این منم که گاه
با نسیم
می شکوفم از حریر دامنم
رشته ی طلای آفتاب
دور گردنم
گاه سکه سکه می چکم
                                از درخت
مثل برگ های وحشی خزان
گاه قهر می کنم
                        با زمین و آسمان ،
                                               با خودم
صبح ها ولی
وقت دانه دادن پرنده ها
 می شود
لحظه ی تولدم!

انسیه موسویان