شب است و پدربزرگم که روحانی است در جمع تعدادی از شاگردانش زیر درخت توت حیاطمان نشسته‌اند و به حرف‌هایش گوش می‌دهند؛ از اهمیت امانتداری می‌گوید. او می‌گوید: «دشمنان پیامبراکرم، در مکه نیز امانت‌های خود را به ایشان می‌سپردند؛ چرا که او را امین می‌دانستند. جالب این که حضرت موقع هجرت از مکه به مدینه، حضرت علی را مأمور کرد  در مکه بماند، تا هم دشمن از خروج ایشان با خبر نشود و هم امانت‌ها را به صاحبانشان برگرداند.»

پدربزرگ در ادامه از آداب امانتداری هم می‌گوید و این‌که اگر کتابی را از کتابخانه گرفتیم صحیح و سالم و سر وقت پس بدهیم. اگر توان نگهداری از چیزی را نداریم، آن را به عنوان امانت نپذیریم. امانت‌ها را در جای مناسب قرار دهیم و از همان اول تاریخی را برای پس دادنشان مشخص کنیم؛ ضمن این که حواسمان جمع باشد، یک وقت خدای نکرده خیانت در امانت نکنیم که خداوند از آن نمی‌گذرد.
 
نویسنده: بیژن شهرامی