نگاهی به شورایی مذهبی آوگسبورگ
 
چکیده:
اعتراف نامه آوگسبورگ در دو بخش تدوین شده بود. بخش نخست شامل بیست و یک اصل بود که اعتقادات لوتری را مطرح می ساخت. برخی از این اعتقادات، همان آموزههای سنتی کاتولیک بودند (همانند تعلیم در مورد خدا، گناه نخستین و تعمید) و برخی دیگر نیز از آموزه های کاتولیکی متمایز بوده
 
تعداد کلمات: 940 کلمه / تخمین زمان مطالعه: 5 دقیقه
 
نویسنده: تونی لِین  
ترجمه: روبرت آسریان
 
اعتراف نامه آوگسبورگ در سال ۱۵۳۰ امپراتور، شارل پنجم، فرمانی مبتنی بر تشکیل شورایی مذهبی در آوگسبورگ صادر کرد. وی بر آن بود تا با پروتستانها مذاکره نماید و در صورت امکان، به مناقشههای به وجود آمده پایان بخشد. در این زمان، ملانکتونه یک اعتراف نامه ایمانی برای پروتستانها تدوین کرد که بخشی از آن بر اساس آثار نخستین لوتر نوشته شده بود. نتیجه نهایی، مورد تأیید لوتر قرار گرفت که به جهت تکفیر شدنش نمی توانست در این شورا حاضر شود. در ماه ژوئن، این اعتراف نامه درآوگسبورگ برای امپراتور خوانده شد؛ به همین جهت نیز اعتراف نامه آوگسبورگ» نام گرفت. این اعتراف نامه، یا این امید که امپراتور، پروتستانیسم را بپذیرد، آگاهانه با لحن و زبانی تعدیل شده و ملایم تدوین شده بود.
 
شارل، برخی از عالمان الهی کاتولیک را مأمور بررسی و رد این اعتراف نامه کرد و نتیجه کار آنان در ماه آگوست همان سال ارائه گشت. پس از آن ملانکتون رساله ای تحت عنوان دفاعیه ای بر اعتراف نامه آوگسبورگ به نگارش در آورد که در ماه سپتامبر تقدیم امپراتور شد؛ اما امپراتور از پذیرش و مطالعه آن سر باز زد. یک سال پس از آن، اعتراف نامه آوگسبورگ به زبانهای لاتین و آلمانی منتشر شد و نسخهای تجدیدنظر شده از دفاعیة ملانکتون نیز همراه آن منتشر گشت.

  بیشتر بخوانید :   معرفی عقاید یکی از فرقه های تصوف

اعتراف نامه آوگسبورگ در دو بخش تدوین شده بود. بخش نخست شامل بیست و یک اصل بود که اعتقادات لوتری را مطرح می ساخت. برخی از این اعتقادات، همان آموزههای سنتی کاتولیک بودند (همانند تعلیم در مورد خدا، گناه نخستین و تعمید) و برخی دیگر نیز از آموزه های کاتولیکی متمایز بوده، به شکل مشخصی لوتری بودند (مانند موضوع عادل شمردگی، آیین عشای ربانی، و اعمال نیکو). بخش دوم اعترافنامه، دارای هفت اصل بود که شامل خطاها و اعمالی در کلیسای کاتولیک می شد که در کلیساهای لوتری اصلاح شده بودند (مانند رفع ممانعت از به دست گرفتن جام عشای ربانی توسط غیرروحانیون یا رفع ممانعت روحانیون از ازدواج کردن).
 
