وضعیت سرطان: آیا ما به درمان نزدیک هستیم؟
 
چکیده
این مقاله به معضل سرطان و گسترش آن می پردازد و در نظر دارد راه های درمان آن را مورد بررسی قرار دهد. برای درمان سرطان راه های مختلفی وجود دارد از جمله شیمی درمانی، جراحی تومور، پرتودرمانی و ... . اما در این مقاله روش های جدیدی که محققان به تازگی بدنبال کشف و بررسی آن هستند را بیان می کند و مزایا و معایب هر کدام را شرح می دهد. چند نمونه از این روش های جدید که در این مقاله به شرح آنها پرداخته می شود عبارتند از تقویت سیستم ایمنی "آرسنال"، ویروس های درمانی و واکسن های نوآورانه، نانو ذرات ها، استراتژی گرسنگی تومور و ... . اما این نکته قابل توجه می باشد که مسیر طولانی برای رسیدن به درمان کامل سرطان ها در پیش است اما با توجه به پیشرفت علم و در دست داشتن ابزار دقیق و پیشرفته می توان امیدوار بود که روزی این مهم جامه عمل می پوشد.

تعداد کلمات : 2371 / تخمین زمان مطالعه : 11 دقیقه
 
 
نویسنده: Maria Cohut Published Friday 2 March 2018
مترجم: سید محمد حسن هاشمی
 
سرطان عامل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان است. سال هاست که محققان مطالعات دقیقی راجع به چگونگی متوقف کردن این بیماری مرگ بار در مسیرهایش، انجام داده اند. ما برای پیدا کردن درمان های موثرتر چقدر نزدیک هستیم؟ تا چه حد تحقیقات سرطان در این زمینه صورت گرفته است؟

سازمان بهداشت جهانی خاطر نشان می کند که در سراسر جهان، نزدیک به 1 در 6 مرگ و میر ناشی از سرطان است. تنها در ایالات متحده، موسسه ملی سرطان در سال 2017، 1.688.780 مورد سرطان جدید و 600.920 مرگ و میر مرتبط با سرطان تخمین زده است.

در حال حاضر، شایع ترین نوع درمان سرطان عبارتند از: شیمی درمانی، پرتودرمانی، جراحی تومور و در مورد سرطان پروستات و سرطان پستان، درمان هورمونی. با این حال درمان های دیگر در حال کشف و آغاز هستند. درمان هایی که به تنهایی یا به صورت ترکیبی با درمان های دیگر به منظور کمک به شکست سرطان موثرتر است و در حالت ایده آل عوارض جانبی کمتری دارند. هدف از نوآوری در درمان سرطان این است که به مجموعه ای از مسائل که به طور معمول ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و بیماران با آن مواجه دارند، بپردازد که شامل درمان تهاجمی همراه به عوارض جانبی ناخواسته، عود مجدد تومور پس از درمان، جراحی یا هر دو و سرطان های مهاجم که مقاوم نسبت به درمان هستند، مورد استفاده قرار گیرد. در زیر برخی از جدیدترین پیشرفت های تحقیقاتی در زمینه سرطان را بررسی می کنیم که به ما امید تازه ای می دهد که درمان های بهتر و استراتژی های پیشگیرانه به زودی جامه عمل می پوشد.

تقویت سیستم ایمنی "آرسنال"
یکی از انواع درمان که اخیراً توجه زیادی را به خود جلب کرده است ایمونوتراپی (ایمن درمانی) است که هدف آن تقویت آرسنال موجود در بدن در برابر بدنهای خارجی و سلول های مضر است. سیستم ایمنی بدن ما در برابر گسترش تومورهای سرطانی پاسخ می دهد. اما بسیاری از انواع سلول های سرطانی خیلی خطرناک هستند زیرا آنها روش هایی را برای نفوذ به سیستم ایمنی بدن دارند که یا به طور کامل آنها را نادیده می گیرند یا به آنها کمک می کنند.

مطالعه اخیر نشان می دهد برای جلوگیری از گسترش سرطان ممکن است ما مجبور به بررسی مولکول های غیر کدی مرموز شویم. بنابراین بعضی از انواع سرطان های تهاجمی می توانند به راحتی گسترش پیدا کنند و به شیمی درمانی یا پرتو درمانی مقاوم شوند.

با این حال به لطف آزمایشات invitro  و in vivo، محققان در حال حاضر یاد می گیرند که چگونه آنها ممکن است قادر به غیرفعال کردن سیستم های حفاظت از سلول های سرطانی شوند. مطالعه ای که سال گذشته در Immunology nature منتشر شد، دریافت که ماکروفاژها و یا گلبول های سفید خون که به طور معمول " دفع زباله های سلولی" (خوردن بقایای سلولی) و دیگر عوامل خارجی مضر به کار گرفته می شوند، سلول های سرطانی فوق العاده تهاجمی را نابود کردند.

