نماز شب و عبادت در سحرگاهان

اهميت شب و حرکت الهي و سير معنوي آن، بر هيچ عاشق دلخسته اي که نداي معبود را به گوش جان شنيده است، پوشيده نيست. شب، رمز و راز عجيبي دارد، اگر چه تاريک و خاموش است، اما براي اهل دل سپيدي و نورانيّت خاصي دارد، چه بسيار برکات الهي که در شب نازل شده است؛ خداوند رحمان قرآن را در شب نازل کرد: (إِنّا أَنزَلنَاهُ فِيِ لَيلَهِ القَدر)(سوره قدر، آيه ي 1) و رسول اعظمش را شبانگاه به معراج مشرف نمود: (سبحان الذي أسري بعبده ليلا...). (سوره ي اسراء، آيه ي 1) و ضيافت و مهماني حضرت موسي(ع) در محضرت خداوند در شب به وقوع پيوست: (وَ واعَدنَا مُوسيَ ثَلاثِينَ لَيلَهً...). (سوره ي اعراف، آيه ي 142)
کلمه ي ليل(شب) و مشتقات آن مثل: (ليله، ليلاً، ليلها، ليال، و غيره) حدود نود بار در قرآن آمده است که اين همه، نشان از اهميت و ارزش گذاري قرآن براي شب دارد.
در دل شب، بهتر از هر وقت ديگري مي شود، قرآن خواند، در حضور خدا فروتني نمود، اعمال خويش را محاسبه کرد و تصميم قاطعانه براي جبران بدکاري ها و کم کاري هاي گذشته گرفت.
اهميت ساعات سحر و صبح در حدي است که خداوند متعال به آن سوگند يادکرده است و مي کند: (وَالصُّبحِ إِذَا أَسفَرَ؛ سوگند به صبح هنگامي که آشکار مي شود). (سوره ي مدثر، آيه ي 34)
(وَالصُّبحِ إِذَا تَنَفَّسَ؛ سوگند به صبح، هنگامي که بر مي دمد و روشني اش در افق پديدار مي گردد). (سوره ي تکوير، آيه ي 18)
در ميان ساعات شبانه روز، زيباترين و بهترين موقع براي «کسب فيض» و برقراري ارتباط با پروردگار وقت سحر است.
علماي بزرگ و صالحان، سعادت ابدي خود را مديون عبادت ها و شب زنده داري هاي سحرگاهانشان مي دانند، بر همين اساس، با اخلاص و فروتني خاصي، شب هنگام، در پيشگاه خداوند به خواندن نماز و تلاوت قرآن و استغفار مي پردازند خداوند در دو آيه از قرآن، کساني را که سحرگاهان به استغفار مي پردازند، مورد تمجيد قرار مي دهد.
1. (الصّابِرِينَ و الصّادِقِينَ وَ القَانِتينَ وَ المُنفِقِينَ وَ المُستَغفِرِينَ بِالاسحَار). (سوره ي آل عمران، آيه ي 17)
2. (وَ بِالاسحارِهُم يَستَغفِرُونَ؛ و در سحرگاهان، آمرزش گناهانشان را از خدا مي خواستند).(سوره ي ذاريات، آيه ي 18)
نماز شب توفيقي مي خواهد که بايد آن را هم از خداوند طلبيد. انسان با تداوم به نماز شب و شب زنده داري و عبادت هاي شبانه مي تواند، به چنان مرتبه اي از کمال و صفاي نفس و قرب خدا برسد که جز حق نبيند، جز حق نشنود و جز حق نگويد.
منبع:کتاب بشارت 63 /س