چه قشنگ گفته‌اند که عشق به امام، عشق به همه‌ی خوبی‌هاست؛ بزرگ‌مردی که از لحظه‌لحظه‌ی حیات نورانی‌اش می‌توان نکته‌ها آموخت و درس‌ها گرفت.

احترام‌گذاشتن به چنین شخصیتی، تکریم دین و آیینی است که چنین انسان‌های وارسته‌ای را تحویل عالم بشری داده است.

آری! باید به بزرگان دین و پاسبانان آیین احترام گذاشت و چراغ نام و یادشان را در هر کوی و برزن روشن نگه داشت تا همگان بکوشند راه و رسمی شبیه آنان داشته باشند. به قول سعدی شیرین‌سخن:

 
چو خواهی رود نامت اندر جهان
مکن  نام   نیک   بزرگان    نهان

***
نسیم خنکی که پس از اذان صبح و خواندن نماز بامدادی در گیسوان درختان جماران چنگ زده است، صورت نورانی آقا را نوازش می‌دهد. قرارگرفتن در معرض وزش چنین باد روح‌نوازی بعد از چند روز بستری‌بودن در بیمارستان، احساس خوبی را در او برمی‌انگیزاند.
 
عصا زنان مسیر رو به بالای کوچه را می‌پیماید. هدفش از آمدن به این محله‌ی نام آشنا و دوست‌داشتنی هم تجدید دیدار با امام روح‌الله رهبر بزرگ انقلاب است و هم تشکر از سفارش‌هایی است که پزشکان معالجش داشته‌اند. او اگرچه حدود ده‌ سال از حضرت امام مسن‌تر است، اما به این دیدار افتخار می‌کند.

 اندکی نمی‌گذرد که وارد خانه می‌شود، تا چشمش به حضرت امام، که برای استقبال آمده است، می‌افتد در سلام‌دادن نیز پیش‌دستی می‌کند؛ جالب آن‌که  سلام‌دادن او هم به نیکوترین شکل است، به این شکل که: «السلام علیک یابن رسول الله!»

 
 نویسنده: بیژن شهرامی


........................................................................

1- آیت الله العظمی شیخ محمد علی اراکی(ره)