15 مرداد 1388 / 14 شعبان 1430 / 6 اوت 2009

تا قبل از سال 1348، دانش آموزاني كه دوره شش ساله تحصيلات متوسطه را پشت سر مي‏گذاشتند پس از موفقيت در آزمون ورود به دانشگاه‏ها، مي‏توانستند به تحصيل در دانشگاه اشتغال ورزند. با افزايش تعداد متقاضيان ورود به دوره‏هاي آموزش عالي، وزارت علوم تصميم گرفت طي آزموني كه به كنكور موسوم شد، داوطلباني را كه در اين آزمون موفقيت لازم را به دست آورند، براي ورود به دانشگاه، پذيرش نمايد. از اين رو اولين كنكور سراسري ورود به دانشگاه‏ها در پانزدهم مرداد 1348 با شركت حدود پنجاه هزار داوطلب انجام گرفت. اين تعداد در سال‏هاي بعد رو به فزوني نهاد به طوري كه در آزمون ورودي سال 92 1352 هزار نفر شركت كردند و در سال 1355، تعداد شركت كنندگان از مرز 220 هزار تن گذشت. كنكور پس از پيروزي انقلاب نيز همراه با تحولاتي ادامه يافت و به ميزان رشد جمعيت جوان كشور، تقاضاي ورود به دانشگاه نيز افزايش يافت. چنانكه در كنكور سال 1382، يك ميليون و پانصد هزار نفر در پنج رشته علوم رياضي، علوم تجربي، علوم انساني، هنر و زبان‏هاي خارجي به رقابت پرداختند كه از لحاظ آماري در حدود 30 برابر نسبت به ابتدا افزايش داشته است. به طور معمول در هر نوبت كنكور 10 الي 15 درصد شركت كنندگان به دانشگاه راه مي‏يابند كه در طي سال‏هاي اخير، حضور دانشجويان دختر از مرز پنجاه درصد كل داوطلبان فراتر رفته و بيش از شصت درصد قبولي‏هاي دانشگاه را خانم‏ها تشكيل مي‏دهند.
سردار رشيد اسلام، سرلشكر خلبان، عباس بابايي، در سال 1329 ش در قزوين به دنيا آمد و در سال 1348 به دانشكده خلباني نيروي هوايي راه يافت. وي پس از گذراندن دوره آموزش مقدماتي، براي تكميل دوره به آمريكا رفت و دوره خود را در آمريكا با موفقيت سپري كرد. شهيد بابايي با دارا بودن تعهد و تخصص، در مرداد 1360 به فرماندهي پايگاه هشتم هوايي اصفهان رسيد. اين سردار رشيد اسلام، قسمت اعظم حضور خود را در پروازهاي عملياتي گذراند و سه هزار ساعت پرواز كرد. سرلشكر بابايي با روحيه شهادت‏طلبي به همراه شجاعت و ايثاري كه در طول سال‏هاي دفاع مقدس به نمايش گذاشت، صفحات نوين و زريني بر تاريخ نيروي هوايي افزود و تنها در دو سال آخر عمر، بيش از شصت ماموريت جنگي را با موفقيت كامل به انجام رساند. اين خلبان غيور ارتش اسلام سرانجام در پانزدهم مرداد 1366 ش برابر با عيد قربان، در يك عمليات برون مرزي به شهادت رسيد و در تشييعي با شكوه در گلزار شهداي قزوين به خاك سپرده شد. وي در هنگام شهادت، معاون عملياتي نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران بود.
يك روز پس از گذشت پذيرش قطعنامه 598 توسط ايران اسلامي، رژيم جنگ افروز عراق با بمباران نيروگاه اتمي بوشهر، خوي تجاوزگري خود را بار ديگر آشكار كرد. در ادامه، در 31 تيرماه، ناگهان حمله گسترده خود را به خاك جمهوري اسلامي ايران آغازنمود و قصد داشت تا بار ديگر خرمشهر را اشغال كند. اما رزمندگان جان بركف، جانانه در مقابل دشمن متجاوز ايستادگي كرده و بعثيون را با دادن تلفات فراوان وادار به فرار كردند. سرانجام رژيم عراق با مشاهده قاطعيت مسؤولان جمهوري اسلامي ايران در دفاع از حقوق خود، چاره‏اي جز تن دادن به اجراي قطعنامه 598 نديد و آن را در 15 مرداد 1367 پذيرفت.
