برگرفته از سایت اینگیلیش آنلاین
مترجم: رزیتا ملکی‌زاده


جزیره ایرلند به دو قسمت تقسیم می‌شود. ایرلند شمالی واقع در شمال شرقی که بخشی از کشور متحده پادشاهی (شامل بریتانیا و ایرلند شمالی) است و جمهوری ایرلند که یک کشور مستقل به حساب می‌آید. اقتصاد ایرلند شمالی ارتباط نزدیکی با بریتانیای کبیر دارد. بیکاری در این ناحیه بیشتر از سایر مناطق بریتانیا است. در زمانهای گذشته، تولید کتان و کشتی سازی دو صنعت سنتی آنها به شمار می‌رفت. در دهه‌های گذشته، تولید به طور گسترده‌ای کاهش یافته است به دلیل آنکه شرکتها در این جزیره احساس امنیت نمی‌کنند. کشمکش و نزاع میان دو گروه اصلی مذهبی پروتستان و کاتولیک به مدت بیش از چهارصد سال به طول انجامیده است. در نیمه دوم قرن بیستم درگیری‌های خشونت آمیز میان این دو گروه موجب کشته شدن بیش از 3000 نفر شد. در اواخر این قرن، توافقنامه‌ی صلحی به امضاء رسید که انتظار می‌رفت صلح را به ایرلند شمالی به ارمغان آورد.

زمین و شرایط آب و هوایی

ایرلند شمالی مساحتی حدود 14000 کیلومتر مربع یعنی حدود یک ششم مساحت کل این جزیره را پوشش می‌دهد.
این سرزمین، پر از تپه با دشتها، دره‌ها و کوه‌های کم ارتفاع است. و دارای دریاچه یا آب دریاهای بسیاری است که در این چشم انداز قرار گرفته‌اند. تابستانهای آن خنک و همراه با باد بوده و از زمستانهای معتدلی برخوردار است. در این سرزمین در طول سال باران می‌بارد.

جمعیت

جمعیت ایرلند شمالی متشکل از دو گروه اصلی است. نیمی از مردم پروتستان هستند. آنها نوادگان مهاجران انگلیسی و اسکاتلندی بوده که در قرن هفدهم به این منطقه آمدند. حدود 40% از آنها کاتولیکهای ایرلندی را تشکیل می‌دهند. این دو گروه در محله‌های مخصوص خود به طور مجزا زندگی می‌کنند.
پایتخت ایرلند شمالی شهر بلفاست با جمعیت حدود 500000 نفر است. شهر لندن دِری واقع در شمال غرب دومین شهر بزرگ ایرلند شمالی به حساب می‌آید.
اقتصاد ایرلند شمالی ارتباط نزدیکی با بریتانیای کبیر دارد. بیکاری در این ناحیه بیشتر از سایر مناطق بریتانیا است. در زمانهای گذشته، تولید کتان و کشتی سازی دو صنعت سنتی آنها به شمار می‌رفت. در دهه‌های گذشته، تولید به طور گسترده‌ای کاهش یافته است به دلیل آنکه شرکتها در این جزیره احساس امنیت نمی‌کنند.
کشاورزی هنوز هم نقش مهمی در ایرلند شمالی ایفاء می‌کند. مرغ به جهت تأمین تخم مرغ و گوشت پرورش داده می‌شود. دامداریها محصولات لبنی و شیر تولید کرده و ماهی از آبهای اطراف ایرلند شمالی صید می‌شود.

