چکیده:
دستگاه تلویزیون از طریق صدا و تصویر محتوای خود را انتقال می‌دهد. اما برای افرادی که قادر به دیدن یا شنیدن نیستند، تماشای تلویزیون بدون در اختیار داشتن نوعی تکنولوژی خاص غیر ممکن است. نوآوری و اختراع به این افراد اجازه داده بدون درخواست کمک از وقایع پیرامون خود اطلاع یابند.

تعداد کلمات مقاله: 1100  /   زمان تقریبی مطالعه: 5 دقیقه

مترجم: رزیتا ملکی‌زاده
 
شما نیز می‌توانید همانند بسیاری از افراد دارای محدودیتهای بینایی و شنوایی از تماشای تلویزیون لذت ببرید. اما کسانی که از هر دو حس شنوایی و بینایی به طور همزمان محروم می‌باشند، نیاز به کمک ویژه داشته تا بتوانند از این نعمت بهره‌مند شوند. اکنون تکنولوژی نو سیگنالهای تلویزیونی را به شکلی تبدیل می‌سازد که افراد نابینا ـ ناشنوا بتوانند آن را درک کنند.

افراد ناشنوا قادر به شنیدن نیستند. اما آنها می‌توانند از طریق سیستم رمزگشای زیرنویس، زیرنویسهایی از واژه‌های گفته شده در تلویزیون را بخوانند. از سوی دیگر، این افراد می‌توانند از متن یا توضیحات تصویری با استفاده از سیستم صدای خارج از تصویر از آنچه در صفحه تلویزیون رخ می‌دهد، بهره‌مند شوند. هرچند هیچگونه شیوه‌ای برای افرادی که هم ناشنوا و هم نابینا هستند وجود ندارد. که این خود «تماشای» برنامه‌های تلویزیونی را برای آنها مشکل می‌سازد. یک سیستم ابتکاری می‌تواند به افراد نابینا ـ ناشنوا اجازه دهد به تنهایی و بی درنگ به «تماشای» تلویزیون بپردازند.

بعقیده‌ی مرکز ملی ناشنوایان و نابینایان در منموته، اورگن (Monmouth, Ore‎) به طور تقریبی 45000 تا 50000 فرد ناشنوا ـ نابینا در ایالات متحده زندگی می‌کند. طبق محاسبه این مرکز، حدود 10000 نفر از آنها در سن زیر 22 سال به سر می‌برند. هزاران فرد ناشنوا ـ نابینا در نقاط دیگر جهان زندگی می‌کنند.

آنجل گراسیا کرسپو (Ángel García Crespo) مهندس کامپیوتر از دانشگاه کارلوس Carlos III در مادرید اسپانیا است. تیم او راهی جدید را جهت «تماشای» تلویزیون توسط افراد ناشنوا ـ نابینا اختراع کرده است. وی از این تکنولوژی در سال گذشته طی کنفرانسی در آویرو پرتغال پرده برداری کرد. تیم او در اوایل سال 2018 در خصوص آنچه انجام شده است توضیحاتی ارائه دادند.

ایده‌ی ایجاد این سیستم از کارهای قبلی تیم گارسیا کرسپو بوجود آمد. این تیم بر روی ساخت اسبابی دیداری ـ شنیداری قابل دسترس برای افرادی با عدم توانایی در دیدن یا شنیدن کار کرده بود. اما این گروه خواستار آن بودند که به افرادی کمک نمایند که با هر دو این ناتوانایی‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند. بنابراین، از تعدادی فرد نابینا ـ ناشنوا خواستند که آنچه به آنها کمک خواهد کرد را عنوان کنند.

به گفته‌ی گارسیا کرسپو: «متوجه شدیم که این افراد دوست دارند بدون کمک از افراد دیگر، از وقایع اطلاع یابند». افراد ناشنوا ـ نابینا نمی‌خواستند که همیشه به شخصی دیگر در خصوص اطلاع از آنچه رخ می‌‌دهد وابسته باشند. و این موجب شکل گیری این ایده در تیم شد.

استفاده از تکنولوژیهای مختلف برای کار با یکدیگر
افراد نابینا ـ ناشنوا به حس لامسه خود جهت ارتباط برقرار کردن تکیه می‌کنند. یکی از راه‌های کسب اطلاعات، حضور فردی در کنار آنها است. یک فرد نابینا ـ ناشنوا می‌تواند اطلاعات را از طریق سیگنالهای لمس دست با فرد دیگر رد و بدل کند. اما همیشه این امکان وجود ندارد که شخصی دیگر در کنار آنها باشد.

افرادی که قادر به دیدن نیستند نیز می‌توانند اطلاعات را از طریق خط بِرِیل یا نمایشگر بریل قابل بازخوانی رد و بدل نمایند. سیستم بریل از الگوهای نقاط برجسته برای حروف و اعداد استفاده می‌کند. یک نمایشگر بریل قابل بازخوانی، دستگاهی الکترونیکی است که قابلیت تغییر نمایش بریل را دارد. نقاط بر اساس اطلاعات الکترونیکی ارسال شده به دستگاه برجسته یا فرو رفته می‌شوند. به کمک چنین دستگاه قابل حملی، فردی که قادر به دیدن نیست، می‌تواند ایمیل یا سایر اطلاعات دیگر را از کامپیوتر بخواند.

