فعالیت شبکه‌های فارسی‌زبان از جمله VOA، BBC، رادیو فردا، رادیو زمانه، رادیو رژیم صهیونیستی، شبکه‌های ماهواره‌ای ضدانقلاب مانند منافقین، گروه‌های سلطنت‌طلب، پارس، رنگارنگ، فیس‌بوک، توییتر و... بیانگر تلاش همه‌جانبه دنیای استکبار و به ویژه آمریکا و جنگ نرم این کشور به منظور براندازی نظام جمهوری‌اسلامی است؛ یکی از جلوه‌های جنگ نرم سیل شبهاتی است که از طرق مختلف به صورت بی‌وقفه، انقلاب و ملت ایران را هدف قرار داده است. در این جا به برخی شبهات اقتصادی رایج در فضای مجازی و حقیقی پیرامون انقلاب و ملت ایران می‌پردازیم.

تعداد کلمات:1500/ تخمین زمان مطالعه: 6 دقیقه.


شبهۀ 16ـ 14 وعده نافرجام امام‌خمینی
 صرفا جهت یادآوری خاطرات
روزنامه کیهان ۸ اسفند ۵۷؛ امام‌خمینی: آب و برق مجانی می‌شود.

روزنامه کیهان ۳ بهمن ۵۷؛ امام‌خمینی: در حکومت اسلامی دیکتاتوری وجود ندارد.

روزنامه کیهان ۱۹ بهمن ۵۷: امام‌خمینی: خانه نخرید همه را صاحب خانه می‌کنیم.

امام‌خمینی: حقوق ملت کُرد به خود آنها واگذار می‌شود.

امام‌خمینی: حذف بهره بانکی قطعی است ما بهره بانکی را برمی‌داریم.

روزنامه کیهان ۲ بهمن ۵۷؛ امام‌خمینی: رییس‌جمهور (رهبر) کشور نخواهم شد.

روزنامه کیهان ۲۶ دی ۵۷؛ امام‌خمینی: همه احزاب در ابراز عقیده آزاد هستند.

امام‌خمینی: مارکسیست‌ها در ابراز عقیده آزاد هستند.

امام‌خمینی: ما زندان سیاسی نخواهیم ساخت.

روزنامه کیهان ۷ بهمن ۵۷؛ امام‌خمینی: من پول نفت را سر سفره مردم می‌آورم.

امام‌خمینی: تمام خانوارها باید حقوقی به اسم حق نفت ماهیانه دریافت کنند.

روزنامه کیهان ۹ بهمن ۵۷؛ امام‌خمینی: روحانیون نباید در سیاست دخالت کنند.

امام‌خمینی: ما سیاست را برای اهل سیاست رها می‌کنیم.

روزنامه کیهان ۹ دی ۵۸؛ امام‌خمینی: روحانیون نباید رییس‌جمهور شوند.

پاسخ شبهه:
1-  وعده مجانى بودن آب و برق توسط دولت موقت داده شد و حضرت امام آن را اصلاح فرمودند.[1]

2-  جمله «در حکومت اسلامی دیکتاتوری وجود ندارد» اگرچه در بیانات ایشان موجود نیست، اما اساس باور و عملکرد حضرت امام(ره) بوده است.

برگزاری اولین انتخابات و رفراندوم کمتر از 2 ماه از پیروزی انقلاب، ایجاد نظام مردم‌سالاری دینی، مجلس، انتخابات مختلف و... مؤید این امر است.

