متأسفانه برخی‌ها را جان به جان­شان کنی نمی‌توانند با تکنولوژی ­های روز کنار بیایند و کار کنند؛ بعد هم برای این­که ناتوانی خود را لاپوشانی کنند، شروع می­ کنند به عیب گذاشتن روی تکنولوژی مردم! نمونه‌اش همین ماجرای شبکه‌های اجتماعی موبایلی مثل تلگرام و... که یک عده بلد نیستند با آن کار کنند، بعد هی می‌آیند در مضرّاتش صحبت می‌کنند. بنده در ادامه می‌خواهم به صورت کاملاً علمی ثابت کنم که کار کردن فرزندان با این شبکه ­ها و این­که صبح تا شب کلّه‌­ی­شان را از توی آن­ ها بیرون نمی‌آورند، خیلی هم مفید است.

1. یکی از دلایلی که پدر و مادرها می­ گویند تا ثابت کنند تلگرام و... خیلی چیز بدی است، اثرات تربیتی این نرم ­افزارها است و این در حالی است که اگر نیک بنگریم، خواهیم دید اتفاقاً این نرم ­افزارها از سالم ­ترین مکان­ های تربیتی هستند. اگر باور ندارید، لطف کنید یک توک پا تشریف ببرید استادیوم! حالا گیرم چند تا بچه­ ی بد هم در این نرم­ افزارها استیکر ناجور بگذارند، اما باور کنید این استیکرها را به­ طور زنده می ­توان در استادیوم ­ها مشاهده کرد. حالا دیگر دست خود پدر و مادرها است که کدام را انتخاب کنند!

2. پدر و مادرها اعتقاد دارند این نرم ­افزارها برای سلامتی مضر هستند؛ درحالی­ که با دلایل کاملاً منطقی می ­توان ثابت کرد این­طور نیست. ببینید! اگر بچه‌ها روزی هجده ساعت هم سرشان توی تلگرام باشد، فوقِ فوقش آرتروز خروسی و قوز ستون فقرات و انحراف دید و... می­ گیرند؛ اما همین ­ها اگر بروند توی کوچه فوتبال بازی کنند، می‌روند زیر کامیون و مثل بادکنک می‌ترکند یا سرشان می­ خورد لب جوب(!) و مثل هندوانه چهار قاچ می ­شود. خداوکیلی حالا خود پدر و مادرها قضاوت کنند که آدم یک بچه­ ی زنده که آرتروز خروسی و قوز ستون فقرات داشته باشد بهتر است یا یک بچه که آرتروز خروسی و قوز ستون فقرات ندارد، اما زنده نیست؟!

3. از نظر اقتصادی هم اگر نگاه کنیم، می­ بینیم ولو بودن فرزندان توی شبکه ­های اجتماعی موبایل، لااقل در کوتاه ­مدت از نظر اقتصادی به نفع والدین است؛ یعنی اگرچه ممکن است در آینده بچه­ ها هیچ­ کاره و مفت­ خور بشوند و هیچ هنر یا مدرک تحصیلی نداشته باشند و نتوانند کاری برای خود پیدا کنند، اما لااقل الان خرج شان کمتر است؛ برای مثال اگر یک بچه بخواهد ماهی دو بار استخر برود، هفته ­ای دو جلسه کلاس زبان برود، سالی یک­بار کفش و لباس مناسب فوتبال بخرد و... قطعاً خرجش از سه گیگ اینترنت ماهانه بیش­تر می­ شود؛ بنابراین به نظرم بهتر است پدر و مادرها به جای این­که هی به بیکار شدن و مفت­ خور شدن و انگل اجتماع شدن فرزندان­شان در آینده فکر کنند، به کم­ خرج بودن­شان در حال حاضر فکر کنند؛ بالاخره انگل‌های آینده هم خدایی دارند!

4. یک ایراد دیگر والدین به حضور فرزندان در تلگرام و... اُفت تحصیلی فرزندان است. در ابتدا باید دید که تعریف اُفت یا پیشرفت تحصیلی چیست! باید توجه کرد که در جامعه­ ی امروز، پیشرفت تحصیلی به معنای علم بیش­تر یا فهمیدن بیش­تر نیست؛ بلکه به معنای نمره ­ی بیش­تر است؛ یعنی اگر شما بتوانید نمره­ ی بالایی کسب کنید، ولی اندازه­ی جلبک هم درس را نفهمیده باشید، باز هم پیشرفت تحصیلی داشته ­اید. با توجه به این تعریف، باید گفت که نرم ­افزارهایی مثل تلگرام، اتفاقاً باعث پیشرفت تحصیلی می ­شوند؛ چراکه انواع و اقسام روش ­های تقلب، پیچاندن معلم و مراقب، موجه کردن غیبت سر جلسه ­ی امتحان، نمره گرفتن با آه و زاری از معلم و... را آموزش می ­دهند؛ درواقع دانش ­آموزان با حضور در این محیط­ ها تجربیات ارزشمند خود را در این زمینه­ ها با یکدیگر به اشتراک می­ گذارند و هی پیشرفت تحصیلی می­ کنند... هی پیشرفت تحصیلی می­ کنند.

5. برخی والدین گله می­ کنند که تلگرام و... باعث شده تا فرزندان حرف ­های آن­ ها را گوش نکنند و کارهایی مثل نان خریدن و... را انجام ندهند. در این ­باره هم باید گفت: والدین عزیز... ببینید! روان­شناسی مُدرن اصلاً امر و نهی کردن به فرزندان را رد کرده است؛ یعنی معتقد است هر بار که شما به فرزندتان می‌گویید برود نان بخرد یا آشغال ­ها را بگذارد سر کوچه، یک لکه­ ی سیاه در روح او ایجاد می­ شود؛ بنابراین بهتر است نگاه خود را به فرزندان­تان عوض کنید و به خوردن و خوابیدن آن ­ها احترام بگذارید؛ البته اگر خیلی عصبانی شدید و دیگر نخواستید احترام بگذارید، کافی است دکمه­ ی وای فای را بزنید و لکه­ ی سیاه را ایجاد کنید! به روح فرزندان­تان هم خیلی رو ندهید دیگر!

باور کنید این نسل از آن آدم­ ها هستند که اگر الان موبایل را ازشان بگیرید، باز هم آن­قدر یک ­جا می ­نشینند و از جای­شان تکان نمی­ خورند که زخم بستر می­ گیرند! فکر کردید اگر اوقات فراغت­شان را با موبایل پُر نکنند، می­ روند کوه­نوردی و شنا؟!

این­ ها که حال حرکت ندارند، حالا چه تلگرام باشد چه نباشد؛ بنابراین بگذارید با همین موبایل سرگرم باشند؛ اذیت­شان نکنید، این نسل خسته است، خسته!
 
نویسنده: محمدرضا شهبازی