خواص گل پریوش (Catharanthus roseus) شامل جلوگیری از رشد سرطان، بازکننده عروق، کمک به درمان بواسیر، تقویت اکسیژن‌دهی و قطع خونریزی بینی و خونریزی شدید خانم‌ها است. همچنین این گل زیبا در کاهش قند و فشار خون موثر است.


گل پریوش که با نام‌های پروانش، پیچ تلگرافی، گل تلگرافی و گیاه جادوگر نیز شناخته می‌شود، در طب سنتی به عنوان یک قابض شفابخش بکار برده می‌شود. برای آشنایی با خواص گل پریوش و طریقه مصرف آن با ما همراه شوید.

خواص گل پریوش
1- خواص درمانی جلوگیری از رشد سرطان
2- بازکننده عروق
3-- کمک به درمان بواسیر
4- درمان دیابت
5- تقویت اکسیژن‌دهی
6- قطع خونریزی بینی و خونریزی شدید عادت ماهانه خانم‌ها
7- مسکن
8- مضرات ایجاد توهم


.
خواص گل پریوش چیست؟
قسمت مورد استفاده این گیاه، همه بخش‌های گیاه به ویژه برگ‌های آن است که می‌توان آنها را در هر فصلی  چید و در مجاورت گرما خشکاند و مورد استفاده قرار داد. برخی از خواص پریوش در طب سنتی به شرح زیر می‌باشد:

مالیدن برگ‌های تازه گیاه پریوش بر روی زخم باعث قطع خونریزی می‌شود، همچنین فرو بردن آن در بینی به درمان خون دماغ کمک می‌کند.
در طب سنتی از پماد برگ‌های کوبیده شده پریوش برای درمان بیماری بواسیر استفاده می‌شود.
چای گیاه پریوش برای درمان خونریزی‌های شدید ماهانه خانم‌ها و همچنین خونریزی لثه تجویز می‌شود.
یکی دیگر از خواص گل پریوش اثر بازکنندگی مجاری عروقی است.
در آفریقا از گیاه پریوش برای درمان دیابت استفاده می‌شود.
گل پروانش در طب سنتی به عنوان مسکن شناخته می‌شود و برای رفع نگرانی‌های عصبی مفید است.
این گیاه در درمان کم خونی مفید است و مصرف آن به همراه داروهای آهن‌دار توصیه می‌شود. 

ترکیبات موجود در این گیاه از رشد سلول‌های سرطانی پیشگیری می‌کند و به عنوان اکسیژن‌ دهنده قوی در بدن عمل می‌کند. جالب است بدانید امروزه از وین کریستین استخراج شده از این گیاه در درمان سرطان خون استفاده می‌شود و برای تهیه یک گرم از این ماده، به 500 کیلوگرم گیاه نیاز است.

از گل پریوش به صورت استعال موضعی نیز استفاده می‌شود. استعمال خارجی جوشانده این گیاه به صورت لوسیون برای درمان زخم‌های باز و بسته، به صورت غرغره کردن در رفع آنژین و ورم لوزه‌ها و به صورت تنقیه برای درمان زخم‌های روده و دیسانتری (نوعی بیماری التهابی روده که با اسهال، وجود خون و موکوس در مدفوع، تب و درد شکم همراه است) مصرف می‌شود.

مواد و ترکیبات شیمیایی گیاه دارویی پریوش
ترکیبات شیمیایی موجود در این گیاه شامل ماده تلخی به‌نام وین‌سین تانن، پکتین، کاروتین، آلکالوئیدهای وینکامی‌نین، وینکامین، وین سینین، کاتارین و اسیدهای فرمیک، استیک، اسکوربیک و گلوکوزید و نوعی ساپونین و مقادیر زیادی از الکالوئیدهای‌وینین و پوبسین است.

طریقه مصرف گل پرویش
دم‌کرده پریوش: برای تهیه دم‌کرده این گیاه، مقدار 100 گرم از برگ آن را در یک لیتر (1000 سی‌سی) آب جوش و در قوری چینی دم کنید و 10 تا 15 دقیقه اجازه دهید تا دم بکشد. سپس آن را شیرین کرده و به مقدار یک فنجان در حین غذا میل کنید.

لوسیون پریوش: مقدار مصرف مناسب گیاه پرویش به صورت لوسیون، 20 تا 25 گرم از برگ گیاه در یک لیتر آب است که پس از جوشاندن برای شست‌وشوی دهان و درمان ورم لثه‌ها و به‌ شکل کمپرس برای شستن زخم‌ها و بیماری‌های جلدی به کار برده می‌شود.
گیاه‌شناسی گل پریوش
این گل از تیره خرزره است و گیاهی چند ساله، همیشه سبز، پایا، علفی و خزنده است. اغلب رنگ گل‌های آن سفید، صورتی و قرمز است. گیاه پروانش بومی قاره اروپا است و در جنگل‌ها و در خاک‌های گچی یا رسی با زهکشی خوب رشد می‌کند. این گیاه از دیرباز در طب گیاهی و همچنین به عنوان یک گیاه زینتی کشت می‌شده است.

مضرات گل پریوش (موارد احتیاطی و منع مصرف)
مصرف گیاه پریوش به صورت خام و از راه دهان خطرناک است و می‌تواند توهم زا باشد و لازم است، همانند سایر گیاهان دارویی از مصرف بیش از اندازه مجاز و خودسرانه آن پرهیز شود.


منبع:سایت ستاره