بوسه بر خاک وطن
بوسه بر خاک وطن
بوسه بر خاک وطن
نويسنده:مهيا زاهدين لباف
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
آزاده در همه حال آزاده است. اگر بلا و سختي به اورسد، شکيبايي ورزد و اگر مصيبت ها بر سرش فرو ريزند، او را نشکنند، هرچند به اسيري افتد و مقهور شود و آسايش را از دست نهد و به سختي و تنگ دستي افتد.
چنان که يوسف صديق امين، به بندگي گرفته شد و مقهور و اسير گشت، ولي اين همه به آزادگي او آسيب نرساند.(1)
روز 26 مرداد 1369، ميهن اسلامي، شاهد حضور کبوتران سبک بالي بود که پس از سال ها حضور در اسارتگاه ها، قدم به خاک پاک ميهن اسلامي مي گذاشت. قاصدک آزادي در چنين روزي، پيام آور رهايي بود. اين کبوتران از بند رسته به آغوش گرم ملت خود برگشتن. ميهن اسلامي، چراغاني بود و شعف و سروري وصف ناپذير از حضور اين رسولان انقلاب و جنگ، سراسر ايران را فرا گرفته بود.
آزادگان به محض ورود، بر خاک وطن بوسه زدن؛ سرزميني که قدم به قدم آن با خون بهترين فرزندان اين ملت تطهير شده بود. اونها تونستن در سال هاي زجر و شکنجه و درد و بيماري جسمي، روح و روان خود رو حفظ کنن تا در بازگشت به ميهن، در صحنه هاي مختلف اجتماعي، سرمشق و نمونه اي باشن براي همگان. تا در دوران سازندگي، ملت ما پر صلابت تر و مقاوم تر با دشمنان خود رو به رو بشه و مشکلات رو با بردباري به منظور پيشرفت، ترقي و عظمت ايران اسلامي تحمل کنه.(2)
آزادگان، با ايمان راسخ خود در برابر همه فشارهاي جسمي و روحي دشمنان ايستادند و روابط اجتماي جامعه کوچک اردوگاهي خود را بر پايه اخلاق حسنه بنا نهادند.آنها از شکنجه هاي مزدوران بعث هراسي به خود راه ندادند. آزادگان، صبورتر از سنگ صبور و راضي ترين افراد به قضاي الهي بودند. اينان سينه هايي فراخ تر از اقيانوس داشتند و از همه جا و همه کس، بريده وبه خدا پيوسته بودند.
آزاده ناميده شدند؛ چون از قيد نفس و نفسانيات رها شده بودند. در اين روز، شکيبايي مادران، پدران، همسران و فرزندان اين آزادمردان به بار نشست و سال هاي نگراني و شوق و ديدار به پايان رسيد. وعده الهي تحقق يافت. «وبشر الصابرين». نه تنها استقامت آزادگان در اردوگاه هاي دژخيمان رژيم بعث، بلکه صبر و پايداري خانواده هاي اين عزيزان، ستودني است.
آزادگان دلاور و سرافراز، با الهام از مکتب انسان سازاسلام و سيره ائمه اطهار و با درس گرفتن از زندگي انقلابي و حماسه ساز حضرت زينب (عليها السلام)که اسوه صبر و پايداري بود، توانستند دوران دشوار اسارت را پشت سر نهند و شکوه مقاومت و سرافرازي را در صحيفه درخشان ايران اسلامي ثبت کنند. بي شک، سال هاي محروميت اين سروقامتان تاريخ سبب شد که آنان امروزبيش از هر فرد ديگري در مسير سبز پيروزي گام بردارند و الگو و افتخار ميهن خويش باشند.(3)
نسل امروز، زيستن در کنار کساني را تجربه مي کند که زندگي آنها ترجمان آزادگي، صبر، ايثار و مجاهدت است. کبوتراني که ديروز تا بلنداي قرب محبوب رفتند و گرمي نفس شهادت را حس کردند و امروز، خاموش و بي ادعا در آباداني و اعتلاي ميهن مي کوشند.
