وای از اون روزایی که دل آدم می‌گیره. دنیا با همه‌ی بزرگیش برات قفس می‌شه. تو شهر بزرگ باشی یا تو شهر کوچیک، تو کوه باشی یا تو بیابون، فرقی نداره دنیا برات زندون شده. مثل این که اصلا روحت تو دنیا جا نمی‌شه می‌خواد پربکشه بره همون جایی که ازش اومده. از دست این دنیا، آدم‌هاش و دوز و کلک‌هاشون خسته شده. خدا هم می‌دونسته بعضی وقت‌ها دل بنده‌هاش می‌گیره، واسه همین تو قرآن گفته:

«وَضَاقَتْ عَلَیْکُمُ الأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ، و زمین با همه وسعتش برشما تنگ شد.»
 
بخشی از آیه 25سوره توبه
برگرفته از قرآن خودمونی