همچنین در بین ما چنین تعلیم داده می شود که ما نمی توانیم توسط شایستگی های فردی یا اعمال نیکو، عطیه آمرزش گناهان را به دست آوریم و در حضور خدا عادل شمرده شویم؛ بلکه در بین ما تعلیم داده میشود که وقتی ایمان می آوریم که مسیح به خاطر ما رنج کشید و به خاطر او، گناه ما آمرزیده شد و عدالت و حیات جاودانی به ما داده شد؛ پس توسط فیض، برای مسیح و به واسطه ایمان، عطیه آمرزش گناهان را می یابیم و در حضور خدا عادل شمرده می شویم. زیرا همانگونه که پولس رسول در رومیان ۲۱ : ۳ -۲۶ و ۵ : ۴ می نویسد، خدا این ایمان را عدالت محسوب می کند. (اصل چهارم، در مورد عادل شمردگی )
 شارل، برخی از عالمان الهی کاتولیک را مأمور بررسی و رد این اعتراف نامه کرد و نتیجه کار آنان در ماه آگوست همان سال ارائه گشت. پس از آن ملانکتون رساله ای تحت عنوان دفاعیه ای بر اعتراف نامه آوگسبورگ به نگارش در آورد که در ماه سپتامبر تقدیم امپراتور شد؛ اما امپراتور از پذیرش و مطالعه آن سر باز زد. یک سال پس از آن، اعتراف نامه آوگسبورگ به زبانهای لاتین و آلمانی منتشر شد و نسخهای تجدیدنظر شده از دفاعیة ملانکتون نیز همراه آن منتشر گشت.
در بین ما تعلیم داده می شود که بدن و خون حقیقی مسیح واقعا در شام خداوند ما حاضر است که به شکل نان و شراب وجود دارد و بدین شکل، در بین حاضرین توزیع گشته و دریافت میشود. (اصل دهم، در مورد شام مقدس خداوند ما )
همچنین در بین ما تعلیم داده می شود که اعمال نیکو باید انجام شوند، نه بدین سبب که ما به آنها اتکا کنیم تا فیض خدا را بیابیم، بلکه بدین سبب باید اعمال نیکو را انجام دهیم که اراده خدا را انجام داده و او را جلال دهیم. همواره ایمان است که فیض و بخشش گناهان را در می یابد. هنگامی که توسط ایمان، روح القدس به انسان داده می شود، قلب او برانگیخته می شود تا اعمال نیکو انجام دهد.
 
در سال ۱۵۴۰ ملانکتون نسخهای تجدیدنظر شده از این اعتراف نامه منتشر کرد. مهم ترین تغییری که در آن صورت گرفته بود، در اصل دهم بود که در نسخه تجدیدنظر شده چنین آمده بود: «بدن و خون مسیح به کسانی که در شام خداوند شرکت می کنند به شکلی حقیقی به صورت نان و شراب داده می شود.» این دیدگاه به نگرش بوسر بسیار نزدیک است و آنان این دیدگاه را پذیرفتند. لوتر از تغییر دیدگاه ملانکتون در این مورد آزرده خاطر گشت، اما واکنشی نشان نداد. ملانکتون پس از مرگ خود، شدیدا مورد حمله پیروان سرسخت لوتر قرار گرفت.
 
در پی آن بود تا اعتقادهای نهضت پروتستان را وارد کلیسای ارتدوکس شرق نماید که با مخالفت هایی جدی روبه رو شد. بخشی از این مخالفتها، از سوی یسوعی های کاتولیک بود که آن زمان در قسطنطنیه فعال بودند. در سال ۱۶۳۸ حکومت ترکیه مجبور شد که او را به مرگ محکوم نماید. پس از مرگ وی، در کلیسای ارتدوکس علیه دیدگاه های وی واکنش شدیدی نشان داده شد و دیدگاه های وی به طور مستمر محکوم می شد. مهم ترین واکنشی که در برابر دیدگاه های وی نشان داده شد «اعتراف نامه درسی تئوس» بود که عمدتا توسط دوسیتئوس اسقف اورشلیم، تنظیم شد و در سال ۱۶۷۲ در شورای اورشلیم تأیید شد. این اعتراف نامه شامل هجده حکم بود که در پاسخ به هجده فصل اعتراف نامه» سیریل نگاشته شده بود.
 
کتاب مقدس حقیقتا الهام خداست، اما به اعتقاد ما مرجعیت شهادت کلیسای جامع جهانی، در مرتبه ای پایین تر از کتب مقدس نیست. از آنجا که همان روح القدس واحد، هم مؤلف کتاب مقدس و هم عاملی است که شهادت کلیسا از آن سرچشمه می گیرد، پس تعلیمی که کتاب مقدس می دهد و تعلیمی که کلیسای جامع میدهد؛ در واقع یک چیز واحد است.(حکم دوم).
 
اعتراف نامه آوگسبورگ و دفاعی ملانکتون بر آن که در سال ۱۵۳۱ چاپ شدند، جزء اعتقادنامه های رسمی کلیسای لوتری محسوب می شوند که همراه با اعتقادنامه وفاق در کتاب وفاق جای گرفته اند.
 
منبع:
تاریخ تفکر مسیحی، تونی لِین، ترجمه روبرت آسریان، چاپ پنجم، فروزان روز، طهران (1396)

  بیشتر بخوانید :
  الاهیات شلایرماخر
  وحی جایگزین عقل انسان نیست
  جایگاه انسان و حقوق افراد در یهودیت