آثار و پیامدهای بد حجابی در جامعه

الف- اثرات اجتماعی

برهنگی و بدتر از آن، بدحجابی که نوعی تمسخر به حجاب است، موجب تحریک احساس بینندگان می شود و هیجان روانی ایجاد می کند، همان چیزی که بنابه گفته روانشناسان، اعصاب را مختل می سازد و باعث انواع بیماری های جسمی و روحی می گردد.

افزایش فحشاء، بالا رفتن آمار طلاق، عدم احساس امنیت، فروپاشی کانون خانواده و زدودن محبّت در آن، ابتذال و سقوط ارزش زن، انحراف اخلاقی مرد و... از دیگر اثرات بی حجابی است و البته همه اینها در جوامع بی حجاب به شکل ملموس دیده می شود.

 پرده زنهار میفکن زرخ همچو قمرت      

  تا مبادا بزند دیده ناکس نظرت

برخی برای توجیه برهنگی می گویند: حجاب مانع ورود زن به عرصه اجتماع و فعالیت اجتماعی می گردد و پوششی که زن بر قامت خود می اندازد، موجب می شود که نتواند برخی کارها را به سادگی انجام دهد و.. . اما ناگفته پیداست که این توجیهات واهی تر و سست تر از آن است که به آنها پرداخته شود. زیرا اولًا: چه بسیارند زنان عفیفه و محجبه ای که در مشاغل اجتماعی مشغول فعالیت هستند و هیچگاه پوشش، مانع کار آنها نشده و اصلًا کار بی پوشش را نمی پذیرند.

ثانیاً: زن هر فعالیت اجتماعی را بپذیرد، اساسی ترین نقش وی در محیط خانواده است.

همسرداری و تربیت فرزندان، وظیفه اصیل زن شمرده می شوند، وظایفی که هیچ کسی قادر به انجام آن نیست، به طوری که کوتاهی در همسرداری، محیط خانواده را خشک و بی روح نموده و قصور در تربیت فرزندان و سپردن آنها به کانون های تربیتی، قابل قیاس با تربیت کودک در دامن مادر نیست. طبیعی است پذیرفتن فعالیت اجتماعی از سوی زن بایستی جایگزین وظیفه اصیل او نشود و طبعاً بهادادن بیش از حد به فعالیت اقتصادی اجتماعی، وی را از وظیفه اساسی اش باز می دارد.

قالت فاطمةُ علیها السلام: ما مِنْ شَی ءٍ خَیرٌ لِلْمَرْئَةِ مِنْ انْ لا تَری رَجُلًا وَ لا یراها.[1]

چیزی بهتر از این برای زن نیست که مردی را نبیند و مردی او را نبیند.

ب- اثرات اخروی

روایات و احادیث در مورد آثار اخروی بی حجابی بسیار است و اینجا به بیان نمونه ای بسنده می کنیم.

قال رسول الله صلی اللَّه علیه و آله: صِنْفان مِنْ اهْلِ النَّارِ، قَوْمٌ مَعَهُمْ سِیاطٌ کأذْنابِ الْبَقَرِ یضْرِبُونَ بِها النَّاسَ، وَ نِساءٌ کاسیاتٌ عارِیاتٌ.. . مُمیلاتٌ مائِلاتٌ رُؤُسُهُن کأسْنِمَةِ الْبُخْتِ الحائِلَةِ لا یدْخُلَنَّ الْجَنَّةَ وَ لا یجِدَنَّ ریحَها.[2]

دو دسته از اهل آتش می باشند، گروهی که تازیانه ای چون دم گاو همراه دارند و خلایق را با آن می زنند و دسته دوم زنان برهنه اند (زنانی که لباس رقیق و بدن نما می پوشند) آنها که به گناه میل دارند، موی سر خود را چون کوهان شتر بلند نموده اند، آنها داخل بهشت نمی روند و بوی آن را احساس نمی کنند.

قال علی علیه السلام: یظْهَرُ فی آخِرِالزَّمان وَ اقْتِرابِ السَّاعَةِ وَ هُوَ شَرُّ الْازْمِنَةِ، نِسْوَةٌ کاشِفاتٌ عارِیاتٌ، مُتَبَرِّجاتٌ مِنَ الدّینَ، داخِلاتٌ فِی الْفِتَنِ، مائِلاتٌ الَی الشَّهَواتِ، مُسْرِعاتٌ الَی اللَّذَّاتِ، مُسْتَحِلّاتٌ لِلْمُحَرَّماتِ فی جَهَنَّمِ خالداتٌ.[3]

در آخرالزّمان و قریب به قیامت که بدترین زمانه است، زنانی بی پوشش و بی دین ظاهر می شوند، آنها در هر فتنه ای داخل و به گناه متمایل و به سوی لذّات و تجملات سبقت گیر بوده و محرمات را بر خود حلال نموده اند، آنان در جهنم جاودان خواهند بود. [1] مستدرک‏الوسائل، ج 14، ص 182.
[2] صحیح مسلم، ج 3، ص 1680.
[3] من لا یحضره الفقیه، ج 3، ص 247.


منبع: حوزه نت