تقاطع کانال های آبی

چکیده
هیچوقت اهمیت یک مجرای آبی را دست کم نگرید مخصوصا اگر دو اقیانوس را بهم متصل میکند. کانال ها امکان یک کشتیرانی سریع و آزاد را فراهم می کنند و اقتصاد جهانی را زنده نگه می دارند. هر تهدید نسبت به کانال های کشتیرانی بزرگ به معنی آشفتگی اقتصادی و سیاسی است.

تعداد کلمات : 1248 / تخمین زمان مطالعه : 6 دقیقه

 مقدمه
بحران کانال سوئز در سال 1956 رخ داد زمانی که مصر کانال سوئز را ملی کرد، اسرائیل، فرانسه و بریتانیا به آنجا حمله کردند. اتحاد جماهیر شوری سابق تهدید کرد که اگر مهاجمین نیروی های خود را عقب نکشند، اروپا را با سلاح هسته ای بمباران خواهند کرد. سیاست مداران همچنین تصمیم می گیرند که آیا یک کانال ساخته شود یا خیر. پروژه های پرهزینه و اغلب بحث بر انگیز  ساخت کانال ها عمدتا به شکست ختم می شوند. در حقیقت همان پروژه هایی که در نهایت با موفقیت به پایان رسیدند هم یا رها شده اند و یا معلق و ممنوع .

بعد از فتح مصر در سال 1798 ناپلئون دستور ساخت یک کانال در زمین های بین دریای سرخ و دریای مدیترانه را صادر کرد. از آنجایی که مشاوران معتقد بودند که دریای سرخ 10 متر عمیق تر از دریای مدیترانه است، به اشتباه گزارش دادند که این اب راه ممکن است باعث بروز فاجعه ای برای کشتیرانی شود. در سال 1847 بود که مهندسان دریافتند که اخلاف ارتفاع بسیار کمی بین این دو دریا وجود دارد. پس از آن کانال سوئز در سال 1869 افتتاح شد. زمانی که دیپلمات فرانسوی فردینانند دِ لسپس، کسی که به پیش برد پروژه کانال سوئز کمک کرده بود و اکنون به دنبال ساخت کانال پاناما بود، 25هزار کارگر جان خود را از دست دادند و ملیون ها فرانک هنگام لغو پروژه در سال 1889  به باد رفت. کانال نیمه کاره رها شد و دیپلمات فرانسوی به جرم کلاه برداری و فساد بازداشت شد.

در سال 1904 یک تیم آمریکایی حفاری نیمه کاره را باز بینی کرد و کانال پاناما در سال 1914 افتتاح شد. شکست زمانی رخ می دهد که همه از یک ایده ناامید شوند. کانال های نیمه کاره رها شده ممکن روزی دوباره بازنگری شوند. کسی چه می داند شاید یکی از همین روز ها یک پروژه رها شده دیگر بازنگری شود.
 

کانال نیکاراگوآ
5 سال پیش یک میلیاردر چینی تصمیم گرفت یک کانال 276 کیلومتری برای رقابت با کانال پاناما به سمت جنوب تاسیس کند. اما وقتی ونگ جینگ بیش از نیمی از سرمایه خود را در سقوط بازار سهام از دست داد، این پروژه رها شد و تا امروز معلق مانده است ایده ایجاد کانال نیکاراگوآ حدود 160 سال است که مطرح شده است. در سال 1840 یک خارجی پولدار و جاه طلب دیگر، تاجر آمریکایی کورنلیوس واندربیلت طرحی مشابه طرح جینگ داشت. قبل از تاسیس کانال پاناما مسافران مجبور بودند یک مسافت طولانی برای عبور از پاناما را بپیمایند. واندربیلت کانال پاناما را نساخت اما او یک راهی که با کشتی بخار از یک رودخانه و دریاچه و با قاطر از یک مسیر زمینی عبور میکرد را خلق کرد. این راه جدید به حمل و نقل بیش از 80 هزار نفر از مردم از جمله مارک تواین نویسنده معروف آمریکایی کمک کرد. آنها از ساحل شرقی  به ساحل غربی آمریکا به منظور رسیدن به معادن طلای کالیفرنیا سفر میکردند.
 
