گیاه افتیمون از گیاهان دارویی بسیار مهم است. کمک به درمان وسواس، جنون، تسکین سردرد، تصفیه خون، تقویت کبد، رفع بی حسی و درمان خواب رفتن اعضای بدن، تقویت نیروی جنسی و درمان زودانزالی از خواص افتیمون است. از مضرات این گیاه می‌توان به بروز افسردگی در اثر مصرف زیاد آن اشاره کرد.

گیاه افتیمون در طب سنتی کاربردهای بسیاری دارد و به عنوان یک ضد سودای بسیار قوی از آن استفاده می‌شود و در قدیم آن را داروی جنون می‌نامیدند. علاوه بر این گیاه افتیمون به دلیل طبیعت گرم و خشکی که دارد، بلغم را نیز از بدن می‌زداید. برای آشنایی با سایر خواص افتیمون و طریقه مصرف آن با ماهمراه شوید.

خواص گیاه افتیمون
1- درمان سردردهای مزمن
2- تقویت نیروی جنسی و درمان انزال زودرس
3- رفع وسواس، بی‌خوابی، عصبانیت، کابوس، تشنج ، صرع و بی‌حسی اعضا
4- دفع سودا و بلغم از بدن
5- تصفیه خون و تقویت کبد

تداخلات داروییداروهای اعصاب و روان
داروهای ضد صرع و تشنج
 
خواص افتیمون (طبیعت و خواص درمانی)
طبیعت گیاه افتیمون گرم و خشک است. برخی از مهمترین خواص درمانی این گیاه به طور خلاصه عبارتند از:
در طب سنتی از این گیاه برای درمان بیماری اسکوربوت (بیماری خونی ناشی از کمبود ویتامین ث) استفاده می‌شود.
افتیمون تصفیه کننده خون است و مصرف آن باعث تقویت کبد می‌شود.
گیاه افتیمون مفرح قلب است و در صورت تنقیه، برای رفع سودا، دفع کرم معده و باد از بدن مفید است.
کمک به درمان بیماری‌هایی مانند لقوه، خواب رفتن اعضای بدن و دردهای مفصلی از خواص افتیمون است. به این منظور از ضماد گیاه استفاده می‌شود.
گیاه افتیمون برای درمان سردردهای مزمن ناشی از مزاج سوداوی (سرد و خشک) و ناراحتی‌های فکری مفید است.
درمان انزال زودرس از دیگر خواص افتیمون در طب سنتی است.
 مصرف این گیاه مدر و قاعده‌آور است.
یکی از مهمترین خواص افتیمون که از گذشته مطرح بوده است، درمان خفقان، جنون و مالیخولیا است. به این منظور افتیمون را با همان مقدار گیاه افسنطین مخلوط نموده و آن را بجوشانید و پس از صاف کردن به بیمار بدهید.
در طب سنتی درباره خواص افتیمون آمده است که مصرف این گیاه باعث تقویت حافظه، رفع جنون، رفع وسواس، رفع بی‌خوابی، عصبانیت، کابوس، رفع تشنج و صرع و رفع بی‌حسی اعضا می‌شود. جالب است بدانید مصرف دم کرده افتیمون باعث آرامش می‌شود و به درمان آلزایمر در سالمندان کمک می‌کند.

گیاه شناسی افتیمون
افتیمون که در طب سنتی به آن دواء الجنون، ترشک، شیون و... نیز گفته می‌شود، گیاهی است از تیره پیچک صحرائی علفی و یک ساله، پیچنده و دارای ساقه‌های ظریف و باریک که قابلیت انعطاف داشته و به حالت انگلی بر روی تعدادی از گیاهان علفی رشد می‌کند و از گیاه میزبان تغذیه می‌کند.
رنگ ساقه این گیاه تقریبا کرمی مایل به زرد و قرمز است. برگ‌های آن بسیار ریز و دارای گل‌های مایل به زرد و صورتی می‌باشد. افتیمون در بسیاری از نقاط جهان موجود است و در دامنه کوه‌ها تا ارتفاع 2000 متری نیز مشاهده می‌شود. در ایران در اطراف تهران، کرج، دامنه های البرز، اصفهان، فارس، جزیره هرمز و قشم دیده می‌شود. همه بخش‌های گیاه استفاده دارویی داشته و خواص دارویی آن بسته به گیاه میزبان متفاوت خواهد بود.

طرز استفاده و مقدار مصرف افتیمون
بهترین طریقه مصرف گیاه افتیمون این است که مقداری از گیاه خشک شده را در داخل کیسه پارچه‌ای بریزید و آن را بجوشانید. پس از دو جوش، کیسه را از داخل آب خارج کرده و آن را فشار دهید و محلول به دست آمده را استفاده نمایید.
توجه داشته باشید گیاه افتیمون لینت‌آور است و بایستی به مقدار کم و با احتیاط مصرف شود.

نکات مهم در مورد نحوه مصرف افتیمون
گیاه افتیمون را نباید زیاد جوشاند. جوشیدن زیاد گیاه و به مدت طولانی از خواص دارویی گیاه کم می‌کند. لازم است گیاه را مقداری بیشتر از حالت دم کردن بجوشانید تا مواد دارویی وارد آب شود.
از زیاد خرد کردن و کوبیدن افتیمون خودداری کنید، چون بافت گیاه بسیار نرم است و این کار باعث از بین رفتن ترکیبات شیمیایی موجود در گیاه می‌شود. به طور کلی هنگام مصرف نباید آنرا نرم کوبید و یا زیاد جوشاند بلکه باید با شعله غیر مستقیم و خیلی آهسته و طولانی مدت دم بکنید.
گیاه افتیمون را در جای خشک و خنک، دور از تابش مستقیم خورشید نگهداری کنید.
بیشترین مقدار مصرف افتیمون، روزانه 15 گرم است که لازم است این مقدار به صورت 3 تا 4 بار در روز و در طول 10 دقیقه مصرف شود.
زیاده‌روی در مصرف افتیمون باعث افسردگی می‌شود.
استفاده از گیاه افتیمون برای زنان باردار، مادران شیرده و کودکان زیر 5 سال مضر است.
مصرف افتیمون برای افراد دارای مزاج گرم مضر است و این افراد بایستی آن را با مواد مصلح مانند کتیرا و بنفشه مصرف کنند. همچنین زعفران و صمغ عربی نیز از خوراکی‌های مصلح این گیاه می‌باشند.


منبع:سایت ستاره