المأثر و الآثار، اعتماد‌السلطنه، 139 و 184؛ مکارم‌الآثار، معلم حبیب آبادی، 836/3.

منبع مقاله :
گروه نویسندگان، (1391)، دائرةالمعارف تشیع (جلد ششم)، تهران: انتشارات حکمت، چاپ اول.