شاپور بختيار، آخرين نخست‏وزير رژيم محمد رضا پهلوي، در سال 1293 به دنيا آمد. تحصيلات متوسطه بختيار در مدرسه فرانسوي بيروت سپري شد و در سال 1316 براي ادامه تحصيل راهي پاريس گرديد. دوران 8 ساله اقامت بختيار در پاريس، تاثيري عميق بر خلق وخوي او گذاشت. تاثيري كه توانست هويت فرانسوي را بر هويت ايراني او غلبه دهد، تا اين‏كه در سال 1318 ش با يك دختر فرانسوي ازدواج كرد. بختيار پس از دريافت دكتراي حقوق از دانشگاه سوربن، در 1324 بدون همسر و سه فرزندش به تهران بازگشت و به حضور شاه جوان راه يافت. از آن پس مدارج ترقي را در ادارات دولتي پيمود و با جبهه‏هاي سياسي متمايل به غرب، همكاري كرد. پس از كودتاي 28 مرداد، به جرم همكاري با حزب توده دستگير و 2/5 سال محبوس شد. بختيار در سال‏هاي دهه 1340 به پاس خدماتش در جبهه ملي دوم، از مراحم خاص دربار برخوردار گرديد و مديريت تعدادي از شركت‏هاي بنياد پهلوي را بر عهده گرفت. در حالي كه روند رو به رشد مخالفت مردم مسلمان با حكومت رژيم پهلوي هر روز شدت مي‏يافت، بختيار به عنوان آخرين تير تركش شاه، مقام نخست‏وزيري را عهده‏دار گرديد. اما او توانست اين سمت را تنها 37 روز حفظ كند. او در طول اين مدت كوشيد تا به كمك امپرياليسم آمريكا، رژيم در حال مرگ پهلوي را نجات دهد. وي در اين دوران كوتاه به طراحي توطئه‏هايي نيز مبادرت ورزيد كه طرح انفجار هواپيماي حامل حضرت امام خميني(ره) در مسير بازگشت به تهران از آن جمله بود. با سقوط رژيم پهلوي، شاپور بختيار، پس از يك دوره اختفا در تهران، با حمايت دست‏هاي مرموزي به خارج گريخت و عازم فرانسه شد. بختيار در فرانسه مورد حمايت كامل سرويس‏هاي اطلاعاتي غرب قرار گرفت و با تغذيه كلانِ مالي محافل صهيونيستي ، نخستين فعاليت‏هاي توطئه‏گرايانه را عليه نظام نوپاي جمهوري اسلامي آغاز كرد. از مهم‏ترين اين توطئه‏ها، كودتاي نافرجام نوژه در تيرماه 1359 و طرح تجزيه خوزستان بود كه هر دو با شكست مواجه گرديد. شاپور بختيار نزديك به 12 سال به عمليات خيانت‏بار خود عليه آرمان‏هاي ملت و استقلال و تماميت ارضي جمهوري اسلامي ايران ادامه داد تا اينكه سرانجام در نيمه مرداد 1370 در 77 سالگي در ويلاي مسكونيش در حومه پاريس توسط افراد ناشناس به قتل رسيد.
ابوالفتح كمال الدين موسي بن يونس معروف به ابن منعه، فقيهِ شافعي، طبيب، منجم و رياضي دان مسلمان در سال 551 ق در موصِل عراق به دنيا آمد. پس از فراگيري علوم مقدماتي در زادگاه خود، راهي بغداد گرديد و در مدرسه‏ي نظاميه‏ي آن شهر به تكميل تحصيلات خود پرداخت. ابن يونس در عصري كه دوره‏ي شكوفايى علمي در تمدن اسلامي به شمار مي‏رفت، در علوم و فنون گوناگون، صاحبِ دانش و مهارت بود به طوري كه حَنَفيان نزد او فقه حنفي مي‏آموختند و يهوديان و مسيحيان در تفسير تورات و انجيل به او رجوع مي‏كردند. اين دانشمند مسلمان پس از اتمام تحصيلات خود، در قاهره به تدريس پرداخت و آثار فراواني را تأليف نمود. اسرار السلطانيه، عيون المنطق و مفردات الفاظ القانون از آن جمله‏اند.