به همین دلیل در تعامل با سلول های سرطانی ماکروفاژها یک سیگنال را نمی توانند بخوانند اما دو سیگنال به معنی دفع کردن عمل پاکسازی آنها می باشد. با این حال این دانش همچنین نشان داد که دانشمندان راه پیش رو را دارند: با مسدود کردن دو مسیر سیگنال مربوطه، سلول های سفید خون را مجددا فعال کردند تا کار خود را انجام دهند.در حال حاضر، شایع ترین نوع درمان سرطان عبارتند از: شیمی درمانی، پرتودرمانی، جراحی تومور و در مورد سرطان پروستات و سرطان پستان، درمان هورمونی. با این حال درمان های دیگر در حال کشف و آغاز هستند. درمان هایی که به تنهایی یا به صورت ترکیبی با درمان های دیگر به منظور کمک به شکست سرطان موثرتر است و در حالت ایده آل عوارض جانبی کمتری دارند. هدف از نوآوری در درمان سرطان این است که به مجموعه ای از مسائل که به طور معمول ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و بیماران با آن مواجه دارند، بپردازد که شامل درمان تهاجمی همراه به عوارض جانبی ناخواسته، عود مجدد تومور پس از درمان، جراحی یا هر دو و سرطان های مهاجم که مقاوم نسبت به درمان هستند، مورد استفاده قرار گیرد.

ویروس های درمانی و واکسن های نوآورانه
یک سلاح شگفت انگیز در مبارزه با سرطان می تواند ویروس های درمانی باشد که یک تیم از انگلیس در اویل سال جاری نشان داد. در آزمایش های خود، آنها موفق به استفاده از reovirus شدند که برای حمله به سلول های سرطانی مغز است در حالیکه به سلول های سالم آسیبی نمی رسانند. این اولین بار است که نشان داده شده است ویروس درمانی قادر به عبور از مانع مغز و خون است. براساس توضیح نویسندگان تحقیق و مطالعه، این نوع از ایمونوتراپی راهی را باز می کند که می تواند برای درمان بیشتر افراد مبتلا به سرطان تهاجمی مغزی مورد استفاده قرار گیرد.

یکی دیگر از زمینه های پیشرفت در ایمونوتراپی "واکسن های دندرتیک" است، یک استراتژی که در آن سلول های دندرتیک (که نقش کلیدی در پاسخ ایمنی بدن دارند) را از بدن انسان جمع آوری می کنند که با آنتی ژنهای خاص تومور مسلح شده اند که به آنها شکار و از بین بردن سلول های سرطانی را یاد خواهد داد و مجددا به بدن برای تقویت سیستم ایمنی بدن تزریق می شوند.

در یک مطالعه جدید، محققان در سوئیس راهی را برای بهبود عملکرد این واکسن های دندرتیک به وسیله ایجاد گیرنده های مصنوعی که قادر به تشخیص و دور کردن عامل های کوچک مرتبط با گسترش تومورهای سرطانی در بدن هستند، شناسایی کردند. با اتصال این گیرنده های مصنوعی به سلول های دندرتیک در واکسن ها، سلول های درمانی قادر به تشخیص سلول های مضر سرطانی با دقت بیشتری هستند. مهمتر از همه، مطالعات اخیر نشان داده اند که ایمونوتراپی ممکن است بهتر از درمان با شیمی درمانی باشد به ویژه اگر ابتدا داروهای شیمی درمانی مصرف شوند و سپس ادامه روند درمان با ایمونوتراپی باشد. اما این رویکرد دارای برخی مشکلات است. کنترل اثرات این روش ترکیبی دشوار است بنابراین گاهی ممکن است، بافت سالم  همراه با تومورهای سرطانی مورد حمله قرار گیرد. با این حال دانشمندان از دو موسسه در کارولینای شمالی ماده ای ایجاد کرده اند که پس از تزریق به بدن به صورت ژل تبدیل می شود: "a bioresponsive scaffold system"

چارچوب می تواند هر دو، شیمی درمانی و داروهای ایمونوتراپی را در یک زمان نگه دارد و آنها را ب طور سیستماتیک داخل تومورهای اولیه آزاد کند. این روش اجازه می دهد با کنترل بهتر هر دو درمان اطمینان حاصل شود که داروها تنها بر روی تومور هدف، عمل می کنند.