تاریخچه دوران نخست

در حدود سال 300 پیش از میلاد، قبایل سلتیک به ایرلند حمله کردند. آنها 5 قلمرو در این جزیره بنانهادند. شمالی‌ترین قلمرو یعنی ایرلند شمالی امروزی، اولستر نامیده می‌شد.
گرچه رومی‌ها، کنترل ایرلند را در دست نداشتند اما نفوذ آنها بر این سرزمین بسیار زیاد بود. ایرلندی‌ها احتمالاً از سکه‌های رومی استفاده کرده و زبانی که در نواحی ایرلند صحبت می‌شد شاید تحت تأثیر لاتین قرار داشت.
در حدود سال 400 پس از میلاد سنت پاتریک مسیحیت را به مردم ایرلند معرفی کرد. او کلیساها و مبلغان دیگری را منصوب کرد. مابین سال 800 تا 1000 پس از میلاد وایکینگها به ایرلند حمله کردند. هنگامی که نورمان‌ها در قرن دوازدهم به ایرلند حمله‌ور شدند، این جزیره به قلمروهای کوچکتر بسیاری تقسیم شد. با گذشت زمان پادشاهان انگلیس شروع به تحت کنترل قرار دادن این جزیره نمودند.  

آغاز درگیری

هنگامی که هنری هشتم در قرن شانزدهم انگلستان را به یک کشور پروتستان تبدیل ساخت، اکثر ایرلندی‌ها در مذهب کاتولیک رومی باقی ماندند. پادشاهان انگلستان یکی پس از دیگری سربازانی را به ایرلند به منظور پروتستان ساختن آنها می‌فرستادند.
در طول زمان، صاحبان زمین در بخش شمالی ایرلند از زمین خود فراری شده و آن را برای پادشاه انگلیس باقی می‌گذاشتند. جیمز اول هزاران مهاجر پروتستانی را جهت سکونت در سرزمینی که به مردم کاتولیک تعلق داشت فرستاد. به این جامعه مستعمره نشین می‌گفتند.
کاتولیکها علیه این سیاست شورش کردند اما در اواسط قرن هفدهم در نهایت شکست خوردند. کاتولیکها بدون زمین و قدرت ماندند.
نزدیک به آغاز قرن نوزدهم، بریتانیا کنترل تمام جزیره را بدست آورده بود. ایرلند به ولز انگلستان و اسکاتلند پیوسته تا بریتانیای کبیر یا پادشاهی متحد را تشکیل دهد.
تقسیم ایرلند
در طول قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم، گروهای ایرلندی بیشتر و بیشتری شروع به مبارزه برای استقلال خود کردند. اما پروتستانیهایی که در ناحیه شمالی این جزیره زندگی می‌کردند خواستار ماندن با بریتانیای کبیر بودند.
در سال 1922 این جزیره تقسیم شد. شش کشور اکثراً پروتستان نشین در شمال به عنوان بخشی از بریتانیا باقی ماندند. مابقی این جزیره که عمدتاً کاتولیکها را تشکیل می‌داد به دولت آزاد ایرلند و جمهوری مستقل در سال 1949 تبدیل شدند.
تا سال 1972 ایرلند شمالی اجازه داشت حکومت خود را داشته باشد. در طول این زمان کاتولیکهایی که در این قلمرو پروتستان نشین زندگی می‌کردند زندگی راحتی نداشتند. آنها از حقوق و فرصتهای مشابه با پروستانها برخوردار نبودند. آنها در تمام جنبه‌های زندگی مورد تبعیض قرار می‌گرفتند. این افراد به سختی شغل به دست آورده، پول کمتری از دولت دریافت می‌کردند و اغلب مورد آزار و اذیت پلیس قرار می‌گرفتند.

