کارهایی که باید انجام دهیم تا سطح پایین آهن خون را ارتقاء بدهیم
 
چکیده :
کمبود آهن موجب بروز کم خونی می شود و در نتیجه عوارضی را برای بدن ایجاد می کند. خوردن برخی غذاها و مواد خوراکی موجب می شود تا بدن، آهن را جذب نکند. شناختن عوارض مربوط به کمبود آهن، دیگر مطلبی است که در این مقاله به آن پرداخته شده است. خواندن این مقاله را به همه کسانی که دوست دارند درباره کمبود آهن و کم خونی ناشی از آن بیشتر بدانند توصیه می کنیم. در موارد حساس حتما با پزشک متخصص مشورت کنید.

تعداد کلمات : 1630 / تخمین زمان مطالعه : 8 دقیقه


نویسنده : Dr. Edward Group
مترجم : میثم نریمانی
 
کمبود آهن هیچ حد و مرزی نمی شناسد و در سراسر جهان و در همه طبقات اقتصادی رایج است. بر طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت، وضعیت حدود 30% درصد از جمعیت جهان نسبت به آهن به گونه ای است که زیر سطح طبیعی قرار دارد. این ممکن است به نظر، یک چیز وحشتناک یا نادرستی باشد، اما بزرگ سالان سالم فقط 3 تا 4  گرم آهن در بدن خود ذخیره می کنند. اینیک میزان فوق العاده کوچک و کم از این عنصر ضروری است و از دست دادن فقط چند میلی گرم اضافی در هر روز به سرعت تواند به کمبود آهن منجر شود.

در بسیاری از کشور های در حال توسعه، کمبود آهن به طور معمول نتیجه ای از ارگانیزم های مضر، نارسایی ایمنی ایجاد شده و سایر مسائل مربوط به سلامت و بهداشت است. در مناطقی که آب بهداشتی و وضعیت کار در آن مناطق بیشتر توسعه یافته است، این کمبود بیشتر به رژیم غذایی، حاملگی یا از دست دادن خون مربوط می شود. به همین دلیل، کمبود آهن می تواند در هر دو حالت باشد چه خود آهن بدن کم شود و چه به واسطه علائم شرایطی دیگر باشد.

برای مقابله با کمبود های تغذیه ای مانند وضعیت پایین بودن آهن، باید یک پزشک یا متخصص پزشکی ابتدا کمبود را شناسایی کند و سپس تعیین کند که چه چیزی ممکن است باعث ایجاد آن شده باشد. به طور معمول، به سادگی می توانید مواد مغذی از دست رفته را جبران کنید، به عنوان مثال، از غذا هایی که حاوی آهن هستند یا مکمل های آهن، برای جبران کمبود آهن استفاده کنید.  توجه داشته باشید که آهن از سایر مواد مغذی ضروری، پیچیده تر است. بیش از حد کم بودن آهن در بدن، یک نگرانی است، اما وجود سطوح بالای آهن در بدن، می تواند به همان اندازه مشکل آفرین باشد، زیرا وجود آهن بیش از حد در بدن، می تواند باعث آسیب اکسیداتیو شود. شما باید برای هومئو استازیِ (خود پایداری و تعادل حیاتی) آهنِ بدنتان برای حفظ سلامتی، هدف گذاری کنید.
آنمی فقدان آهن، یک نوع شدید تر از کمبود آهن است که به طور معمول ناشی از مدت زمان طولانیِ کم بودن آهن است. در این نوع از کم خونی، پزشک بالینی شما از آزمایش خون برای احراز کردن کمبود شدید آهن استفاده می کند که شما آن را به عنوان آنمی طبقه بندی می کنید.
توزیع و پخش آهن در بدن
آهن در مقادیر کوچک و خُرد، تنظیم و ذخیره می شود. مواد معدنی در درجه اول در حمل و نقل اکسیژن در چندین فرآیند مختلف در سراسر بدن دخالت دارند. در شرایط عادی و نرمال، آهن به طور ایمن به پروتئین ها متصل می شود تا از واکنش با مولکول های دیگر بدن و تولید رادیکال های آزاد جلوگیری کند.