ابوعبداللَّه محمد بن احمد بن محمد، معروف به ابن مرزوق حفيد، در ربيع الاول سال 766 ق در مغرب به دنيا آمد. او در روزگار جواني در طي سفرهايى كه به مكه، قسطنطنيه، اسكندريه، قاهره و... داشت، نزد مشايخ و بزرگان علم و ادب آن سرزمين‏ها نظير سراج‏الدين بَلقيني، زين الدين عراقي، ابن خلدون، ابوحيّان نحوي و ابن هِشام انصاري دانش آموخت. برخي ديگر از خاندان ابن مرزوق نيز از بزرگان فقه و ادب و سياست بوده‏اند. ابن مرزوق حفيد در زمينه‏ي فرهنگ اسلامي عصر خويش، تأثيري بسزا برجاي نهاده است. آن چه در مورد حفيد حائز اهميت مي‏نمايد، وجود نام وي در بسيار از طُرُق اجازات، به ويژه اجازات حجاز و مغرب است. او صاحب تاليفات متعدد بوده كه برخي از آن‏ها به صورت خطّي در كتابخانه‏هاي جهان نگهداري مي‏شوند. رَوضةالاعلام در حديث، المفتاتيحُ المَرزوقيَّه و نيز منظومه‏اي در حديث از جمله آثار ابن مرزوق حفيد است. اين محدث و دانشمند مسلمان در سال 842 ق در 78 سالگي در مصر يا مغرب درگذشت.
ميرزا مرتضي خان متخلص به فرهنگ با تلاش و پشتكار بسيار به تحصيل دانش‏هاي متداول زمان خود پرداخت. ميرزا مرتضي فرهنگ با آغاز نهضت مشروطيت به صف مبارزانِ مشروطه خواه پيوست و هم‏زمان با فعاليت‏هاي سياسي بر ضد استبداد قاجاريه، به كار روزنامه نگاري نيز اشتغال ورزيد. او روزنامه‏هايى را با نام‏هاي فرهنگ، خاورستان و پايتخت منتشر كرد. ميرزا مرتضي خان فرهنگ مدتي را در شهرهاي استامبول، ويَن و پاريس گذرانيد و در اين مدت، ضمن تكميل تحصيلات علمي خود، به نشر علوم و معارف اسلامي نيز همت گماشت. فرهنگ در سرودن شعر، داراي طبعي روان و در نويسندگي نيز چيره دست بود. اشعار او بيشتر در روزنامه‏هاي ايران، فرانسه و تركيه به چاپ رسيده است.