آشوب و ناامنی

در اواخر دهه 1960 شورشهایی میان پروتستانها و کاتولیکها در بلفاست و لندن دری درگرفت. دهه‌های خشونت آمیزی که به دنبال آن آمد را به عنوان «تروبلز به معنای آشوب و ناامنی» نامگذاری کردند.
در آغاز دهه 1970 دولت بریتانیا سربازانی را به منظور ایجاد صلح به ایرلند شمالی فرستاد و تصمیم گرفت ایرلند شمالی را به طور مستقیم از لندن اداره نماید.
هنگامی که 13 تظاهر کننده غیر مسلح در طول راهپیمایی اعتراضی در خیابانهای لندن دری در 31 ژانویه 1972 مورد اصابت گلوله قرار گرفته و به قتل رسیدند، آتش جنگ شعله ورتر شد. این حادثه به عنوان «یکشنبه خونین» نامگذاری شد.
هر دو گروه مذهبی شروع به تشکیل سازمانهای شبه نظامی کردند. ارتش جمهوری خواه ایرلند (IRA) در سمت کاتولیک حملاتی را به پروتستانیهای واقع در شمال آغاز کرد. این ارتش قصد داشت بریتانیا را مجبور سازد از ایرلند شمالی خارج شده و یک کشور واحد کاتولیک در این جزیره تشکیل دهد. از سوی دیگر در ناحیه پروتستانیها، انجمن دفاع اولستر و سایرین، افراد کاتولیکی که در اولستر زندگی می‌کردند را ترور می‌کردند.
در دهه 1980، IRA شروع به حمله به بریتانیا در انگلستان کرد. آنها بمبهایی در لندن کار گذاشته، مقامات عالی رتبه را ربوده و می‌کشتند. فعالان دستگیر و به زندان انداخته می‌شدند. در طول دهه 80 بعضی از آنها در طول اعتصاب غذا جان می‌باختند.
در دهه 1990 دولت بریتانیا شروع به کار بر روی راه حلی صلح آمیز جهت خاتمه دادن به این آشوب کرد. در بیش از 30 سال خشونت بیش از 3000 نفر در این درگیری جان خود را از دست دادند.

روند ایجاد صلح

با گذشت زمان هر دو طرف به این موضوع پی بردند که خشونت نمی‌تواند راه حل این درگیریها باشد. دولتهای بریتانیا و ایرلند سعی کردند طرفهای سیاسی و شبه نظامی را به پای میز کنفرانس بکشانند. به علاوه IRA وعده داد که به تمام فعالیتهای خشونت آمیز خود خاتمه می‌دهد. در آخر، مذاکرات با امضای موافقتنامه‌ای تاریخی تحت عنوان جمعه نیک (Good Friday‎) در سال 1998 به پایان رسید.
نکات اصلی آن عبارتنداز:
• آینده ایرلند شمالی بایستی توسط مردم آن تعیین شود.
• تمام گروه‌های سیاسی باید قدرت را در ایرلند شمالی با یکدیگر تقسیم کنند.
• ایجاد مجمع ایرلند شمالی با اختیارات قانون گذاری
• به موجب آن بریتانیا و جمهوری ایرلند بر سر تشکیل شورای حل مشکلات در ایرلند شمالی توافق می‌نمایند.
• تمام زندانیان بایستی آزاد شوند.
• تمام سلاح‌های گروه‌های شبه نظامی بایستی در عرض دو سال کنار گذاشته شوند.
• جمهوری ایرلند به دنبال پیوستن و اتحاد با ایرلند شمالی نخواهد بود.
طی یک همه پرسی مردم ایرلند شمالی موافقت خود را مبنی بر قبول این پیمان اعلام و در ماه ژوئن 1998 گروه قانونگذار یا مجلس جدید انتخاب شد. با این حال، در سالهای بعد همه چیز طبق برنامه ریزی انجام شده پیش نرفت. گروه‌های شبه نظامی به یکدیگر اعتماد نکرده و هنگامی که ارتش جمهوری خواه ایرلند (IRA) حاضر به تسلیم سلاح‌های خود نشد، دولت بریتانیا مجوز مستقیم را مجدداً صادر نمود.
در نهایت پس از سالها نزاع و اختلاف، IRA در سال 2005 اعلام نمود که تمام سلاح‌های خود را تسلیم خواهد کرد.
در سال 2007 رهبران حزب کاتولیک، سین فیین و حزب اتحادیه‌های دموکرات پروتستان به توافق تاریخی جهت تقسیم قدرت در دولت ایرلند شمالی رسیدند. گروه‌های قانونگذار مجدداً جلسه غیر رسمی تشکیل دادند.
در جولای 2007 دولت بریتانیا به حضور نظامی خود در ایرلند شمالی خاتمه داد. همکاری میان این دو گروه نشانه آن است که یک صلح پایدار در نهایت به ایرلند شمالی رسیده است.
ساختمان پارلمان استورمونت در بلفاست