انقلاب نانو ذرات
صحبت در مورد ابزارهایی که به صورت خاص برای تهیه داروها که مستقیما به تومور و شکار تومورهای کوچک با دقت و کارایی می پردازد، چند سال گذشته یک رونق در توسعه فناوری نانو و توسعه ذرات برای درمان های سرطان دیده شده است. نانو ذرات، می توانند در درمان سرطان "یک بازی تعویض کننده" باشند. نانو ذرات، ذرات میکروسکوپی هستند که در تحقیقات بالینی در میان سایر رشته ها توجه زیادی را به خود جلب کرده اند زیرا آنها برای ما فرصتی جهت توسعه روش های دقیق و تهاجمی برای مقابله با بیماری فراهم می کنند.

ضرورتاً آنها می توانند سلول های سرطانی یا تومورهای سرطانی را بدون آسیب رساندن به سلول های سالم در محیط اطراف مورد هدف قرار می دهند. در حال حاضر بعضی از نانو ذرات ها برای درمان بسیار متمرکز با Hyperthermic ایجاده شده اند که نوعی از درمان است که با دمای بالا تومورهای سرطانی را مجبور به کوچک شدن می کند.

سال گذشته دانشمندان چینی و انگلیسی توانستند نوعی از تنظیم کننده نانوذراتی تولید کنند که توانست تومورها را در معرض حرارت قرار دهد و از تماس با بافت سالم جلوگیری کند. یکی از محققان مسئول این پروژه می گوید: این می تواند به طور بالقوه یک بازی تعویض کننده در راه درمان افراد مبتلا به سرطان باشد.

این عامل های کوچک همچنین می توانند  سلول های سرطانی ساقه مانند را مورد هدف قرار دهند که سلول های تقسیم نشدنی هستند که با انواع خاصی از سرطان های مقاوم در ارتباطند که با درمان های سنتی مانند شیمی درمانی نیز مرتبط هستند. بنابراین نانوذرات می تواند با داروها بارگذاری شود و سلول های بنیادی سرطانی را شکار کند تا از رشد یا عود تومور جلوگیری کند. دانشمندان با استفاده از نانو ذرات پر شده از دارو درمان انواع مختلف سرطان، از جمله سرطان پستان و سرطان آندومتر را تجربه کرده اند.

در درجه پایین تری از اهمیت ناقل های کوچک به نام Nanoprobes می توانند برای تشخیص حضور میکرومتاستازها استفاده شوند که تومورهای ثانویه بسیار کوچک هستند که با استفاده از روش های سنتی قابل دیده شدن نیستند. دکتر Steven k.Libutti مدیر موسسه سرطان راتلرز نیوجرسی در نیوبرانسویک میکرومتاستازها را پاشنه آشیل مدیریت جراحی برای سرطان می نامد و معتقد است که نانوپروف ها راه حل زیادی برای برطرف کردن مشکلات را دارند.
 

بیشتر بخوانید : روش های درمان سرطان

 
استراتژی گرسنگی تومور
نوع دیگری از استراتژی که محققان اخیرا بررسی کرده اند، گرسنگی دادن به تومورها و نرسیدن مواد مغذی است که آنها برای رشد و گسترش به آن نیاز دارند. این دانشمندان می گویند که در مورد سرطان های تهاجمی و انعطاف پذیر که نمی توانند به طور موثر ریشه کن شوند، به عنوان یک شانس باشد.

3 تحقیق مختلف _ که نتایج همه آنها در ژانویه سال جاری منتشر شد _ در مورد راه های قطع مواد مغذی موجود در سرطان را بررسی کرده اند. یکی از مطالعات راه های متوقف کردن گلوتامین، که یک اسید آمینه طبیعی است که از سلول های سرطانی تغذیه می کند، را مورد بررسی قرار داده است. در برخی از سرطان ها مانند پستان، ریه و روده بزرگ از این اسید آمینه برای حمایت از رشد آنها استفاده می کنند. با مسدود کردن دسترسی سلول های سرطانی به گلوتامین، محققان موفق شدند اثرات فشار اکسید کننده را به حداکثر برسانند که یک فرآیندی است که در نهایت باعث مرگ سلول ها می شود.

بعضی از انواع سرطان پستان تهاجمی ممکن است با متوقف کردن سلول ها از تغذیه آنزیم خاصی که به آنها کمک می کند تا انرژی لازم را که برای رشد دریافت کنند، متوقف شوند. همانطور که محققان دانشگاه Salford در انگلستان مشاهده کرده اند، روش دیگر برای از بین بردن سلول های سرطانی، مسدود کردن دسترسی آنها به ویتامین b2 است.

