اما نقاط ضعف هم داریم. اگر نقاط منفی را نبینیم، ضعف‌های خودمان را نشناسیم، یقیناً ضربه خواهیم خورد. نقاط ضعف ما، هم در زمینه‌های اقتصادی است، هم در زمینه‌های فرهنگی است. ما خطاها داشتیم، ضعف‌ها داشتیم، بر بعضی از چالش‌ها نتوانستیم غلبه کنیم؛ این واقعیتی است. حتّی در همان تهدیدهائی که مستقیماً از طرف دشمن هست، اگر ما ضربه‌ای خوردیم، تقصیر خود ماست، کوتاهی‌های خود ماست.

تعداد کلمات: 850 / تخمین زمان مطالعه: 3 دقیقه.


فاصله با عدالت اجتماعی مورد نظر اسلام

در عدالت اجتماعی هنوز به نقطه‌ی مورد نظر اسلام -که آرزوی خود ما بوده است- نرسیده‌ایم؛ این هم از نقطه‌ضعف‌های ماست. این ضعف‌ها را بایستی جبران کنیم.
خطبه‌های نماز جمعه تهران، 14 بهمن 1390
 

عدم توجه کافی به  اولویت‌ها

یکی از ضعف‌ها این است که ما در کارها اولویت‌ها را نبینیم. یکی از آقایان اشاره کردند - که اشاره‌ی درستی است - به این که طرح‌های نیمه‌تمام را باید دنبال کنیم. این خیلی خوب است؛ این کار، کار لازمی است؛ من همیشه تأکیدم بر این است؛ منتها مشخص کنید، یک مجموعه‌ی کاری درست کنید، بنشینند واقعاً طرح‌های نیمه‌تمام را اولویت‌بندی کنند؛ کدام‌هایش اولویت‌دار هستند، کدام‌هایش وعده‌ی بیشتری داده شده یا توقع بیشتری از سوی مردم وجود دارد؛ این‌ها را مشخص کنید، به آنها بپردازید. این را مقدم کنید بر طرح‌های جدید. چقدر خوب است که همه‌ی وعده‌هائی که دولت به مردم داده، عمل بشود. اگر چنانچه وعده‌ای به مردم داده بشود و عمل نشود، این مشکلات درست خواهد کرد؛ نه فقط نسبت به دولت، بلکه به نظام.
بیانات در دیدار رئیس‌جمهوری و اعضای هیأت دولت، 6 شهریور 1390
 

ناتوانی در غلبه بر بعضی از چالش‌ها و تهدیدها

اما نقاط ضعف هم داریم. اگر نقاط منفی را نبینیم، ضعف‌های خودمان را نشناسیم، یقیناً ضربه خواهیم خورد. نقاط ضعف ما، هم در زمینه‌های اقتصادی است، هم در زمینه‌های فرهنگی است. ما خطاها داشتیم، ضعف‌ها داشتیم، بر بعضی از چالش‌ها نتوانستیم غلبه کنیم؛ این واقعیتی است. حتّی در همان تهدیدهائی که مستقیماً از طرف دشمن هست، اگر ما ضربه‌ای خوردیم، تقصیر خود ماست، کوتاهی‌های خود ماست. قرآن کریم در قضیه‌ی جنگ احد می‌فرماید: «او لمّا اصابتکم مصیبة قد اصبتم مثلیها قلتم انّی هذا قل هو من عند انفسکم». در قضیه‌ی احد، آن حادثه‌ی تلخ اتفاق افتاد: مسلمان‌ها اول پیروز شدند، بعد یک عده‌ای مأموریت‌ها را فراموش کردند، تنگه را رها کردند، رفتند سراغ غنیمت جمع کردن؛ دشمن هم توانست نیروهای اسلام را دور بزند، بیفتد به جانشان، تعدادی از آنها را بکشد، آنها را منهزم کند؛ به طوری که مسلمان‌ها از ترسشان مجبور شدند به کوه پناه ببرند. جان مبارک پیغمبر به خطر افتاد، به پیغمبر ضربه وارد آمد. بعد مسلمان‌ها گفتند: خب، چرا اینجوری شد؟ خدا به ما وعده‌ی پیروزی داده بود. خدای متعال می‌فرماید که ما شما را پیروز کردیم، وعده‌ی خدا عملی شد، اما شما خودتان هستید که کار را خراب کردید. اولاً اگر دشمن به شما ضربه زد، شما هم متقابلاً به دشمن ضربه‌ها زدید -«قد اصبتم مثلیها»- تعجب نکنید؛ بالاخره در میدان جنگ، زدن و خوردن، هر دو هست. در عرصه‌ی جنگ بزرگِ میدان سیاست و اقتصاد جهانی، آدم، هم می‌زند، هم می‌خورد؛ نباید خلاف انتظار باشد. اما «قلتم انّی هذا»؛ می‌گوئید ما از کجا این ضربه را خوردیم. بعد قرآن می‌فرماید: «قل هو من عند انفسکم»؛ از خود شما بود، خودتان خطا کردید. ما یک جاهائی خطا کردیم - «انّ الله علی کلّ شی‌ء قدیر» - یک جاهائی طبق وظیفه عمل نکردیم؛ یک جاهائی مراقبت‌هائی که باید انجام بدهیم، انجام ندادیم؛ یک جاهائی دلبستگی‌های خودمان را زیر پا نگذاشتیم؛ این‌ها منجر شده به اشکالاتی - این را هم باید در نظر داشته باشیم - به چیزهائی که باید از آن پرهیز کرد و برحذر بود، سرگرم شدیم؛ به منازعات سیاسی، به مشاجرات سرگرم شدیم؛ به رفاه‌طلبی سرگرم شدیم، به منش‌های اشرافی سرگرم شدیم؛ این‌ها نقاط ضعف است.
بیانات در دیدار مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران، 16 مرداد 1390
 

