شهرکرد مرکز شهرستان شهرکرد و استان چهارمحال و بختیاری است که در گذشته نام پیشین آن «دِهْکُرد» بوده‌است که پس از تبدیل به شهر (در شهریور ۱۳۱۴ خورشیدی)، به شهرکرد تغییر نام داده شده‌است.

طبق پژوهش‌ های انجام شده توسط باستان‌ شناسان، به نظر می‌رسد که این شهر از پیشینه‌ ای متعلق به حکومت ساسانیان و اشکانیان برخوردار بوده و یکی از مناطق کهن تمدن بشری محسوب می‌شود. از این رو جاذبه های گردشگری فراوانی را می‌توان از لحاظ تاریخی و مذهبی در شهرکرد بازدید کرد.


۱. امامزاده عبدالله سورک

امامزاده عبدالله سورک در فاصله ۴۵ کیلومتری جنوب خاوری شهرکرد و در روستای سورک از توابع بخش کیارقرار دارد. ساختمان این بنا که حدود ۴۰ سال پیش و به دستور بی بی تاج الملوک همسر امامزاده عبدالله سورک فریدون خان بختیاری ساخته شده، به شکل هشت ضلعی بوده و نمای بیرونی آن هر چهار جهت اصلی را داشته است. بنای این امامزاده با الهام از مساجد چهار ایوانی و با مصالحی چون آجر قرمز و گچ ساخته شده است.


۲. قلعه چالشتر

در ۵ کیلومتری شهرستان شهرکرد، مجموعه‌ای ارزشمند از تاریخ ایران کهن قرار دارد که به «قلعه‌ی چالش تر» شهرت یافته است. معماری انجام شده در این اثر تاریخی را می‌توان نوعی الگوبرداری از معماری اروپایی و تلفیق آن با معماری دوران حکومت قاجاریان معرفی کرد. میراثی مهم و گرانبها از تاریخ ایران‌زمین که باستان‌شناسان آن را اثری برجای‌مانده از هنر حجاران و معماران در گذشته‌های دور می‌نامند.


۳. مسجد اتابکان

«مسجد اتابکان»، عمارتی است برجای‌مانده از دوران حکومت اتابکان که در شهرکرد و در خیابان ولیعصر این شهرستان قرار دارد. وجه تسمیه این بنای تاریخی به مسجد اتابکان، به دلیل مقارن شدن ساخت آن در دوران حکومت اتابکان است که به نام «مسجد اتابکان درب امامزاده» نیز شناخته می‌شود. جالب است بدانید که درب چوبی ارزشمندی با پیشینه‌ای بالغ بر هشت قرن، در این مسجد وجود دارد که از قدمت بسیار این عمارت تاریخی، حکایت می‌کند. این اثر تاریخی در گذر زمان و در سده‌های مختلف بارها مورد تعمیر و بازسازی قرار گرفته و اخیرا نیز با همت مسئولین امر، مرمت و تعمیرات مختلفی در بخش‌های آن انجام شده است.


۴. مسجد جامع شهرکرد

این بنا در مرکز و محله علیای شهر واقع گردیده و در سال ۱۲۷۰ هجری قمری به دستور حاج محمدرضاخان ساخته شده است. سبک ساختمانی مسجد بسیار شبیه مسجد حکیم اصفهان و دارای صحن وسیع، شبستان های زمستانی و تابستانی، ایوان، مناره و غرفه های متعددی است که مساحتی حدود ۲۵۰۰ متر مربع را در برمی گیرد. بنا دارای سه ورودی است که در شمال، غرب و شرق قرار گرفته اند. ورودی ها از داخل و خارج با طاق های جناغی و نیم گنبد پوشش یافته اند و در دالان های ورودی دارای تزیینات کاشیکاری هستند.

صحن مستطیل شکل مسجد به ابعاد تقریبی ۷۰۰ متر در بخش شمال دارای حوضی سنگی است که بعدها به بنای مسجد افزوده شده است. دور تا دور صحن را ایوان ها و رواق ها فرا گرفته اند. رواق های کنار ایوان به صورت دوطبقه و در جهات دیگر، یک طبقه و دارای تزیینات کاشیکاری هستند.

