چکیده:
در گذشته چنانچه والدین سعی داشتند کودکان خود را به خواندن و مطالعه بدون نیاز به حضور آنها تشویق کنند، از برخی برنامه‌های آموزشی تلویزیون استفاده می‌کردند. اکنون رباتها این مشکل را برای آنها حل کرده‌اند. همینطور مشخص شده است که کودکان در کنار دوستان خود بهتر یاد می‌گیرند. آنها در صورتی که با یک دوست و همراه به مطالعه و درس خواندن بپردازند، علاقه بیشتری به خواندن پیدا کرده و آن مطلب را بهتر یاد می‌گیرند. اما چه می‌شد اگر این همراه، دوستی غیر واقعی و مصنوعی باشد؟

تعداد کلمات: 1005   /   تخمین زمان مطالعه: 5 دقیقه

مترجم: رزیتا ملکی‌زاده

ربات کوچک از پسر می‌پرسد: «آماده‌ی خواندن هستی؟». نام ربات مینی (Minnie‎) است و جهت تبدیل مطالعه تنها در خانه به کار گروهی طراحی شده است. محققان دانشگاه ویسکانسین (Wisconsin ‎) واقع در شهر مدیسون (Madison)‎ تحقیق مختصری در زمینه در اختیار داشتن مینی جهت کمک به کودکان در خواندن کتاب منتشر ساختند. به دلیل میزان پایین دانش در میان بزرگسالان و کودکان در ایالات متحده، هر کاری که بتواند کودکان را ترغیب به مطالعه نماید، به نظر مفید می‌آید.


با انجام یک پژوهش دو هفته‌ای بر روی تعدادی متقاضی گروه‌های سنی 10 تا 14 سال که 10 پسر و 14 دختر را شامل می‌شدند، مشخص شد که بعضی از آنها احساس می‌کردند که مینی احساسات و عواطف موجود در کتابهایی که می‌خوانند را به آنها منتقل می‌سازد. به گفته این نشریه یکی از کودکان عنوان می‌کرد که آنها می‌توانستند «در خصوص کتاب با او صحبت کنند» و دیگری گفت: «او موجب می‌شد بخواهم بیشتر بخوانم به این دلیل که باعث می‌شد احساس کنم بایستی او را خوشحال نمایم». به دلیل میزان پایین دانش در میان بزرگسالان و کودکان در ایالات متحده، هر کاری که بتواند کودکان را ترغیب به مطالعه نماید، به نظر مفید می‌آید. این امر در خانه بسیار صدق می‌کند، به این دلیل که والدین احتمالاً فرصت یا مهارت کافی جهت کمک به فرزندان خود در آموزش مطالعه مؤثر در اختیار ندارند. 

حقیقت این است که مینی از هیچگونه احساس و تفکری برخوردار نبوده و تنها پاسخهای از پیش برنامه ریزی شده را ارائه می‌دهد. یک ربات اجتماعی لازم نیست در انجام هر کار مفیدی زیرک و باهوش باشد. بلکه تنها لازم است که در انجام یک چیز که در اینجا خواندن کتاب است، خوب عمل کند. مخترعان آن یعنی جوزف میکِلیس (Joseph Michaelis) روانشناس تربیتی و بیلگ موتلو (Bilge Mutlu‎) دانشمند علم کامپیوتر عنوان می‌کنند که کلید موفقیت مینی حتی در مواجهه با افراد بیزار از مطالعه در توانایی او در مشارکت در یک فعالیت نهفته است بطوریکه یک مؤلفه اجتماعی مشابه با آنچه با دوست خود به هنگام مطالعه  داریم و یا حتی یک معلم خصوصی را با خود همراه دارد. 
می‌توان برای مینی کتاب خواند و او در مورد مطالبی که برایش می‌خوانند با عبارات از پیش تعیین شده، صحبت می‌کند.مینی برخلاف کمک کننده‌های مجازی مانند Google Home به گونه‌ای طراحی شده بود که کنش متقابل اجتماعی معناداری را برای خوانندگان دانش آموز مقطع متوسطه فراهم می‌ساخت. حضور او در واقع مشارکت آنها را در خواندن بهبود بخشیده و تمرکز بخش طراحی بر روی یک فعالیت به آنها اجازه داد که این ربات نسبتاً ساده به افزایش تمرکز خوانندگان جوان کمک کند. میکلیس عنوان می‌کند: «ما می‌خواستیم آنچه یک معلم یا فرد علاقه‌مند به مطالعه ممکن است به عنوان یک هدف آموزشی انجام دهد را کپی برداری کنیم». می‌توان برای مینی کتاب خواند و او می‌تواند در مورد مطالبی که برایش می‌خوانند با عبارات از پیش تعیین شده صحبت کند. او همچنین به لطف الگوریتم ساده خود، می‌تواند کتابهایی را به خواننده پیشنهاد دهد که ممکن است برای فرد جالب  به نظر آید.