بنجامين جانسون نويسنده و اديب معروف انگليسي در يازدهم ژوئن 1573م در نزديكي لندن پايتخت انگلستان به دنيا آمد و در كودكي يتيم شد. از اين رو زندگي سختي را آغاز كرد و به دليل فقرمالي، به كارگري مشغول گرديد. او پس از چندي به مدرسه رفت و با ادبيات آشنايى تام پيدا كرد. جانسون هم‏چنين سالياني عليه اسپانيايى‏ها جنگيد و در نهايت به بازيگري تئاتر روي آورد. آشنايى جانسون با گروه بازيگران تئاتر، مسير زندگي‏اش را تغيير داد و از آن زمان به بعد، فعاليت هنري خود را در امر نمايش‏نامه نويسي آغاز نمود. او در سال 1598م در يك دوئل و جنگ تن به تن، شخصي را كشت و به زندان افتاد. جانسون پس از آزادي، كار ادبي و هنري خود را دنبال كرد. وي علاوه بر نمايش‏نامه‏نويسي، اشعار غنايى دل‏انگيزي هم سروده است اما كمدي‏هاي اوست كه باعث شهرت وي شده‏اند. نمايش‏نامه‏هاي كمدي جانسون نشانگر دقت و تيزبيني نويسنده آنهاست. او كاريكاتورهايى از مردمان زمان خود را همراه با خصلت‏هايى چون پول‏پرستي، خسّت و حقه‏بازي ترسيم مي‏كند و اعمال و رفتار حماقت‏آميز برخي انسان‏ها را مورد انتقاد قرار مي‏دهد. جانسون از دوستان نزديك ويليام شكسپير، اديب شهير هموطنش بود و بعد از او، بزرگ‏ترين نويسنده كلاسيك قرن شانزده و هفدهم انگلستان محسوب مي‏گردد. اشعار بنجامين جانسون بيشترْ عميق است تا پرشور، و كمدي‏هاي طنزآميزش از بينشي نيرومند برخوردارند. ادراك عالي هنري جانسون راه تازه‏اي در كمدي انگلستان گشود، آن را در حد وسيعي به جانب تازگي سوق داد و بنيان كمدي آداب و رسوم را بر جاي گذارد. سبك خاص جانسون به عنوان سبكي طنزآميز، انتقادي، واقع بينانه و ارشادي، قرن‏ها پس از مرگش باقي ماند. وي در عين حال كه در جريان زمان خود قرار داشت، ارتباطش را با گذشته حفظ كرد و آثار نويسندگان روم باستان را سرمشق خود قرار داده است. جانسون رياست انجمني ادبي را برعهده داشت و سخنراني‏هايش در اين انجمن، انديشه‏هاي تازه‏اي از نقد ادبي به دست داد و بر نويسندگان پس از خود، نفوذ عظيمي بر جاي گذارد. نفوذ عظيم جانسون در عالم تئاتر تا قرن هجدهم باقي ماند و بر ادباي آينده تاثير زيادي نهاد. از جمله آثار درخشان جانسون، نمايشنامه كمدي كيمياگر است كه در تئاترهاي جهان به طور مكرر به نمايش درآمده است. هم‏چنين روباه، مردم خوشحال، نقاب سياه، مردم غمگين و شعرباف از آثار مشهور اوست. بنجامين جانسون سرانجام در ششم اوت 1637م بر اثربيماري در 64 سالگي در لندن درگذشت.
كارل ويلهلم شل، شيمي دان سوئدي در ششم اوت 1742 م در منطقه استرال سوئد متولد گرديد و پس از پايان تحصيلات به تحقيق در علم شيمي پرداخت. كشف گليسيرين، كلر و منگنز از نتايج تحقيقاتِ اين شيمي دان معروف است. بر همين اساس، وي به عنوان يكي از افتخارات علمي سوئد و از بزرگترين شيمي‏دان‏هاي قرن هجدهم در اين كشور محسوب مي‏گردد. ويلهلم شل سرانجام در هفتم سپتامبر 1786م در 44 سالگي درگذشت.
كشور جمهوري بوليوي با 1/098/581 كيلومتر مربع وسعت در قاره امريكاي جنوبي و در همسايگي كشورهاي پرو، شيلي، آرژانتين، پاراگوئه و برزيل واقع شده است. جمعيت اين كشور بيش از 8 ميليون نفر است كه بيشتر از نژاد سرخ و اكثراً كاتوليك مذهبند. لاپاز پايتخت و واحد پول آن بوليويانو مي‏باشد. پيش‏بيني مي‏شود كه جمعيت بوليوي تا سال 2025م بيش از 13 ميليون نفر خواهد بود. مردم بوليوي به 3 زبان رسمي اسپانيايى، كچوآ و آيمارا صحبت مي‏كنند، البته ساير زبان‏هاي بومي نيز رايج است. از شهرهاي مهم بوليوي، سانتاكروز، ال آلتو و سوكره است. استعمار اسپانيا بر اين سرزمين از سال 1538م آغاز شد و پس از نزديك به سه قرن، در سال 1809 به همت سيمون بوليوار آزادي خواه معروف، انقلاب بر ضدّ اسپانيا آغاز شد و تا سال 1824 انقلابيون بر نواحي وسيعي از مستعمرات اسپانيا در اين قاره مسلط شدند. سرزمين بوليوي در نهايت در ششم اوت 1825م به طور كامل مستقل شد و به پاس تلاش سيمون بوليوار، نام اين كشور را بوليوي نهادند. كشور بوليوي به كشور هزار كودتا معروف است و طي 60 سال بيش از 190 كودتا در آن صورت گرفته است. نظام سياسي حاكم بر بوليوي چند حزبي با دو مجلس قانون‏گزاري جمهوري است.