مسجد دارای دو ایوان بلند و وسیع در شمال و جنوب است که با طاق و نیم گنبد پوشش یافته اند. قسمت بالای هر دو ایوان با کاشی های هفت رنگ و با حاشیه ای از کاشی فیروزه ای رنگ تزیین شده و بر جرزهای اطراف ایوان، طاقنماهایی کار گردیده که با کاشی تزیین شده است. در زیر پاکار طاق ایوان ها، تیرهای چوبی قطوری برای مهار نیروی رانش طاق قرار داده اند. شبستان تابستانی مسجد در وسط ایوان جنوبی واقع است و ایوان جنوبی نیز به نوعی بخشی از آن محسوب می شود. بخشی از فضای این شبستان توسط گنبد و بخشی دیگر توسط طاق و گنبد مسقف شده است.


۵. پل خراجی

پل خراجی که قدمت آن به دوره صفوی می رسد ، در جنوب باختری روستای خراجی، به فاصله ۳۰ کیلومتری شهرکرد و بر روی رودخانه کیار احداث شده است . طول این پل ۵۴ متر، بالاترین ارتفاع آن پنج متر و فاصله دهانه های آن متغیر و به طور متوسط ۲.۵ متر است. پل خراجی که مصالح آن از آجر، سنگ و ملاط بوده دارای ده دهانه است که بر روی پایه های سنگی ساخته شده اند. این پل به شکل مخروطی بوده و از طرفین شیبدار به نظر می رسد. قدمت این بنا از دوره صفویه به بعد است.


۶. امامزادگان حلیمه و حکیمه خاتون

امامزادگان حلیمه و حکیمه خاتون مربوط به دوره قاجاره و در شهرکرد، خیابان ولی عصر جنوبی واقع شده است. امامزاده حلیمه و حکیمه خاتون دختران ابراهیم مجاب از فرزندان حضرت امام موسی بن جعفر( ع) هستند که در ضلع غربی خیابان ولی عصر(عج) جنوبی شهرکرد قرار دارد.

بنای فعلی امامزاده حلیمه و حکیمه خاتون بعد از تغییراتی که در دوران های مختلف بر روی آن انجام شد در دوران پهلوی و قاجار نوسازی شده است. به نظر می رسد که ساختمان اولیه این بنا جزو مجموعه های اتابکان فارس باشد که در اثر مرور زمان و حوادث مختلف از بین رفته و به مرور زمان مرمت شده است. ساختمان اصلی این بنا که از خشت، آجر و گچ ساخته شده است.


۷. موزه باستان شناسی شهرکرد

قدیمی ترین آثار تاریخی چهارمحال و بختیاری با بیش از ۹ هزار سال قدمت در موزه باستان شناسی شهرکرد نگهداری می شود. این اشیاء، ابزارهای سنگی ریز و درشت با پیکره های گلی و ابزار استخوانی از دوره نوسنگی است. ابزار سنگی این موزه نمونه هایی از نخستین تولیدات تکنیکی انسانهای دوره نوسنگی است که در ساخت آنها از روشهای ماهرانه ای استفاده شده است. پیکره های گلی این دوره هم در ارتباط با فرهنگ و آیین های مذهبی دوره نو سنگی هستند.

ظروف سفالی نخودی منقوش به نقوش هندسی به رنگ سیاه متعلق به هزاره های چهارم و پنجم قبل از میلاده، آجر نوشته به خط میخی دوران ایلام میانه متعلق به هوته و اوتوش اینشوشیناک پادشاه این دوره می‌باشد، ظروف مفرغی ساده و نقش دار در فرم های مختلف شامل کاسه، لیوان، ظروف لوله دار و بشقاب های مفرغی از دوران مادها از دیگر میراث تاریخی است که در این موزه نگهداری می شود. کاسه سنگی کتیبه دار، با کتیبه میخی متعلق به دوره هخامنشی با این مضمون که « اهورا مزدا این کشور را از دشمن، دروغ و خشکسالی حفظ کن » نیز به این مجموعه تعلق دارد.


منبع: سایت ستاره