3-  «روحانیون نباید در سیاست دخالت کنند.» این مطلب نقل قول ایشان از دشمنان و حکومت شاه است نه از طرف خودشان![2]

4-  «همه احزاب در ابراز عقیده آزاد هستند.» این جمله شرطی نیز دارد که نویسنده با شیطنت آن را حذف نموده است: «احزاب آزادند که مخالفت با ما یا با هر چیزی بکنند, مادامی که اقداماتشان مضر به کشور نباشد.»[3]

5-  «مارکسیست‌ها در ابراز عقیده آزادند.» ادامه جمله: «... زیرا ما اطمینان داریم که اسلام دربردارنده پاسخ به نیازهای مردم است. ایمان و اعتقاد ما قادر است که با ایدئولوژی آنها مقابله کند.... هرکس آزاد است که اظهار عقیده کند و برای توطئه کردن آزاد نیست...»[4]

همانگونه که مارکسیست‌ها در 3 سال اول انقلاب در ابراز عقیده خود آزاد بودند؛ اما پس از اخلال در امنیت و حرکت‌های مسلحانه، با آنان برخورد شد.

6-  با جستجوى انجام شده، سایر جملات موجود در متن شبهه در 22 جلد صحیفه نور یافت نشد و این سخنان صرفاً به حضرت امام،  منتسب شده و کذب مى‌باشد.

7-  در آستانه دهه مبارکه فجر و پیروزى انقلاب اسلامی، دشمنان و منافقان با انتشار این قبیل شبهات و اکاذیب، در پى تخریب جلوه‌های انقلاب و بنیانگذار آن در میان مردم مى‌باشند.

حق‌جو و حق‌طلب باشیم.[5]

شبهۀ 17 ـ پشیمانی مردم از انقلاب سال 1357
شاه مثل اینها ادعای اسلامیت نداشت.

آیا اگر امام بود، وضع به همین شکل بود؟

اگر مردم سی‌سال بعد را می‌دیدند، باز هم انقلاب می‌کردند؟!
 
پاسخ شبهه:
به‌هیچ وجه انتظار نداشته باشید که دشمنان داخلی شما، که عمدتاً نقش ستون پنجم را ایفا می‌کنند و جبهه جنگ نیابتی از طرف آمریکا و متحدانش را اداره می‌کنند، به جز عداوت، دشمنی، سیاه‌نمایی، ضد تبلیغ و شبهه‌پراکنی علیه اسلام و انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران و این مردم، کار دیگری بکنند. اگر آنها سخن حقی نیز بگویند، مصداق «کَلِمَةُ حَقٍّ یُرادُ بِها باطِلٌ؛ گفتار حقی که از آن اراده باطل شده است» می‌باشد که امیرالمؤمنین(ع) در مورد خوارج فرمودند.

الف) انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران و تحقق شعائری چون «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» و...، یک جسمی مثل سنگ، یا رعد و برق و یا بارانی نبود که از آسمان نازل شده باشد، بلکه حرکت همین مردم بود، به رهبری امام امت. از این روست که وقتی همین عده در همان سال‌های اول و دوم انقلاب، سیاه‌نمایی می‌کردند که «انقلاب برای ما چه کرد؟»، امام پاسخ فرمودند: «بگویید شما برای انقلاب چه کردید؟»

ب) مردمی که انقلاب کردند، به ظاهر در قفس نبودند. پادشاه کشورشان، چون برگزیده، دست‌نشانده، منتخب و نوکر انگلیس و آمریکا بود، دوست حساب می‌شد؛ کشورشان چون مرزهای گسترده با شوروی سابق داشت، به یک پادگان مبدل شده و ژاندارم منطقه نام گرفته بود؛ چون دولتشان از نخست وزیر و کابینه عمدتاً بهایی و بقیه فراماسون و صیهونیست تشکیل شده بود، دوست و حامی اسرائیل بود؛ چون ثروت و اقتصادشان تماماً متعلق به آمریکا و انگلیس بود، دلارشان هفت تومان بود... و بالاخره کشور و حکومتشان، با تأسیس فاحشه‌خانه‌ها، کازینوها، کاباره‌ها و سایر مراکز و مظاهر فساد، به سرعت به سوی «دروازه‌های تمدن» پیش می‌رفت.