فردينانْدْ كنينْگْ اسكات شيلِّر، فيلسوف انگليسي، در 16 اوت 1864م در يكي از شهرهاي آلمان به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات خود، به مدت بيش از 33 سال به تدريس فلسفه پرداخت و تا ماه‏هاي آخر عمر به اين كار مشغول بود. گرچه شيلْلِر در فلسفه از طرفداران و از نمايندگان برجسته انگليسي در مكتب فلسفي اصالت عمل به شمار مي‏رفت، اما ترجيح مي‏داد به جاي اصالت عمل يا پراگماتيسم، لفظ اومانيسم يا انسان محوري را به كار بَرَد. شيلْلِر از معتقدان و طرفداران گرايش كمّي كردن رفتار در روان‏شناسي بود. به نظر او، اين شيوه، افق انديشه را وسيع‏تر مي‏سازد و به فيلسوف توانايى مي‏دهد كه بر تمامي علومي كه با كشف حقايق انساني سر و كار دارند نظارت كند. در حقيقت، شيلْلِر با منطقي كردن مطالعات فلسفي به فهم بهتر اصطلاحات و روشن‏تر فكر كردن مي‏انديشيد. از شيلْلِر آثار متعددي بر جاي مانده كه معماهاي ابوالهول، اومانيسم، منطق و منطق براي عمل از آن جمله‏اند. فرديناند شيلْلِر سرانجام در 6 اوت 1937م در 73 سالگي درگذشت.
پس از شكست آلمان در جنگ جهاني دوم، متفقين از ژاپن خواستند تا خود را تسليم نمايد. اما اين درخواست با مخالفت ژاپن مواجه شد. از اين رو، در آخرين روزهاي جنگ جهاني دوم، سران ايالات متحده امريكا تصميم گرفتند براي نخستين بار در جهان از بمب هسته‏اي استفاده كنند. اين بمب به ميزان 20 هزار تن ماده منفجره تي. ان .تي قدرت تخريب داشت. در اين ميان، علي‏رغم مخالفت دانشمندان هسته‏اي امريكا براي استفاده از اين بمب در شهرها و مناطق پرجمعيت، هاري ترومن، رئيس جمهور وقت امريكا به اين مخالفت‏ها اعتنا نكرد و به دستور او در روز ششم اوت 1945م، نخستين بمب هسته‏اي كه نام رمز آن را پسر كوچولو گذاشته بودند بر شهر ژاپني هيروشيما افكنده شد. اين بمب، شهر هيروشيما را كه در آن زمان بيش از 340 هزار نفر جمعيت داشت به جهنمي از آتش و دود مبدل ساخت و هشتاد هزار نفر را در دم كشت. از باقي‏مانده جمعيت آن نيز قريب به دويست هزار نفر دچار سوختگي و عوارض ناشي از تشعشعات هسته‏اي شده و به تدريج تلف يا ناقص و معلول شدند. اين در حالي است كه اثرات مخرب اين بمباران هسته‏اي هنوز هم ادامه دارد و محيط زيست و نسل‏هاي بعدي ژاپن را تحت تأثير منفي خود قرار داده است. امريكا سه روز پس از بمباران هسته‏اي هيروشيما، يكي ديگر از شهرهاي ژاپن به نام ناكازاكي را نيز هدف بمباران هسته‏اي قرار داد كه در نهايتْ ژاپن، وادار به تسليم در جنگ جهاني دوم شد.
