اخم تو  مثل آلوچه ترش است
خنده‌هایت ولی هندوانه
صبح سُر می‌خوری در خیابان
عصر قِل می‌خوری سمت خانه
 
در من آواز می‌خوانی انگار
حرف‌هایت به لحن پرنده‌ست
با تو تنهایی از من فراریست
تا دلت با دلم می‌دهد دست
 
من کجا؟ تو کجا؟ این مهم نیست
هی نگو راه دور است و دیر است
خستگی در کن اینجا کنارم
کلبه‌ی دوست، مهمان‌پذیر است

سعیده اصلاحی