به حسب عده ای از روایات متواترات که در بحار ج 27/166 از کتب معتبره نقل فرموده است: عمل هیچ عمل کننده و عبادت هیچ عابدی را خدا قبول نمی کند مگر با ولایت امیرالمؤ منین و ائمه صلوات الله علیهم.

و بدون ولایت اعمال باطل و عاطل است. کرماد اشتدت به الریح فی یوم عاصف او کسراب بقیعه یحسبه الظمآن ماء حتی اذا جاءه لم یجده شیئا.

قال تعالی: و قدمنا الی ما عملوا من عمل فجعلناه هباء منثورا که تفسیر شده اعمال مخالفین است که هباء منثورا می شود.

و به آنان تفسیر شده در روایات وجوه یومئذ خاشعه عامله ناصبه تصلی نارا حامیه. یعنی: صورتهایی در دنیا خاضع و خاشع می باشند عمل کننده اند به عبادات در ظاهر اما ناصب می باشند. و بر حضرت امیر (علیه السلام ) اشخاصی را مقدم می دانند. اینان وارد می شوند در آتش سوزنده و آمرزش خدا برایشان نیست. چون خدا فرموده: و انی لغفار لمن تاب و آمن و عمل صالحا ثم اهتدی و به درستی که من آمرزنده هستم کسی را که توبه کند از کفر و شرک و ایمان بیاورد به خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و عمل صالح نماید پس راه پیدا کند و هدایت یابد به سوی ولایت. چنانکه در روایات کثیره بیان شده است و اگر بنده ای عبادت کند خدا را ما بین رکن و مقام هزار سال بلکه تمام عمر دنیا و بمیرد بدون ولایت خداوند او را به رو در آتش جهنم افکند چنانکه در روایات متواتره وارده از پیامبر و ائمه صلوات الله علیهم اجمعین تصریح به این شده است.


منبع : حوزه نت