دم‌نوش اسطوخودوس

اُسطوخودّوس یا اُسطوفدوس گیاهی است چندین ساله، به ارتفاع حدود نیم متر با برگ‌های متقابل، باریک، دراز، سبز رنگ و پوشیده از کرک‌های سفید پنبه‌ای. گل‌های آن به رنگ بنفش و به صورت سنبله می‌باشند. قسمت مورد استفاده این گیاه، گل‌ها و سرشاخه‌های گل‌دار آن است. طبیعت این گیاه گرم و خشک است.

خواص درمانی

یک داروی مناسب برای آرامش اعصاب و بی‌خوابی ناشی از خستگی جسمانی، تنش‌های فکری، اضطراب یا حتی بیش‌فعالی مغز به حساب می‌آید. تقویت کننده سلول‌های مغز، افزاینده شیر مادر، کاهنده‌ی نفخ و گاز معده و روده، شادی‌آور، باز کننده انسداد عروقی، مُسهِل، ضد بلغم و سودا - خصوصاً سودای مغز- و ضد میگرن می‌باشد.
اثر مُسَکن، ضد عفونی کننده و آنتی بیوتیک اسطوخودوس آن را به عنوان دارویی با ارزش در درمان سرماخوردگی، سرفه و زکام، سینوزیت و آنفولانزا معرفی ساخته است. این گیاه همچنین برای رفع بیماری‌های مجاری ادرار (ضد عفونی کننده دستگاه مجاری ادراری) مفید است. ضد میگرن، ضد آسم، ضد برونشیت، ضد دل‌پیچه، ضد رماتیسم، ضد درد سینه، ضد تنگی نفس و ضد اگزما بوده و در درمان بسیاری از بیماری‌ها کاربرد دارد.

طرز تهیه

یک قاشق غذاخوری سرشاخه‌ی گل دار و یا گل این گیاه را در یک قوری به همراه آب در دمای 80 درجه به مدت 15 دقیقه دم کنید؛ برای این منظور می‌توانید از لیوان‌های مخصوص و ظرف‌های آماده کردن دم‌نوش استفاده کنید. ممکن است طعم اسطوخودوس را دوست نداشته باشید، اما ابتدا به مطلبی که در بالا به خواص دارویی و سنتی آن اشاره دارد توجه کنید و سپس آن را مصرف نمایید.

موارد منع مصرف

اسطوخودوس گیاهی است بی‌ضرر که همه می‌توانند از آن استفاده کنند. فقط برای اشخاص صفراوی مزاج خوب نیست و باعث آشفتگی می‌شود. این گونه اشخاص باید آن را با سکنجبین بخورند.
منبع مقاله :
عباسی، زهرا، (1396)، کافی‌شاپ در خانه، قم: فاتح خیبر، چاپ اول.