نگاهی به کاربرد پزشکی جدوا
از این گیاه به طور وسیعی به شکل جوشانده در طب سنتی سریلانکا استفاده میشود. برگها و پوست درخت برای گازگرفتگی موش صحرایی و مار، مسمومیت با موش صحرایی و کورک و میوه گیاه برای
نویسندگان: کوهویی لینگ، چوا تانگ کیان، تان چای هون
مترجمان: دکتر حسین حسینزاده، دکتر محسن ایمن شهیدی، دکتر رامین رضایی
مترجمان: دکتر حسین حسینزاده، دکتر محسن ایمن شهیدی، دکتر رامین رضایی
نام علمی (خانواده):
Barringtonia recemosa (L.) K. Spreng (Lecythidaceae)نام انگلیسی:
Putat kampong, Samund rapanduنام فارسی:
جدواخصوصیات:
این گیاه درختی کوچک با برگهای بزرگ و ساده به طول 20 سانتیمتر است. گلها بزرگ با پرچمهای متعدد صورتی رنگ هستند. برگها و پوست درخت برای گازگرفتگی موش صحرایی و مار، مسمومیت با موش صحرایی و کورک و میوه گیاه برای سرفه، آسم و اسهال به کار میرود، از مغز هسته مخلوط با شیر در درمان بیماریهای صفراوی و یرقان و دانه گیاه به عنوان حشرهکش و ماده مقوی استفاده شده است. میوه بیضی، سبز و به طول 9 سانتیمتر میباشد که در هنگام رسیدن، رنگ آن قرمز میشود.منشأ:
بومی افریقا، مناطق معتدل و گرم آسیا، استرالیا و اقیانوس آرام.ترکیبات شیمیایی:
Nasimalun A, B، بارینگتونین، R1- باریژنول، R2- باریژنول، بارینگتوژنول، بارینگتوژنیک اسید و مواد دیگر.کاربرد در طب سنتی:
از این گیاه به طور وسیعی به شکل جوشانده در طب سنتی سریلانکا استفاده میشود. برگها و پوست درخت برای گازگرفتگی موش صحرایی و مار، مسمومیت با موش صحرایی و کورک و میوه گیاه برای سرفه، آسم و اسهال به کار میرود، از مغز هسته مخلوط با شیر در درمان بیماریهای صفراوی و یرقان و دانه گیاه به عنوان حشرهکش و ماده مقوی استفاده شده است. دانه همراه با اجزای دیگر آن برای درمان خارش، بواسیر و تب تیفوئیدی به کار میرود در صورتی که پوست ساقه برای زخم معده نیز مصرف میشود. ریشهی گیاه به عنوان ماده سرد کننده و داروی رد کننده مانع عمل میکند.آثار دارویی:
ضد درد، ضد باکتری، مهار گلوکوزیداز و آمیلاز، ضد سرطان، و سمیت سلولی.مسمومیتزایی:
عصارههای آبی (500، 750، 1000 و یا 1500 mg/kg) پوست ساقه این گیاه در موشهای صحرایی نر اثر ناخواسته یا سمیتی نداشت یا تغییری در باروری، طول بارداری، نمو دوران نوزادی و حول زایمان ایجاد نکرد و به نظر تراتوژن نبود. عصاره دانه این گیاه با تجویز روزانه، داخل صفاقی به مدت دو هفته تا دوز 12 mg/kg فاقد سمیت حاد و کوتاه مدت در موش بود. موشهای درمان شده با این گیاه فقط با دوز 24 mg/kg نشانههای واضح سمیت را نشان داد. LD50 این گیاه در موش نر با تک دوز و به صورت داخل صفاقی 36 mg/kg بود.پینوش:
برای مشاهده پینوشتهای این کتاب به منبع مقاله مراجعه شود.
منبع مقاله :لینگ، کوهویی - تانگ کیان، چوا - چای هون، تان؛ (1392)، راهنمای گیاهان دارویی: مصور و با رویکرد علمی و دارویی، مترجمان: حسین حسینزاده - محسن ایمن شهیدی، رامین رضایی، مشهد: بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، چاپ اول.
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}