نگاهی به کاربرد پزشکی یلانگ یلانگ

نام علمی (خانواده):

Cananga odorata (Lam.) Hook. f. & Th. (Annonaceae)

نام انگلیسی:

Kenanga, Ylang-Ylang

نام فارسی:

یلانگ یلانگ

مشخصات:

Cananga odorata (Lam.) Hook. f. & Th. درختچه‌ای است که تا ارتفاع 4 متر رشد می‌کند. پوست آن خاکستری رنگ و صاف است. برگ‌ها یک تکه، یک در میان، بدون گوشواره، مستطیل تا بیضوی متقارن، بزرگ، 3-6/5 در 8/5-29 سانتی‌متر، با رگبرگ‌های برجسته هستند. این گیاه در درمان آسم، مالاریا، تب، وبا، حصبه، جرب، درماتیت و زخم به کار می‌رود. از دانه‌های گیاه برای درمان بیماری‌های معده و تب و در اندونزی، از پوست گیاه برای جرب استفاده می‌شود. گل‌ها خوشبو، در داخل سنبله و بر روی شاخه‌های پیرتر قرار دارند. میوه پس از رسیدن سیاه رنگ می‌شود و دارای تعداد زیادی دانه در دو ردیف است.

منشأ:

منشأ آن مربوط به اندونزی، مالزی و مناطق گرمسیری استرالیا است.

ترکیبات شیمیایی:

استوژنین، آپورفین، لیریودنین، کانانگون، آلفا - هومولن، بتا - کوببن، ژرماسرن D، کانانودین، گاما - اودسمول و ترکیبات دیگر. (3، 5-7)

کاربرد در طب سنتی:

این گیاه در درمان آسم، مالاریا، تب، وبا، حصبه، جرب، درماتیت و زخم به کار می‌رود. از دانه‌های گیاه برای درمان بیماری‌های معده و تب و در اندونزی، از پوست گیاه برای جرب استفاده می‌شود. در مالزی، گل‌های تازه به صورت خمیر برای آسم بر روی سینه مالیده شده و همچنین در درمان مالاریا به کار می‌رود. در جزایر سلیمان، خمیر حاصل از گل‌های تازه بر روی کورک استفاده می‌شود و در هند، روغن‌های فرار حاصل از گل، مرهمی برای سردرد، چشم درد و نقرس می‌باشد.  

آثار دارویی:

ضد باکتری، ضد قارچ، ضد فشار خون، آنتی اکسیدان، ضد نئوپلازی، و ضد تک یاخته

مسمومیت‌زایی:

تجویز خوراکی عصاره 50 درصد اتانولی پوست ریشه با دوز 1 g/kg به مدت 60 روز به موش‌های صحرایی نر نژاد آلبینو منجر به کاهش تحرک اسپرم‌ها در لوله‌های اپیدیدیمی، کاهش تعداد اسپرم‌ها و ناهنجاری‌های ریخت‌شناسی در اسپرم‌ها شده است. با این حال در حد دریافت معمول و رایج، به عنوان ماده غذایی (0/0001 mg/kg در روز) غیرسمی است. اگرچه در مواردی گزارش شده که روغن یلانگ یلانگ باعث واکنش‌هایی چون حساسیت پوستی در حیوانات و انسان گردیده است، ولی مشخص نیست که کدام ترکیب (یا ترکیبات) موجود در روغن فرار باعث این واکنش می‌شود.

پی‌نوشت:

برای مشاهده پی‌نوشت‌های این کتاب به منبع مقاله مراجعه شود.

منبع مقاله :
لینگ، کوهویی - تانگ کیان، چوا - چای هون، تان؛ (1392)، راهنمای گیاهان دارویی: مصور و با رویکرد علمی و دارویی، مترجمان: حسین حسین‌زاده - محسن ایمن شهیدی، رامین رضایی، مشهد: بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، چاپ اول.