حکم شنیدن غیبت در روایات

کسی که در حضور وی غیبت می کنند در گناه غیبت کننده شریک است، چه اینکه سکوت او و استماع وی و توجه به کلام غیبت کننده، تعاون و همکاری با عاصی محسوب شده و موجب شکل گیری این معصیت بوده است.

قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله:

«السَّامِعُ لِلْغَیبَةِ احَدُ الْمُغْتابینِ»[1]

شنونده غیبت یکی از غیبت کنندگان است.

قال الصادق علیه السلام:

«الْغَیبَةُ کفْرٌ وَ الْمُسْتَمِعُ لَها وَ الرَّاضی بِها مُشْرِک»[2]

غیبت کفر و شنونده آن و راضی به آن مشرک است.

وظیفه شنونده غیبت این است که:

1- از برادرش دفاع کند و اجازه غیبت او را ندهد.

2- از مجلس غیبت برخیزد و با نشستن و سکوت زمینه را برای ادامه غیبت آماده نکند.

3- در صورت عدم قدرت، قلباً ناراحت شود.

پیامبر مکرم در سفارش خود به حضرت امیر علیه السلام فرموده اند:

«یا عَلی مَنْ اغْتیبَ عِنْدَهُ اخُوهُ الْمُسْلِمُ فَاسْتَطاعَ نَصْرَهُ فَلَمْ ینْصُرْهُ خَذَلَهُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَ الآخِرَةِ»[3]

ای علی، کسی که نزد وی برادر مؤمنش را غیبت کنند و او توان یاریش داشته باشد و به یاری وی برنخیزد، خداوند او را در دنیا و آخرت رسوا خواهد ساخت.

و نیز همان حضرت فرموده است:

«مَنْ رَدَّ عَنْ عِرْضِ اخیهِ الْمُسْلِمِ وَجَبَتْ لَهُ الجنَّةُ الْبَتَّةَ»[4]

کسی که مانع ریختن آبروی برادر مسلمانش شود، حتماً بهشت بر او واجب است. پی نوشت ها:
[1] بحار الانوار- جلد 75- صفحه 226.
[2] مستدرک الوسایل- جلد 9- صفحه 133.
[3] وسایل الشیعه- جلد 8- صفحه 606.
[4] وسایل الشیعه- جلد 8- صفحه 606.

منبع: حوزه نت