«خیلی وقته که دلم می ­خواد کنار درسم، قرآن رو حفظ کنم و زبان انگلیسی رو هم خوب یاد بگیرم؛ اما ساعت­ ها آن­قدر تُند می­گذرن که به هیچ کاری نمی­ رسم. هرهفته تقویم رو نگاه می­ کنم و روی شنبه تیک می ذارم و با خودم می­ گم از همین شنبه شروع می­ کنم؛ اما باز هم...»
 
شاید این حرفِ خیلی از ما باشد که به دنبال فرصتی برای رسیدن به آمال و آرزوهای­مان هستیم؛ اما همیشه وقتی به زمان فکر می­ کنیم، ساعت و تقویم را به خاطر می ­آوریم؛ ساعت گِردی که دوازده عدد دارد و عقربه­ ها به شکل مدوّر دور آن می­ چرخند. شاید همین گردش مدوّر باشد که ما را از خیلی کارها دور کرده است؛ چراکه زمان دارای طول و عرض است؛ عمق و ژرفا دارد. طول زمان، دقایق عمرمان است و عرضش رسیدن به اهداف زندگی. استفاده از عرض زمان است که به یک انقلاب تبدیل می­شود و می ­تواند یک حکومت شاهنشاهی را به حکومت اسلامی تبدیل کند.

افرادی که زمان را به طول و عرض حساب نمی­ کنند، افراد موفقی نیستند؛ آن­ ها در کارهای­شان جوشش خلّاقانه ندارند و نمی ­توانند کاری را درست به مرحله­ ی اجرا بگذارند. ای کاش ساعت­ ها هرگز مدوّر ساخته نمی­ شدند؛ چراکه در ساعت­ های گرد، عقربه­ ها می­ چرخند و روزی دوبار اعداد را تکرار می­ کنند: 6 صبح، 6 بعدازظهر، 7 صبح، 7 بعدازظهر...

صبح که ساعت زنگدار بالای سرمان بیدارمان می ­کند و می­ خواهد اعلام کند که: «ساعت 7 است، بلند شو!» خمیازه ­ای می­ کشیم، با دل­خوری بر سر ساعت می کوبیم و زیر لب زمزمه می­ کنیم: «حالا دیر نمی­ شود، بگذار نیم­ ساعت دیگر هم بخوابم!»

 نیم ­ساعت بعد، وقتی مجدداً ساعت هشدار می ­دهد، باز هم بر سرش می­ کوبیم و همان وقت است که یادمان می ­آید ساعت 8 قرار بود برویم ثبت نام. اول دلهره به سراغ­مان می­ آید، بعد فکر می­ کنیم حالا که وقت نیست، دیر شده، آن ها هم که تا ساعت هشت شب هستند، پس باشد برای 8 شب و همان موقع راضی می ­شویم و آرامش می­ گیریم... غافل از این­که همین ساعتی که زمانش را به دل­خواه عوض کردیم، به دلیل مدوّر بودنش تکرار­پذیر است؛ اما اگر زمان را به طول حساب کرده بودیم، وقتی از ساعت 8 گذشتیم، می­ دانستیم که هرگز این زمان برنمی­ گردد. عقربه­ های ساعت طولی، فقط به سمت جلو حرکت دارند و زمان ازدست ­رفته، بازگشت ­ناپذیر است.

زمان زندانی تقویم و ساعت نیست؛ باید مواظب ثانیه­ هایش باشیم. هدف از زندگی ­مان را در آن گره زده، در ژرفایش فروببریم. زمان را نباید حسّ کرد. فعالیت­ ها و تلاش­ ها ساعتی نیستند؛ بلکه تعداد روزهایی که برای رسیدن به کاری درنظر داریم، شتاب کار ما به حساب می ­آیند. امام علی علیه­ السلام می­ فرماید: «فرصت را دریاب تا مایه­ ی غُصّه نشود.» پس بیایید از امروز فرصت­ ها را درک کنیم و آن را در عقربه­­ ی ساعت­ های مدوّر به فراموشی نسپاریم.
 
نویسنده: نعیمه جلالی نژاد
پی‌نوشت:
1- ترجمه الحیاه، ص 382