کانال تایلند
یک کانال 102 کیلومتری که خلیج تایلند در جنوب دریای چین را به دریای آندامان در اقیانوس هند متصل میکند و یک میانبر 1200 کیلومتری برای کشتی هایی که از اروپا به آسیا سفر می کنند می باشد. همچنین از این طریق کشتی ها می توانند از ترافیک سنگین و حمله دزدان دریایی تنگه مالاکا، جایی که در چند سال اخیر تقریبا  نصف معاملات جهانی سالانه از جمله عبور سه چهارم از بار نفت چین در آن رخ می دهد، در امان باشند و عبور کنند. ایده کانال تایلند اولین بار در سال 1677 مطرح شد. کانال تایلند هم اکنون توسط چینی ها حمایت می شود. اتحادیه کانال تایلند به کمیته ملی پیشنهاد داد تا میزان امکان پذیری استفاده از کانال را بررسی کنند اما هوز اقداماتی انجام نشده است. شرکت های چینی همچنان به تلاش برای یافتن راهی به منظور پیش برد این طرح ادامه می دهند زیرا کانال به بزرگترین طرح بلند پروازانه دولت برای گسترش معاملات ابریشم تبدیل شده است.یک کانال 102 کیلومتری که خلیج تایلند در جنوب دریای چین را به دریای آندامان در اقیانوس هند متصل میکند و یک میانبر 1200 کیلومتری برای کشتی هایی که از اروپا به آسیا سفر می کنند می باشد. همچنین از این طریق کشتی ها می توانند از ترافیک سنگین و حمله دزدان دریایی تنگه مالاکا، جایی که در چند سال اخیر تقریبا  نصف معاملات جهانی سالانه از جمله عبور سه چهارم از بار نفت چین در آن رخ می دهد، در امان باشند و عبور کنند. ایده کانال تایلند اولین بار در سال 1677 مطرح شد. کانال تایلند هم اکنون توسط چینی ها حمایت می شود.

کانال کوبا

در سال 1954 ایالات متحده در بازبینی طرح سال 1912 که هدف آن وصل کردن اقیانوس اطلس به دریای کارائیب از طریق  یک راه آبی 80 کیلومتری بود، از رهبر کوبایی فولگسیو باتیستا پشتیبانی کرد. حق امتیاز این طرح احتمالا به یک شرکت آمریکایی داده شد. در آن زمان شرکت های آمریکایی مالک 50 درصد از خط راه آهن و 80 درصد از خدمات رفاهی کوبا بودند. در ابتدا پروژه در میان کوبایی ها محبوب نبود و انتقاد عمومی را به دنبال داشت. آنها معتقد بودند که این پروژه ابزاری برای گرفتن حق حاکمیت کوبا می باشد. مخالفان معترض بودند که کانال محل بارگیری شکر فله خواهد شد اما حقوق درخواستی کوبایی ها پرداخت نمی شود. در نهایت مثل کانال پاناما ایالات متحده برای کنترل کامل کانال مذاکره کرد اما با تظاهرات سراسری مردم، طرح تاسیس کانال لغو شد.

کانال فلوریدا
یک میانبر بود برای متصل کردن اقیانوس اطلس به خلیج مکزیک که اولین بار توسط پادشاه فیلیپ در سال 1567 مطرح شد. تا سال 1930 خبری از آن نبود هرچند ایده ساخت این کانال وقتی دولت ایالات متحده بودجه خود را به منظور ایجاد شغل در دوران رکود اقتصادی مصرف کرد، به طور کامل لغو شد. طرح در سال 1960 بازبینی شد اما در آن زمان رییس جمهور ایالات متحده آمریکا ریچارد نیکسون درگیر رسیدگی به مشکلات ناشی از تظاهرات سراسری که روحیه بخش فعالان امروزی نیز می باشد، بود.گروهی از معترضان که نگران اسیب رسیدن به رودخانه اوکلاواها بودند با ائتلاف مشترک شامل تجار، مقامات فدرال و مهندسان ارتش به مقابله پرداختند و در نهایت نیز پیروز شدند.

کانال ایران
این کانال ابتدا در قرن 19 توسط مهندسان روسی پیشنهاد شد و بنا بود خلیج فارس را به دریای خزر متصل کند. بزرگترین راه آبی جهان که با ایران، روسیه، قزاقستان، ترکمنستان و آذربایجان هم مرز می شد. ایده اولیه به خاطر شاهزاده روسی و روابط پیچیده جماهیر متحد شوروی با ایران هیچوقت از صرفا یک ایده فراتر نرفت و از فاز ابتدایی خارج نشد. در سال 1990 بعد از فروپاشی جماهیر شوروی، طرح بازبینی شد و در سال 1999 جمهوری اسلامی ایران با تحقیق درباره امکان پذیری این طرح موافقت کرد. تحریم های آمریکا مانع از پیشرفت کار شد و طرح کنار گذاشته شد.

در سال 2012 دولت ایران دوباره تصمیم بر بازنگری طرح گرفت. این آب راه 700 کیلومتری کوتاه ترین مسیر از روسیه تا دریای هند است که برای پیمودن آن  باید از کانال سوئز و تنگه ترکیه نیز عبور کرد. مورد دوم باعث خوشحالی کشور های شده که روابط سردی با ترکیه دارند. هزینه های گزاف که چیزی حدود 7 میلیارد دلار برآورد شده است، مخالفت ترکیه و آمریکا و همچنین تحریم های اقتصادی آمریکا که اخیرا دوباره تحمیل شده اند از جمله موانع جدی سد راه تاسیس این کانال می باشد.