زندگی رفاه‌طلبانه و اشرافی مسئولین

وقتی من و شما زندگی‌مان را زندگی رفاه‌طلبانه و اشرافی قرار بدهیم، مردم از ما یاد می‌گیرند. یک عده‌ای منتظر بهانه‌اند؛ به ما نگاه می‌کنند، می‌گویند آقا ببینید این‌ها چه جوری زندگی می‌کنند، ما هم می‌خواهیم همین جور زندگی کنیم. این‌ها کسانی هستند که دستشان می‌رسد. یک عده‌ای معتقدند که باید در زندگی مقتصد بود، نباید اسراف کرد، نباید افراط کرد؛ این‌ها وقتی نگاه می‌کنند می‌بینند من و شما اسراف می‌کنیم، می‌گویند خب، ما از این‌ها که بالاتر نیستیم؛ این‌ها که رؤسای ما هستند. این کارها خطر دارد. روش انقلاب و انقلابیون به تبع آموزش اسلام، اعراض از زندگی رفاه‌طلبانه برای خود بود. برای مردم هرچه می‌توانید، رفاه ایجاد کنید؛ هرچه می‌توانید، درآمد ملی را زیاد کنید؛ هرچه می‌توانید، در کشور ثروت تولید کنید؛ اما خودتان نه. مسئولین لااقل تا وقتی مسئولند، به زندگی رفاه‌طلبی رو نکنند.
بیانات در دیدار مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران، 16 مرداد 1390
 
اولین ضعف ما گرایش به دنیاطلبی بود که گریبان بعضی از ماها را گرفت. بعضی از ما مسئولین دچار دنیاطلبی شدیم، دچار مادی‌گرائی شدیم؛ برای ما ثروت، تجمل، آرایش، تشریفات و اشرافی‌گری یواش یواش از قبح افتاد. وقتی ما اینجور شدیم، این سرریز می‌شود به مردم. میل به اشرافی‌گری، میل به تجمل، میل به جمع ثروت و استفاده‌ی از ثروت به شکل نامشروع و نامطلوب، به طور طبیعی در خیلی از انسان‌ها هست. وقتی ما خودمان را رها کردیم، ول کردیم، دچار شدیم، این سرریز می‌شود به مردم؛ در مردم هم این مسئله پیدا می‌شود.
خطبه‌های نماز جمعه تهران، 14 بهمن 1390
 


 

مطالب مرتبط
به روایت رهبر | نقاط قوت جمهوری اسلامی ایران (بخش پنجم)
به روایت رهبر | نقاط قوت جمهوری اسلامی ایران (بخش چهارم)
به روایت رهبر | نقاط قوت جمهوری اسلامی ایران (بخش سوم)
به روایت رهبر | نقاط قوت جمهوری اسلامی ایران (بخش دوم)
به روایت رهبر | نقاط قوت جمهوری اسلامی ایران (بخش اول)
به روایت رهبر | مهندسیِ نظام جمهوری اسلامی