نگاهی به کاربرد پزشکی کرینوم

نام علمی (خانواده):

Crinum asiaticum L. (Amaryllidaceae)

نام انگلیسی:

Crinum Lily, Spider Lily, Bawang, Tanah

نام فارسی:

ندارد. کرینوم

مشخصات:

Crinum asiaticum L. گیاهی پیاز مانند با یک ساقه حاوی گل در مرکز است. برگ‌ها باریک و نیزه مانند، نوک دراز، با طول 0/5-1/5 متر، با رنگ مایل به سبز و پوشیده از کرک می‌باشند. ساقه حاوی گل، حدود 1-1/2 متر است. ضد درد و ضد باکتری، ضد التهاب، ضد ویروس، ضد سرطان، ضد تومور، [مهار] دگرانوله شدن ماست سل‌ها، ضد میتوز و تثبیت کننده غشاء. گل‌ها سفید رنگ و 6-12 عدد در یک چتر هستند. میله پرچم، رنگ مایل به قرمز دارد. میوه گیاه به صورت نامنظمی کروی با عرض 4-5 سانتی‌متر، با یک یا چند دانه بزرگ سبز رنگ است.

منشأ:

بومی نواحی گرمسیری آسیاست و به امریکای شمالی برده شده است.

ترکیبات شیمیایی:

کرینامین، لیکوریسیدین، هامائین، ایزوکرازودین (isocraugsodine) پالمیلیکورین، لیکوریسید، آمبلین، کریناسیاتین (crinasiatin) هیپادین، باکونین، پراتوریمین، کرینین، پوولین (powelline) اونگرمین، کریاسبتائین، کریناسیاتین (crinasiatine) فنانتریدون II و ترکیبات دیگر.

کاربرد در طب سنتی:

در کشورهای آسیای جنوب شرقی، C. asiaticum شهرت و اعتبار قابل ملاحظه‌ای در درمان آسیب و التهاب مفصلی دارد. از این گیاه برای درمان دمل و سرطان نیز استفاده شده است. در اندونزی، برگ‌ها به روغن آغشته می‌گردند و حرارت داده می‌شوند و برای درمان زخم ناشی از نیزه سمی، گزش و نیش زدن به کار می‌روند. در مالزی، ضماد ساخته شده از برگ‌ها برای التهاب، تورم مفصل، کمردرد، درد، و در موارد سردرد و تب به کار می‌رود. همچنین، برگ‌های این گیاه نرم‌کننده پوست هستند. در شمال غربی جزایر سلیمان، برگ‌های این گیاه، درمانی موضعی برای التهاب است. در مالزی، از برگ‌ها برای درمان روماتیسم و بر طرف کردن دردهای موضعی استفاده می‌شود. در جزیره Karkar و ایالت Simbo، که هر دو در کشور پاپوآگینه نو قرار دارند، از صمغ به دست آمده از برگ گیاه بر وی بریدگی‌ها استفاده می‌شود. در هند، برگ این گیاه برای بیماری‌های پوستی و التهاب به کار می‌رود. از برگ‌های خرد شده برای شستشوی بواسیر استفاده می‌شود یا با عسل مخلوط شده، بر روی زخم‌ها و آبسه‌ها به کار می‌رود. دانه گیاه، مسهل و قاعده‌آور در نظر گرفته می‌شود. در Trobriands، واقع در کشور پاپوآگینه نو، از فیبرهای ساقه برای بند آوردن خون‌ریزی استفاده می‌شود و در ایرلند نو،‌ ترشحات شیری رنگ ساقه در زخم‌های سنگ ماهی (stonefish wounds) به کار می‌رود. پیاز گل، اثر استفراغ‌آور دارد و دارای آثار تحریک سطحی است (counter-irritant). در کشور پاپوآگینه نو، از عصاره حاصل از پیاز، به مدت 2 ماه و به صورت پیوسته و منظم برای درمان سوزاک استفاده می‌شود. در فیلیپین، پیاز گیاه خرد می‌گردد و از آن به عنوان یک پماد، موضعی استفاده می‌شود. عصاره پیاز تازه، در مصرف چند بار در ماه استفراغ ایجاد می‌کند. همچنین این عصاره برای درمان التهاب گوش، در گوش چکانده می‌شود. ریشه تازه گیاه نیز استفراغ‌آور، تعریق‌آور و تهوع‌آور است. در منطقه Finschhafen در کشور پاپوآگینه نو، ریشه خرد شده با برگ موز حرارت داده می‌شود و پس از سرد کردن بر روی دندانی که درد دارد قرار داده می‌شود. در کالدونیای جدید، اندونزی و مالزی، ریشه گیاه به شکل ضماد بر روی زخم و تورم به کار می‌رود.

آثار دارویی:

ضد درد و ضد باکتری، ضد التهاب، ضد ویروس، ضد سرطان، ضد تومور، [مهار] دگرانوله شدن ماست سل‌ها، ضد میتوز و تثبیت کننده غشاء.
 

پی‌نوشت:

برای مشاهده پی‌نوشت‌های این کتاب به منبع مقاله مراجعه شود.

منبع مقاله :
لینگ، کوهویی - تانگ کیان، چوا - چای هون، تان؛ (1392)، راهنمای گیاهان دارویی: مصور و با رویکرد علمی و دارویی، مترجمان: حسین حسین‌زاده - محسن ایمن شهیدی، رامین رضایی، مشهد: بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، چاپ اول.