جمهوري جامائيكا با 10/991 كيلومتر مربع وسعت در قاره امريكاي مركزي، در شمال درياي كارائيب و در جنوب كوبا واقع شده است. جمعيت جامائيكا 2/6 ميليون نفر است كه عمدتاً از نژاد سياه و داراي مذهب پروتستان مي‏باشند. پايتخت جامائيكا، كينگستون و واحد پول آن دلار است. پيش‏بيني مي‏شود تا سال 2025 جمعيت جامائيكا بيش از 3 ميليون نفر خواهد بود. زبان رسمي مردم جامائيكا انگليسي و خط آنها لاتين است. پورتْ‏مور و مونته‏گوبي از شهرهاي مهم آن هستند. جامائيكا به همراه 9 مستعمره ديگر انگلستان در درياي كارائيب، در سال 1958م اتحاديه‏اي به نام فدراسيون جزاير هند غربي را تشكيل دادند. ولي مدت اين فدراسيون ديري نپاييد و سرانجام در سال 1962 با استقلال اعضاي مهم آن، منحل شد. جامائيكا نيز در تاريخ ششم اوت 1962م به استقلال دست يافت و داراي حكومت فرمانداري كل شد.
پيروزي انقلاب اسلامي و قطع شدن دست چپاولگران و بيگانگان از سرزمين اسلامي ايران، ضربه‏اي محكم بر منافع امريكاي جهان‏خوار وارد آورد. با اين حال دومين ضربه پس از تسخير لانه جاسوسي اين كشور در تهران در سوم نوامبر 1979 شكل گرفت. در اولين عكس‏العمل اقتصادي نسبت به اين مسئله، دولت امريكا در 8 نوامبر همان سال، مانع از ارسال كالاهاي نظامي كه توسط ايران خريداري و بهاي آن پرداخت شده بود، گرديد و يك هفته پس از آن، از سوي رئيس جمهوري امريكا، فرمان مسدود كردن كليه اموال و منافع مربوط به ايران صادر شد. اين وضعيت در سال‏هاي بعد با شدت و ضعف پيگيري مي‏شد. در همين راستا قانون تشديد تحريم اقتصادي امريكا عليه ايران، با امضاي بيل كلينتون رئيس جمهور وقت امريكا در ششم اوت 1996م قابليت اجرايي يافت. اين قانون به نام سناتورِ پيشنهاد دهنده آن، "قانون داماتو" نام گرفت. بر اساس قانون داماتو، هر شركتي كه در صنايع نفت و گاز ايران، بيش از چهل ميليون دلار سرمايه گذاري كند، مشمول تحريم امريكا مي‏شود. واشينگتن با تصويب اين قانون، تلاش كرد ايران را تحت فشار قرار دهد تا از مقابله با سياست‏هاي توسعه طلبانه و مداخله جويانه امريكا در منطقه و جهان دست بردارد. اما تصويب قانون داماتو، خشم و نارضايتي ساير كشورها، حتي متحدان اروپايي امريكا را برانگيخت. زيرا اين قانون مغاير استقلال عمل و حاكميت ملي اين كشورها بود. البته امريكا بعدها سقف سرمايه گذاري در صنايع نفت و گاز ايران را به بيست ميليون دلار كاهش داد. با اين حال در سپتامبر سال 1997م، شركت نفتي فرانسوي "توتال" بدون توجه به قانون داماتو، 600 ميليون دلار براي استخراج گاز ايران سرمايه‏گذاري كرد. پس از آن شركت‏هاي ديگري نيز در صنايع نفت و گاز ايران سرمايه گذاري نمودند. به اين ترتيب، امريكا در تعميم قوانين داخلي خود به ساير كشورهاي جهان شكست خورد و نه تنها موفق به انزواي ايران در عرصه بين‏المللي و منطقه‏اي نگرديد، بلكه اِعمال اين سياست، زيان‏هاي مالي كلاني نيز به شركت‏هاي امريكايي وارد آورد.
/خ