بیشتر آهن بدن، در حدود 70% درصد، در گلبول های قرمز شما در مولکول های هموگلوبین ذخیره می شود. میوگلوبین (پروتئینی محتوی آهن قرمز در عضله، شبیه به هموگلوبین) و بعضی از آنزیم ها، 15% درصد دیگر را تشکیل می دهند. فریتین و ترانسفرین که پروتئین هایی هستند که آهن را ذخیره و حمل می کنند، 15% درصد باقی مانده را شامل می شوند.

تفاوت بین کم خونی و کم خونی ناشی از فقر آهن چیست؟
کم خونی یک اصطلاح عمومی است که به کمبود گلبول قرمز (تعداد گلبول های قرمز خون) یا کمبود هموگلوبین در سلول های خون، اشاره می کند. انواع مختلفی از آنمی ها وجود دارد و کم خونیِ کمبود آهن یکی از آنهاست. از آنجایی که کم خونی فقر آهن، شایع ترین نوع کم خونی است شما اغلب شرایطی را مشاهده می کنید که به سادگی به "کم خونی" نسبت داده می شود و یا به طور مختصرتر بهIDA  نسبت داده می شود. با این وجود، کم خونی کمبود آهن در کشورهای پیشرفته دنیا نسبتا نادر است.

کمبود آهن
به طور کلی، این کمبود نتیجه عدم تعادل آهن است. شما یا به اندازه کافی آهن مصرف نمی کنید یا آهن بدنتان را بیش از اندازه، از طریق عرق کردن، ادرار، مدفوع یا خونریزی از دست می دهید. مصرف ناکافی آهن و یا ذخیره ناکافی آهن، از تولید سلول های خونی سالم جلوگیری می کند که این امر، میزان اکسیژن را در سراسر بافت های شما کاهش می دهد.

آزمایش های پزشکی برای تایید کمبود آهن ضروری است. در یک هِماتوکریت (سنجش خون) طبیعی، تعداد گلبول های قرمز خون شما، بین 35 تا 50 درصد است. شما همچنین ممکن است فریتین خود را ارزیابی کنید تا میزان آهن موجود در ذخایر گلبول های جدید قرمز را تعیین کنید. سطح فریتین زیر 20 میکرو گرم در میلی لیتر نشان دهنده کمبود آهن است.

نارسایی کمبود آهن
آنمی فقدان آهن، یک نوع شدید تر از کمبود آهن است که به طور معمول ناشی از مدت زمان طولانیِ کم بودن آهن است. در این نوع از کم خونی، پزشک بالینی شما از آزمایش خون برای احراز کردن کمبود شدید آهن استفاده می کند که شما آن را به عنوان آنمی طبقه بندی می کنید. او می تواند درخواست کند تا یک شمارش کامل خون (CBC) را انجام دهید برای تعیین میزان غلظت گلبول قرمز در خون شما. اگر نتیجه آزمایش هماتوکریت شما به شدت کم باشد، پزشک شما ممکن است تشخیص دهد که کم خونی ناشی از کمبود آهن دارید. سطح فریتین بسیار پایین، 12 میکرو گرم در میلی لیتر یا کمتر، نشانگر آنمی فقدان آهن است.

علت های پایین بودن سطوح آهن
طیف گسترده ای از عواملی که بر وضعیت آهن شما تاثیر می گذارند، وجود دارند، اما در دنیای توسعه یافته، علت های عمده، سوء تغذیه و یا کمبود آهن است.
علت های کمبود آهن
•  قاعدگی شدید
•  آسیب دیدگی ارگان و بافت از زخم معده یا وضعیت روده بزرگ
•  جذب مقدار کم آهن از رژیم غذایی
•  مصرف مواد غذایی که جذب آهن را محدود می کنند
•  دریافت ناکافی ویتامین B-12 یا فولات
•  بارداری که موجب افزایش نیاز و تولید گلبول های قرمز خون می شود