مینی به گونه‌ای طراحی شده است که می‌تواند با کودکان در خصوص موضوعی خاص از آنچه می‌خواندند صحبت کرده و در پاسخ به محتوای موجود در کتابها به تدریج مسائلی را در خصوص شخصیت و پیشینه‌ آن آشکار سازد. او می‌گوید: «ما تلاش زیادی را برای ایجاد یک تجربه واقعی بکار گرفتیم». به عنوان مثال هنگامی که کودکان کتابی با نام شبی که عروسک زنده شد (The Night of the Living Dummy) را می‌خوانند، در بخشی که صحبت از دوقلوها می‌شود، مینی با یک عبارت مناسب می‌گوید: «خیلی باحال است، من هم یک خواهر دوقلو دارم. او دقیقاً شبیه من است به جز اینکه چشمانش سبز می‌باشند».

قد مینی تنها به بلندی یک پا است با چهره‌ای شبیه انسان که گاهی اوقات تکان خورده و چشمانی آبی که چشمک زده و حرکت می‌کنند تا به بروز احساساتی مانند تفکر کمک کنند. در زیر چانه‌ی این ربات، دوربین کوچکی کار گذاشته شده است تا او را قادر به «دیدن» صفحات کتابهای برچسب گذاری شده مخصوص نماید و کارتهای پاسخی که خوانندگان به منظور صحبت با ربات، نشان می‌دهند. در قسمت پایینی تنه این ربات یک میکروفون قرار دارد که آن را قادر می‌سازد کتابی که برایش خوانده می‌شود را گوش کرده و اسپیکری که اجازه می‌دهد ربات صحبت کند.

مینی به مدت دو هفته در کنار خانواده‌های متقاضی بود. در طول این زمان، او همراه با دانش آموزان مقطع متوسطه از مجموع 25 کتاب انتخاب شده که شامل کتابهای مورد علاقه کودکان از جمله Ramona Quimby, Age 8  و برخی مجموعه‌های ترسناک بودند، شروع به خواندن کرد. در طول آن مدت، میکلیس عنوان می‌کند که برخلاف انتظار آنها، مینی عضوی از آن خانواده شده بود.

در پایان این تجربه دو هفته‌ای او عنوان می‌کند: «آنها برای کار با او هیجان زده بوده و برخی خصلتهای شخصیتی و عاطفی را به این ربات نسبت می‌دادند». حتی در میان آنها خانواده‌ای (مانند یک مینیون در فیلم من نفرت انگیز (Despicable Me)) به این ربات لباس پوشاند و مطالعه با مینی به یک فعالیت گروهی برای برخی خانواده‌ها تبدیل شد. به گفته میکلیس: «اینها چیزهایی هستند که شما نمی‌توانید به واقع در محیط آزمایشگاهی به آن برسید». «از اینرو بسیار دقیق و خوشایند بود که این ربات را در خانه مورد آزمایش قرار دهیم تا ببینیم با کودکان چگونه عمل می‌کند».

ایده‌ی در اختیار داشتن یک دوست رباتیک جهت مطالعه، برای افراد نگران از تعامل و برقراری ارتباط بیش از حد فرزندانشان با غیر انسان مانند Google Home یا آیپاد، ممکن است موجب آشفتگی بسیار آنها شود. اما مینی برخلاف برخی از این وسایل غیر انسانی تنها می‌تواند به یک وظیفه عمل کند و آن هم تنها استفاده از کارت و برخی کتابهای بخصوص است. به گفته میوتلو: «این ربات باعث تشویق در فعالیت خواندن می‌شود، اما به اندازه‌ای اجتماعی نیست که بتوانید با او به گفت و شنود خارج از برنامه بپردازید».

این مطالعه با تنها 24 خواننده متقاضی، به اندازه کافی بزرگ و گسترده نبود که بتوان از آن به نتیجه‌ای عمومی و کلی دست یافت. اما موتلو عنوان می‌کند که تعاملات بر مبنای فعالیت موجب گشودن راه در حیطه پیشرفت و تکنولوژی در صنعت رباتیک اجتماعی می‌شود.

او می‌گوید: «آنچه ما مشاهده کردیم این بود که رفتار احساسی ربات و حیطه‌ی فعالیتی او یعنی خواندن کتاب، حقیقتاً نزدیکی و پیوندی میان فرد و ربات ایجاد کرده بود».

برگرفته از سایت Popular Science