چکیده:
اینترنتِ اشیاء  شبکه‌ای از دستگاه‌هایی است که به اینترنت متصل هستند و از این طریق با هم در تعاملند. تحقق کامل اینترنت اشیاء مستلزم جمع آوری گسترده داده‌ها و ساخت اشیاء به گونه‌ای است که به سادگی در این تعامل قرار گیرند.
تعداد کلمات: 1073 / تخمین زمان مطالعه: 5 دقیقه

مترجم: حمید وثیق زاده انصاری
 
جهانی را تصور کنید که در آن تمام دستگاها در خانه، محل کار و خودرو با هم اتصال دارند. دنیایی که چراغ‌ها به طور خود کار هنگامی که خودرو به جاده اختصاصی نزدیک می‌شود روشن می‌شوند، قهوه هنگامی که زنگ بیدار باش صبح تمام می‌شود شروع می‌کند به دم کردن، و درب ورودی به طور خودکار، وقتی که عضوی از خانواده به آن نزدیک می شود باز می شود اما زمانی که غریبه‌ای به جلوی پلکان می‌رسد قفل می‌شود. این نوع جهان است که اینترنت اشیاء می‌تواند ایجاد کند.
در حال حاضر "اینترنت اشیاء " یک اینترنت دوم نیست - بلکه شبکه‌ای از دستگاههایی است که به اینترنتی متصل هستند که هر روز از آن برای جستجو در گوگل، آپلود تصاویر، و ارتباط با دوستان استفاده می شود. این شبکه‌ای از محصولاتی است که به اینترنت متصل هستند، بنابراین آنها آدرس آی پی خود را دارند و می‌توانند به یک دیگر متصل شوند تا وظایف ساده را خودکار کنند.
اینترنت اشیاء (IoT) در دوران کودکی خود است، به طور کامل توسعه داده نشده است و در حال حاضر قطعه قطعه است. لوئیس گالوِز، مدیر کنسرسیوم اینترنت بین المللی که یک گروه متعهد به نزدیک کردن شرکت‌ها به یک دیگر برای تسریع در توسعه IoT است، وضعیت فعلی IoT را با دوران تولد کامپیوتر مقایسه می‌کند. او اشاره می‌کند که کسب و کارها و مصرف کنندگان تازه در حال یاد گرفتن این هستند که محصولات می‌توانند به اینترنت متصل شوند و حالا زمان آن است که کشف کنند که با تکنولوژی چه کار می‌توان انجام داد.
گالوز توضیح می‌دهد: "وضعیت فعلی اینترنت اشیاء بسیار قطعه قطعه است." "شرکت‌ها و سازمان‌های مختلفی هستند که سیستم‌های عامل خود را برای مشتریان خود و یا نیازهای فردی آنها طراحی می‌کنند."
 