علامت های کمبود آهن
ممکن است متوجه نشوید که کمبود آهن دارید تا این که یک متخصص پزشکی یک آزمایش خون از شما بگیرد و ببیند که هماتوکریت شما کمتر از حد ایده آل است. سایر افراد ممکن است علائم کلاسیک دیگری که به کم خونی فقر آهن مربوط هستند را تجربه کنند. این علائم گفتاری، نشان می دهند که اکسیژن به اندازه کافی به سلول های شما نمی رسد تا عملکرد طبیعی سلولی و متابولیسم را تقویت و حمایت کند.
علامت های کمبود آهن
•  ضعف نَفَس
•  احساس سردی یا کم بودن دمای پوست
•  سردرد
•  خستگی یا بی حالی
•  احساس گیجی یا سرگیجه
•  رنگ پریدگی پوست و صورت (کم رنگی یا زرد رنگی)
•  ریزش مو

جمعیتی که در خطر کمبود آهن هستند
به علت وجود عوامل مختلف، جمعیت و گروه خاصی بیشتر در معرض خطر کمبود آهن هستند. زنان در سن بارداری به طور معمول آهن بیشتری نسبت به سایر گروه ها از دست می دهند، در حالی که زنان باردار برای تقویت و حمایت از افزایش نیاز به اکسیژن برای مادر و نوزاد، به آهن بیشتری نیاز دارند. افرادی که خونریزی داخلی در معده یا روده دارند نیز در معرض خطر کمبود آهن هستند. وگان ها و گیاه خواران اگر از مصرف غذا های سالم مانند دانه ها، لوبیاها و سبزیجات، دوری کنند ممکن است دچار کمبود آهن شوند. هر چند، بیشتر گیاه خواران، آهن بیشتر و سایر مواد مغذی بیشتری را نسبت به غیر گیاه خواران مصرف می کنند.

غذا ها و مواد مغذی که جذب آهن را کاهش می دهند
شما حتی با رژیم غذایی سرشار از آهن، ممکن است به صورتی غیر قابل توضیح ، دچار کمبود آهن شوید و سطوح آهن در بدن شما پایین بیاید. برخی از غذاها یا مواد مغذی، جذب آهن را افزایش می دهند، مانند غذا های سرشار از ویتامین C مانند فلفل و مرکبات. سایر مواد غذایی و مواد مغذی، در طی فرایند گوارش، به آهن موجود در غذای شما متصل می شوند و از جذب آهن توسط روده شما جلو گیری می کنند. در اینجا یک لیست از مواد غذایی و مواد مغذی وجود دارد که از جذب آهن جلو گیری می کنند.

جلو گیری کننده های جذب آهن
•  چای
•  چای های گیاهی ساخته شده از بابونه معطر یا معمولی و نعناع بیابانی
•  قهوه
•  تخم مرغ و پروتئین تخم مرغ
•  شیر و فرآورده های لبنی
•  شکلات و کاکائو
•  انگور و مشروبات الکلی
•  بادام ها
•  جو
•  ریحان
•  پونه کوهی
•  جعفری
•  کلسیم
•  فلز مس
•  منیزیم
•  فلز روی
برای روشن شدن مطلب باید بگویم شما مجبور نیستید از این غذاها اجتناب کنید. فقط یک فاصله دو ساعته به صورت میانگین، بین خوردن وعده های غذایی سرشار از آهن و مواد غذایی که در اینجا ذکر شده است قرار دهید. این فاصله تضمین می کند که شما می توانید از فنجان چای سبز خود لذت ببرید بدون این که به طور تصادفی از جذب آهن جلو گیری کرده باشید.
 

بیشتر بدانید :  چگونه از کمبود آهن جلوگیری کنیم؟


چگونه می توان سطوح آهن را بهبود بخشید
حفظ کردن سطوح نرمال آهن، یک تعادل ظریف است. پیروی کردن از یک رژیم غذایی وگان که سرشار از منابعی است که آهن بالایی دارند، ضروری است تا بدن شما بتواند آهن مورد نیاز خود تامین کند. حتی بهتر است، جذب آهن خون (بر پایه گیاهی) به طور قابل توجهی توسط روده ها تنظیم شود. این می تواند در زمانی که شما کمبود آهن دارید، جذب آهن را افزایش دهد؛ و در زمانی که میزان هموگلوبین شما طبیعی است و ذخیره آهن شما بهینه است، جذب آهن را مسدود کند.

برگرفته از سایت:  Food Articles – Global Healing Center.url