نویسنده: محمد حسین روحانی
 

نامی عمومی برای رشته‌ای از کتابها که دانشمندان امامی درباره‌ی موضوعهای گوناگون تألیف کرده‌اند:
1) ملا محمد جعفر بن محمد قاسم شریف کاشانی مشهور به «عارف نراقی». کتاب او به زبان فارسی است و در آن 88 نیایش به زبان فارسی و عربی است که متضمن توحید حق تعالی و ستایش امامان بزرگوار شیعی است. وی کتاب خود را به سال 1273 ق به فرمان محمد حسن‌خان حاکم کاشان تألیف کرده و بدو تقدیم داشته است. کتاب در همان سال در کاشان به چاپ رسیده است؛
2) حاج میرزا محمد حسین بن محمد علی حسینی مرعشی شهرستانی، متوفی (1315ق) کتاب او فارسی است و عنوان الحجة البالغة و النعمة السابغة نام دارد و درباره‌ی اثبات وجود امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. این کتاب را وی به سال 1281 ق نوشته است. کتاب به سال 1307 و 1353 ق در تهران چاپ شده است؛
3) سید صادق بن محمد حسینی معروف به «عطار بغدادی» (م 1336 ق). کتاب او عربی است. وی در این کتاب اثبات کرده است که از نظر فقه اسلامی و شیعی، می‌توان مردگان را از جایی به جایی برای دفن در کنار آرامگاه امامان و شهیدان و صدیقان و اولیای خدا انتقال داد. این داستان درباره‌ی خود او روی داد چه پس از درگذشت وی در بغداد، جنازه‌اش روی دوش هزاران تن از تشییع کنندگان با احترام تمام از این شهر به کاظمیّه برده و در آنجا به خاک سپرده شد. کتاب وی در زمان حیات خودش در 1329 ق در بغداد به چاپ رسیده است؛


4) علامه شیخ علی بن فضل‌الله مازندرانی حائری (م 1339ق)، کتاب او کلامی و به زبان عربی در دو جلد که جلد اول آن دارای چهار فصل: اثبات صانع، شرح صفات جمال حق، شرح لواحق کمال و جمال خداوند و مباحثی درباره‌ی مشیت و قدرت و حکمت و عدل و برتری حق تعالی، صفات جلال پروردگار عالمیان؛ جلد دوم درباره‌ی نبوت در سه فصل: بیان نیازمندی مردم به آموزگاری مافوق بشر، معنی نبوت با آوردن آیات و روایات و ذکر دلایل عقلی، اثبات نبوت پیامبر محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم). این کتاب با مقدمه‌ی فرزند مؤلف (جلال‌الدین حایری) در قم چاپ شده است (1387 ق)؛
5) سید محمد مهدی بن علی بن حیدر بهیکپوری هندی (م 1346ق). کتاب او درباره‌ی اثبات وجود امام زمان است و به زبان اردوست. این کتاب در هندوستان چاپ شده است؛
6) سید ناصرالدین بن محمد هاشم نجف آبادی اصفهانی متخلص به «حجت» (م 1360ق) اثر او کتابی بزرگ به زبان فارسی در رد بابیان و بهاییان است. این کتاب در زمان حیات مؤلف در 1348 ق در مشهد به چاپ رسیده است.

کتابنامه :
الذریعة، 2586
فهرست کتابهای چاپی عربی، 304
فهرست کتابهای چاپی فارسی، 1720/2.
 

منبع مقاله :
گروه نویسندگان، (1391)، دائرةالمعارف تشیع (جلد ششم)، تهران: انتشارات حکمت، چاپ اول.