به نظر من، سپاه در تاریخ شناخته ‏شده‏ ى خود ما، یک پدیده ‏ى کم ‏نظیر، شاید هم بى ‏نظیرى است؛ یعنى موجودى است که ولادت و رشد و نماى آن، در صحنه‏ ى انقلاب، آن هم در عرصه ‏ى دشوارترین آزمون هاى انقلاب بود. در اول جنگ، سپاه چیز کوچکى بود؛ طفل تازه ‏به‏ دنیا آمده‏ یى بود؛ منتها تغذیه ‏ى صحیح و پى ‏درپى این موجود پدید آمده ‏ى در بستر انقلاب اسلامى از مواد جارى انقلاب، او را خوش‏ بنیه و قوى و بالنده کرد و کرد، تا آن روزى که حقایق انقلابى، اولین معجزنمایی ها را به دست این جوانان در جبهه انجام داد: توده‏ هاى بى‏ شکل، به شکل یگان هاى منظم درآمدند؛ عشق ها و شورهاى بى ‏مهار، در چارچوب قواعد و قوانین زبده‏ ى رزمى مشغول کار شدند؛ عشاق فداکارى و جهاد، راه منطقى و عاقلانه‏ ى جهاد موفق و منظور نظر پروردگار را در تجربه‏ ها پیدا کردند. هر کدام از این ها، یک مرحله‏ ى حرکت شما به پیش بود.
 
1370/06/27، سخنرانى در پایان چهارمین مجمع بزرگ فرماندهان و مسؤولان دفاتر نمایندگى ولىّ ‏فقیه در سپاه پاسداران انقلاب اسلامى‏