توسعه IoT

برای اینکه IoT به طور کامل محقق شود، تمام دستگاه ها باید بتوانند به یک دیگر متصل شوند، صرف نظر از آن که کدام شرکت محصول را تولید می‌کند یا این که چه شرکت‌هایی روابط تجاری با یک دیگر دارند.
در این جا یک مورد از چگونگی استفاده از اینترنت اشیاء که در حال حاضر استفاده می‌شود ارائه می‌شود: یک شرکت به نام رست دیوایسیزیک مجموعه لباس خواب نوزاد را با پیکو مونیتور طراحی کرده است که برای تشخیص سندرم مرگ ناگهانی نوزادان طراحی شده است. هنگامی که میزان تنفس کودک به سطح هشدار دهنده‌ای برسد، والدین یک پیام متنی و یا تماس تلفنی دریافت می‌کنند، یا با بخش فوریت‌های پزشکی تماس گرفته می‌شود. این سیستمی بسیار سخت و محکم است که به طور کامل توسط سازنده لباس کنترل می شود. سنسور نمی‌تواند با یک ساعت زنگ دار یا چراغ‌های خانه برای هشدار اضافی ارتباط برقرار کند. برای این که بتواند این کار را بکند، رست دیوایسیز باید این دستگاه‌ها را هم تولید کند یا با کسانی که این کار را می‌کنند کار کند.
چاد جونز، معاون رئیس استراتژی محصول در Xively، بخش IoT از شرکت لاگ ملن، می‌گوید: "اینترنت واقعی اشیاء زمانی محقق می‌شود که کاربران به سادگی بتوانند آلارمهای آتش و لباس‌های خواب کودک مورد نظر خود را بخرند و به عنوان یک مصرف کننده به سادگی بگویند:" من می‌خواهم این دو چیز را خیلی راحت به هم متصل کنم.""
برای این که این اتفاق بیافتد، باید یک پلت فرم وجود داشته باشد که دستگاه‌ها بتوانند به طور مستقیم بر روی آن متصل شوند. برخی از شرکت‌ها سیستم عامل خود را برای اتصال دستگاه‌های تولید شده در یک شرکت واحد ساخته‌اند و راه حل‌هایی بسته برای حل مشکلات خاص را ارائه داده‌اند، اما این راه حل‌های بسته به قطعه قطعه شدگی این صنعتِ در حال رشد و در حال حاضر شلوغ می‌افزاید. برای این که همه دستگاه‌های متصل به یک دیگر بتوانند با یک دیگر ارتباط برقرار کنند، همه آنها باید در یک پلتفرم اتصال داشته باشند. "وضعیت فعلی اینترنت اشیاء بسیار قطعه قطعه است." "شرکت‌ها و سازمان‌های مختلفی هستند که سیستم‌های عامل خود را برای مشتریان خود و یا نیازهای فردی آنها طراحی می‌کنند."
اینترنت نمونه‌ای عالی از مسأله را ارائه می‌دهد. تصور کنید تمام دستگاه‌های اپل دارای اینترنت خاص خود، شامل سایت‌ها و سرویس‌ها، بودند در حالی که سامسونگ، اِیسوس و دیگران نیز مال خود را داشتند. در آن صورت نتایج به مراتب دور از سودمندی بود و ما احتمالاً از یک وب جهانی انحصاری که همه ما امروز از آن لذت می‌بریم بهره نمی‌بردیم.
به هر حال، برای این که اینترنت اشیاء به طور کامل تحقق یابد کارهای بیشتری باید انجام شود. جونز می‌گوید مصرف کنندگان همچنین باید بتوانند دستگاه‌های به هم متصل را کشف کنند، در حالی که شرکت‌ها باید ارتباط‌، ثبت، کنترل، و غیر فعال سازی را تأمین کنند و داده‌های جمع آوری شده توسط محصولات را ذخیره کنند.
جونز می‌گوید: "مسیر توسعه ما که در حال پیشرفت است به اضافه کردن قابلیت‌هایی ادامه می‌دهد که حتی سیستم عامل‌های بیشتری را به کار می‌اندازد که به شما اجازه می‌دهند تا با پروتکل‌های بیشتری که خارج از آن‌ها هستند، کار کنید."

 

ارزش اینترنت اشیاء

ارزش راستین اینترنت اشیاء در زمانی که چراغ‌ها به هنگام نزدیک شدن خودرو به جاده اختصاسی روشن می‌شوند نهفته نشده است، بلکه این ارزش، بیشتر، اطلاعاتی است که دستگاه های متصل در باره کاربران خود جمع آوری می‌کنند. بیمارستانی را با دستگاه‌های به هم متصل شده تصور کنید. داده‌های جمع آوری شده از این دستگاه‌ها اطلاعات مربوط به وضعیت بیماران را نمایش می‌دهند و تجزیه و تحلیل‌هایی را بر روی دستگاه‌های مانیتورینگ مختلف اجرا می‌کنند و به بیمارستان اجازه می‌دهند تا به بهینه‌ترین حالت ممکن کار کند.
جمع آوری داده‌ها از دستگاه‌ها، به مصرف کنندگان، کسب و کارها و حتی کل شهرهای متصل کمک می‌کند تا کارایی بیشتری داشته باشند. با این حال، مسأله جمع آوری مقادیر زیادی از داده‌ها چالش‌هایی را پیش رو قرار می‌دهد.
گالوز می‌گوید: "برخی از چالش هایی که هنوز باید کشف شوند، تقریباً در مورد الگوریتم‌هایی هستند که بتوانند داده‌ها را پردازش کنند و چیز ارزشمندی از آن به دست شما دهند."
با جمع آوری داده‌ها، نگرانی‌های زیادی برای حفظ حریم خصوصی و رعایت مسائل امنیتی برای مصرف کنندگان به وجود می‌آیند. هر دو گالوز و جونز موافقند که این به عهده تولید کنندگان محصولات است که برای محافظت از داده های کاربر اطمینان دهند.
علی رغم نگرانی‌های امنیتی، جمع آوری داده‌ها یکی از مولفه‌های اصلی تحقق بخشیدن به اینترنت اشیاء است و در انتهای هدف IoT تعبیه شده است.
 
برگرفته از  سایت Technology Guide