این سیستم نوین، سیگنالهای تلویزیونی را به داده‌هایی تبدیل می‌کند که یک دستگاه نمایشگر بریل می‌تواند از آنها استفاده کند.  
اطلاعات صوتی و تصویری بدست آمده از تلویزیون به دستگاهی تحت عنوان نمایشگر بریل با قابلیت تجدید تصویر ارسال شده به طوریکه افراد نابینا ـ ناشنوا می‌توانند آن را به وسیله انگشتان خود بخوانند.
گارسیا کرسپو توضیح می‌دهد که: «کلید این سیستم امکان استفاده از زیرنویسها جهت جمع آوری اطلاعات تلویزیونی است». «زیرنویسها همراه با صدا و تصویر بر روی امواج الکترومغناطیسی‌ای حرکت می‌کنند که ما قادر به دیدن آنها نیستیم. اما یک سیستم الکترونیکی می‌تواند این امواج را ضبط کند. این همان کاری است که ما انجام می‌دهیم».

ابتدا یک برنامه کامپیوتری و یا اپلیکیشین این توضیحات تصویری و زیرنویسها را از سیگنال پخش، بیرون می‌کشد. آنگاه این سیستم اطلاعات را ادغام کرده و هر دو آنها را به داده‌هایی برای بریل تبدیل می‌سازد. گارسیا کرسپو خاطر نشان می‌کند که: «تا پیش از این هیچ کس این کار را انجام نداده بود».

اکنون اپلیکیشن دیگری به کار گرفته می‌شود. این اَپ داده‌ها را به دستگاه نمایشگر بریل افراد متقاضی ارسال می‌کند. به گفته گارسیا، این کار در کسری از ثانیه انجام می‌شود. این سیستم به فرد نابینا ـ ناشنوا اجازه می‌دهد با پخش برنامه تلویزیونی آن را «تماشا» نماید. این سیستم با تمام انواع دستگاه‌های نمایشگر بریل قابل بازخوانی در صورت در اختیار داشتن اتصال بلوتوث کار خواهد کرد.
در حال حاضر این سیستم تنها در اروپا مورد استفاده قرار می‌گیرد. جهت ایجاد تغییرات جزئی در پروسه‌ی رمزگشایی به منظور کار با سیگنالهای تلویزیونی مورد استفاده در نقاط مختلف جهان نیاز به وجود تیم‌هایی است.

تیم گارسیا کرسپو همچنین قصد دارند یک «رابط همگانی»  را برای افراد نابینا ـ ناشنوا ایجاد نمایند. این وسیله به آنها اجازه خواهد داد بتوانند بدون نیاز به حضور یک کمک انسانی با هرکس که بخواهند ارتباط برقرار نمایند.

باپین (Bapin) متخصص تکنولوژی و توسعه از مرکز بین المللی هلن کلر که خود نیز نابینا ـ ناشنوا است عنوان می‌کند که این تکنولوژی نوین به نظر «پیشرفت و رویداد بزرگی» می‌رسد.

او چندین سؤال را مطرح ساخته از جمله: «نیاز به داشتن منویی که به من اجازه دهد برنامه و شبکه خاصی را انتخاب نمایم که دارای زیرنویس بوده و همچنین از توضیحات سمعی / بصری برخوردار باشد».

باپین همچنین به دنبال راهی است که بتوان از طریق آن پیام بازرگانی را رد نمود. افراد شنوا و بینا می‌توانند به هنگام پخش پیام‌های بازرگانی به استراحت بپردازند. آنها زمانی که می‌بینند یا می‌شنوند که برنامه آنها مجدداً شروع شد، می‌توانند توجه خود را دوباره به آن معطوف کنند. افراد نابینا ـ ناشنوا به چنین سیگنالی نیاز دارند که به هنگام از سر گرفته شدن یک برنامه به آنها اطلاع دهد.

به گفته باپین تکنولوژیهایی که به افراد دارای معلولیت کمک می‌کنند «بسیار عالی بوده و به افراد نابینا ـ ناشنوا اجازه می‌دهند به اطلاعات دیجیتالی و ارتباطات دسترسی داشته باشند». با این حال او عنوان می‌کند که هنوز هم شکافهایی در این کار وجود دارد. به عنوان مثال سازندگان دستگاه‌های خودپرداز در فروشگاه‌ها و بانکها فراموش کرده‌اند قابلیت دسترسی برای چنین افرادی را فراهم سازند.

تیم گارسیا می‌داند که اختراع تکنولوژیهای جدید جهت افزایش قابلیت دسترسی آنها نیاز به کار بیشتر دارد. به عنوان مثال این سیستم تلویزیونی مجبور بود که بلادرنگ عمل کند. با این وجود هیچ کس از قبل نمی‌دانست که فرد چه برنامه‌ای را دوست دارد «تماشا» نماید. برای حل این مشکل، تیم از پروسسورهای کامپیوتری مختلفی جهت پرداختن به هر سیگنال تلویزیونی استفاده می‌نماید. آنگاه یک سِروِر به طور مرکزی تمام آنها را اداره می‌کند. این سرور توضیحات تصویری و زیرنویسهای پردازش شده را جمع آوری کرده و سپس آنها را به متقاضیان آن ارسال می‌کند.

برگرفته از سایت sciencenewsforstudents