آزاده در همه حال آزاده است. اگر بلا و سختي به اورسد، شکيبايي ورزد و اگر مصيبت ها بر سرش فرو ريزند، او را نشکنند، هرچند به اسيري افتد و مقهور شود و آسايش را از دست نهد و به سختي و تنگ دستي افتد.
چنان که يوسف صديق امين، به بندگي گرفته شد و مقهور و اسير گشت، ولي اين همه به آزادگي او آسيب نرساند.(1)
روز 26 مرداد 1369، ميهن اسلامي، شاهد حضور کبوتران سبک بالي بود که پس از سال ها حضور در اسارتگاه ها، قدم به خاک پاک ميهن اسلامي مي گذاشت. قاصدک آزادي در چنين روزي، پيام آور رهايي بود. اين کبوتران از بند رسته به آغوش گرم ملت خود برگشتن. ميهن اسلامي، چراغاني بود و شعف و سروري وصف ناپذير از حضور اين رسولان انقلاب و جنگ، سراسر ايران را فرا گرفته بود.
آزادگان به محض ورود، بر خاک وطن بوسه زدن؛ سرزميني که قدم به قدم آن با خون بهترين فرزندان اين ملت تطهير شده بود. اونها تونستن در سال هاي زجر و شکنجه و درد و بيماري جسمي، روح و روان خود رو حفظ کنن تا در بازگشت به ميهن، در صحنه هاي مختلف اجتماعي، سرمشق و نمونه اي باشن براي همگان. تا در دوران سازندگي، ملت ما پر صلابت تر و مقاوم تر با دشمنان خود رو به رو بشه و مشکلات رو با بردباري به منظور پيشرفت، ترقي و عظمت ايران اسلامي تحمل کنه.(2)
عزت نفس
آزادگان، با ايمان راسخ خود در برابر همه فشارهاي جسمي و روحي دشمنان ايستادند و روابط اجتماي جامعه کوچک اردوگاهي خود را بر پايه اخلاق حسنه بنا نهادند.آنها از شکنجه هاي مزدوران بعث هراسي به خود راه ندادند. آزادگان، صبورتر از سنگ صبور و راضي ترين افراد به قضاي الهي بودند. اينان سينه هايي فراخ تر از اقيانوس داشتند و از همه جا و همه کس، بريده وبه خدا پيوسته بودند.
آزاده ناميده شدند؛ چون از قيد نفس و نفسانيات رها شده بودند. در اين روز، شکيبايي مادران، پدران، همسران و فرزندان اين آزادمردان به بار نشست و سال هاي نگراني و شوق و ديدار به پايان رسيد. وعده الهي تحقق يافت. «وبشر الصابرين». نه تنها استقامت آزادگان در اردوگاه هاي دژخيمان رژيم بعث، بلکه صبر و پايداري خانواده هاي اين عزيزان، ستودني است.
آزادگان دلاور و سرافراز، با الهام از مکتب انسان سازاسلام و سيره ائمه اطهار و با درس گرفتن از زندگي انقلابي و حماسه ساز حضرت زينب (عليها السلام)که اسوه صبر و پايداري بود، توانستند دوران دشوار اسارت را پشت سر نهند و شکوه مقاومت و سرافرازي را در صحيفه درخشان ايران اسلامي ثبت کنند. بي شک، سال هاي محروميت اين سروقامتان تاريخ سبب شد که آنان امروزبيش از هر فرد ديگري در مسير سبز پيروزي گام بردارند و الگو و افتخار ميهن خويش باشند.(3)
نسل امروز، زيستن در کنار کساني را تجربه مي کند که زندگي آنها ترجمان آزادگي، صبر، ايثار و مجاهدت است. کبوتراني که ديروز تا بلنداي قرب محبوب رفتند و گرمي نفس شهادت را حس کردند و امروز، خاموش و بي ادعا در آباداني و اعتلاي ميهن مي کوشند.
پي نوشت :
1-اصول کافي، ج2، ص 69.
2-برگرفته از سايت: hptt://www.tebyan.net
3-برگرفته از سايت: http://www2.irib.ir
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}