  پس مردم دیگر نمی‌خواستند که هویت دینی و ملی خودشان و نیز استقلال و تمامیت ارضی کشورشان و ثروت‌های مادی و معنوی مملکت و ملتشان، و بالاخره دنیا و آخرت خودشان را به این ارزانی بفروشند و ذلت را به جای عزت برگزینند، پس، انقلاب کردند.

ج) هنگامی که این ملت بپا خواستند، به خوبی می‌دانستند که نه رژیم سفاک پهلوی آنها را راحت خواهد گذاشت و نه پس از پیروزی، آمریکا و انگلیس به این راحتی کشور غنی ایران را از دست خواهند داد؛ پس همان‌طور که حکومت نظامی و کشتارهای وحشیانه رژیم پادشاهی را پیش‌بینی و البته تجربه می‌کردند، از آینده نیز بی‌خبر نبودند.

د) شاه نیز بیش از آن چه نسل جدید می‌دانند و یا در فیلم‌ها و سریال‌ها نشان داده می‌شود، از یک سو برای قشر غرب‌زده و بی‌دین نمایش روشنفکری داشت و از سوی دیگر برای قشر متدین و عوام ژست مسلمانی می‌گرفت. خود را کمر بسته و نجات داده شده توسط حضرت عباس(ع) می‌خواند؛ عکس با لباس احرام در حجش را در سرتاسر کشور توزیع می‌کرد؛ می‌گفت: چون پادشاه ایران شیعه است و اردن هاشمی نیز شیعه است، پس این دو کشور با هم برادرند -البته ملک حسین اردنی نیز فراماسونی چون شاه بود- روحانی سیدی را انتخاب کرده بود که هر موقع به سفر خارجی می‌رود، در فرودگاه، در گوشش یاسین بخواند، او نیز چون سایر پادشاهان، سلطنت خود را موهبت الهی می‌خواند و...، آخوندها و روضه‌خوان‌های درباری بسیاری را تربیت و اجیر کرده بود؛ گاه حتی در ماه مبارک رمضان، پس از صرف مشروب، در رادیو برای مردم دعای افتتاح یا افطار می‌خواندند و در خاتمه شاه را دعا می‌کردند. یک روز را، روز نیایش نام نهاده بودند که تمامی مردم، از جمله دانش‌آموزان، کارگران، کارمندان و...، باید آن روز با نیایش شروع می‌کردند و خدا را شکر می‌کردند که شاه از ترور جان سالم به در برد.

وعده‌ها:
حتی وعده‌های خداوند متعال در قرآن کریم نیز «مشروط» است، چنان که وعده‌های ما به یکدیگر مشروط می‌باشد؛ چرا که اساساً «تحقق هر وعده‌ای»، منوط به فراهم آمدن سلسله علل و مشروط به مساعد شدن زمینه و برخورداری از امکانات لازم می‌باشد.

خداوند متعال به مؤمنین وعده نصرت داد، اما مشروط؛ و فرمود: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ یَنصُرْکُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ؛ اى کسانى که ایمان آورده‏اید، اگر خدا را یارى کنید یاریتان مى‏کند و گام‌هایتان را استوار مى‏دارد»[6] چنان‌که ما می‌گوییم: اگر کشاورزی و آبیاری مکانیزه شود، هم صرفه‌جویی در مصرف آب می‌شود و هم محصول بیشتری به دست می‌آید، یا می‌گوییم: اگر نگاه اقتصادی به امکانات داخلی و برنامه اقتصاد مقاومتی باشد و نگاهمان به دست خارجی‌ها نباشد، تهدیدها و تحریم‌های خارجی، ما را از پای در نمی‌آورند.

پس، استقرار و تداوم خود نظام نیز مشروط است، چه رسد به تحقق وعده‌ها یا آرمان‌ها. آرمان (وعده‌ها)، یعنی هدف این است که تلاش کنیم تا به این نقطه برسیم، نه این که کسی آن را از آسمان برای ما فرود می‌آورد.

