حرم حضرت معصومه سلام­ الله ­علیها مثل همیشه شلوغ و پرسروصدا بود. سه خانم مسیحی که از کشور آلمان برای دیدار از حرم مطهر آمده بودند، حاضر نمی‌شدند چادر بپوشند. خادمان حرم تلاش می­ کردند تا بتوانند به نوعی با آن­ ها ارتباط برقرار کنند و چادر را برای­شان توضیح دهند. جلوتر رفتم و با زبان خودشان گفت‌وگو را شروع کردم.

یکی از آن­ ها گفت: «ما در دین خودمان عیدی داریم که به آن عید پاک می­گوییم. این عید یکی از اعیاد مذهبی در دین مسیحیت است. در این ایام به دیدن مکان ­های مقدس می ­رویم. این ­بار ایران و حرم حضرت معصومه سلام­ الله­ علیها را برای دیدار انتخاب کرده­ ایم.»

با خوش ­رویی گفتم: «ما در این مکان مقدس به احترام این خانم بزرگوار باید حجاب کامل داشته باشیم؛ حالا فرق نمی­ کند ایرانی باشیم یا از کشور دیگری آمده باشیم.»

حرفم را به عنوان توهین برداشت کردند، فکر می­ کردند قصد دارم از حجاب­شان ایراد بگیرم. با ناراحتی به لباس­ های­شان اشاره کردند و گفتند: «ولی ما که حجاب خوبی داریم!»

برای این­که بهتر متوجه حرف­ هایم باشند، پرسیدم: «شما وقتی در کشور خودتان وارد یک مکان مقدس می­ شوید با چه لباسی هستید؟ یعنی با لباسی که حجاب کمی دارد، وارد می ­شوید؟»

نگاهی به هم کردند و گفتند: «نه، وقتی به کلیسا می ­رویم بدن و موهای­مان را می ­پوشانیم؛ چون کلیسا برای­مان احترام دارد و مکان استجابت دعا است؛ حتی مراقب هستیم موهای­مان مشخص نباشد.»

خوش­حال شدم و گفتم: «این­جا هم مکان مقدس مسلمانان است و ما به بانو فاطمه معصومه سلام‌الله علیها احترام زیادی می­ گذاریم و از حجاب برتر، که چادر نامیده می ­شود، در حضور ایشان استفاده می­ کنیم.»

لبخند روی لبان­شان نشست؛ انگار تازه متوجه شده بودند حجاب برتر چیست و چادر چه معنایی دارد. با خوش­حالی چادرها را برداشتند و روی سرشان انداختند. مواظب بودند تمام بدن­شان را پوشانده باشند و موهای­شان بیرون نمانده باشد.
 
نویسنده: ریحانه اشرفی