همانطور که یکی از نویسندگان این مقاله می گوید: این امیدوار کننده است که آغاز یک رویکرد جایگزین برای توقف سلول های بنیادی سرطانی باشد. این استراتژی می تواند به افراد مبتلا به سرطان برای دریافت درمان کمک کند تا از عوارض جانبی سمی شیمی درمانی جلوگیری شود.

درمان سرطان و اپی ژنتیک
اپی ژنتیک اشاره به تغییرات ایجاد شده در بدن ما با دگرگونی در بیان ژن دارد که تعیین می کند که آیا برخی از ویژگی های مشخص ظاهر می شوند یا اعمال و رفتارهای مشخص بر سطح بیولوژیکی تاثیر می گذارد. با توجه به تحقیقاتی که تاثیر این تغییرات را مورد توجه قرار داده اند، بسیاری از سرطان ها و نیز رفتار سلول های سرطانی، به واسطه عوامل اپی ژنتیک تعیین می شوند، پیشرفت های اخیر در زمینه اپی ژنتیک نشان داده است که سلول های سرطانی انسانی علاوه بر تغییرات ژنتیکی متعدد، اختلالات اپی ژنتیکی جهانی را نیز در برمی گیرد.

این تغییرات ژنتیکی و اپی ژنتیکی در تمام مراحل رشد سرطان تاثیر می گذارد، با یکدیگر همکاری می کنند تا پیشرفت سرطان را مانع شوند. بنابراین، برای متخصصان بسته به نقش آنها در پیشرفت در درمان سرطان مهم است که بدانند کی و کجا باید مداخله کنند و کدام ژن ها لازم است که خاموش یا فعال شوند. به عنوان مثال یک مطالعه به این نتیجه رسید که ژن مسئول وقوع بیماری هانتیگتون مجموعه ای از مولکول هاست که عمل آنها ممکن است در واقع مانع بروز سرطان شود.

اکنون چالش محققان این است که کانون پتانسیل های درمانی این فرآیند را بدون ایجاد بیماری هانتیگتون هدایت کنند. اما محققان خوش بین هستند. نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: ما معتقدیم درمان کوتاه مدت سرطان برای چند هفته امکان پذیر است. یکی دیگر از مطالعات اخیر توانست نشان دهد که سرطان های مثبت پستان گیرنده استروژن که در برابر شیمی درمانی مقاوم بودند، مقاومت خود را از طریق جهش های ژنتیکی افزایش می دهند که مزیت متاستاتیک را به تومور می دهند.

اما این دانش همچنین برای پژوهشگران یک وقفه ایجاد کرد که باعث شد آنها بدانند که نیاز به ارائه درمان پیشرفته تر برای چنین تومورهای سرسخت دارند. درمان ترکیبی که داروی Fulvestrant که داروی شیمی درمانی است را همراه با آنزیم بازدارنده تجربی ارائه می دهد.

همه اینها به چه معنی است؟
تحقیقات سرطان با سرعت کامل در حال انجام است و از پیشرفت های تکنولووژیکی که علم در سال های اخیر بدست آورده است، استفاده می کند. اما در ارتباط با درمان سرطان این به چه معناست؟ آیا در حال حاضر درمان برای همه نوع سرطان وجود دارد؟ این موضوع بحث و جدال است. هرچند مطالعات امیدوارانه تقریبا هر روز منتشر و تحت پوشش رسانه ها قرار می گیرند، انواع سرطان بسیار زیاد است. این امر بسیار دشوار است که بگوییم رویکردی که برای یک نوع کار می کند، قابل انطباق با همه است. همچنین در حالی که تحقیقات در حال ظهور درمان های موثرتری را نوید می دهند، بسیاری از این پروژه ها هنوز در مراحل اولیه خود هستند، مانند آزمایش های آزمایشگاهی In Vivi و In vitro . برخی از درمان های بالقوه هنوز راه زیادی برای انجام آزمایش های بالینی بر روی بیماران انسانی دارند. با این حال این بدان معنا نیست که ما باید همه امیدمان را از دست بدهیم. برخی از محققان توضیح می دهند که این تلاش ها باید ما را خوش بین سازد. در حالیکه ممکن است ما در مرحله ای نباشیم که بتوانیم به راحتی ادعا کنیم که سرطان ریشه کن می شود، دانش ما و ابزار دقیق تر ما را در صدر بازی نگه می دارد و شانس ما را برای مبارزه در برابر این موضوع بهبود می بخشد.

برگرفته از سایت: medicalnewstoday.com