اگر امام بود:
به هیچ وجه گمان نکنید که این سربازان بی‌جیره و مواجب در جبهه ضدتبلیغ، کمترین شناخت، محبت و باوری نسبت به امام‌خمینی(ره) داشته و دارند، چنان که از انقلاب و استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران نیز بیزارند و چنان‌که حتی از اسلام و قرآن بیزارند، بلکه این هم یک روش در ضد تبلیغ است که بگویند: «اگر امام بود، شرایط گونه دیگری بود.»

اگر امام حسین(ع) در عصر امام صادق(ع) بودند، همان کاری را می‌کردند که ایشان کردند و همین‌طور بالعکس. اهل عصمت(ع)، همه نور واحد بودند، پس تحولات گوناگون، به خاطر تغییر و تحول «مردم» بود. ساختار، چارچوب، اهداف و برنامه‌های این نظام نیز مشخص است، مابقی به عهده مردم می‌باشد.

مردم:
اکنون نیز همین‌طور است. خداوند متعال نه تنها هیچ وعده غیر مشروطی نداده است، بلکه فرموده تا مردم خودشان را تغییر ندهند، من تغییری در سرنوشت آنها ایجاد نمی‌کنم.

«... إِنَّ اللّهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ...؛ در حقیقت، خدا حال قومى را تغییر نمى‏دهد تا آنان حال خود را تغییر دهند.»[7]

این معنا را به خوبی تجربه کرده‌ایم. چنان که وقتی مردم انقلاب کردند، مقابل رژیم سفاک شاه و ارتش و ساواک او هیچ نداشتند؛ وقتی انقلاب به پیروزی رسید، جز ویرانی چیزی باقی نمانده بود؛ وقتی جنگ داخلی با حمایت خارجی واقع شد، حتی یک دولت با ثبات نیز نداشتیم؛ وقتی جنگ خارجی تحمیل شد، نه تنها سلاحی برای مقابله با تسلیحات، پول و حمایت‌های بیش از 60 کشور نداشتیم، بلکه رییس‌جمهور خودمان نیز وابسته و خائن بود و...، اما چون مردم اراده کرده بودند، مشمول رحمت و نصرت الهی گردیدند و امروز یک کشور مستقل، با ثبات، قدرتمند و روبه‌رشد هستیم.

اکنون نیز همین‌طور است. هیچ‌کس مردم را مجبور نکرده است که در تظاهرات‌ 22 بهمن و یا انتخابات، این‌گونه گسترده شرکت کنند. پس این حضور، یعنی مردم می‌گویند: «ما همچنان در صحنه هستیم».
همین تحمل رنج‌ها و مشقت‌ها، استقامت‌ها، حضور به موقع در صحنه‌ها و...، پاسخ قاطعی برای این شبهات می‌باشد؛ و البته دشمنان داخلی و خارجی از همین رویکرد مردم رنج می‌برند.[8]

 

 پی‌نوشت 

1. http://shayeaat.ir/post/67
2. صحیفه نور ج2 ص161 و صحیفه نور, ج13 ص347
3. صحیفه نور ج22 ص 173
4. صحیفه نور، ج3 ص371
5. http://shayeaat.ir/post/98
6. سوره محمد، 7
7. سوره رعد، 11
8. http://yon.ir/mf7ZZ



 

مطالب مرتبط
مه‌شکن | شبهات فرهنگی و اجتماعی (بخش چهارم)
مه‌شکن | شبهات فرهنگی و اجتماعی (بخش سوم)
مه‌شکن | شبهات فرهنگی و اجتماعی (بخش دوم)
مه‌شکن | شبهات فرهنگی و اجتماعی (بخش اول)
مه‌شکن | شبهات اقتصادی (بخش اول)
مه‌شکن | شبهات اقتصادی (بخش دوم)